Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

गजल : लगाएर ढोका

~विजय योजीत~ धकेल्यो कसैले लगाएर ढोका नदेखेर होला जुहारात पोका कयौं चोट खाएँ लखेटेर हान्दा गनेकाे छु मैले समेटेर खोका

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : सावन अनि उनी

~निराजन प्रभात~ जीन्दगीका इन्द्रेणी रंग घोलेर जब तिमी मुस्कान फुलाउनेछौ त्यो मुस्कान गाढा हुनेछ यो मनको केन्द्रमा संतुष्टीको वर्षादले रुझेका ती चक्क्षु दु …….र देश सम्म मेरो पिछा गर्नेछ हर्षविभोर हुनेछन् आनन्दले खुल्नेछनयी पर……………देशी मन हो मेहन्दीको रंग भन्दा गाढा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : तिम्रो बोझ केही हदमा

~सरस्वती शर्मा ‘जिज्ञासु’~ तिम्रो बोझ केही हदमा मैले पनि लिएकी छु तिम्रो साथ भागय ठानी खुशीमा नै जिएकी छु जीवनका हरेक मोडमा कुनै दिन नहौ टाढा ठान तिमी टाढा हुँदा जह र मैले पिएकी छु

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : हतियार

~राजेश्वर कार्की~ सबैले भन्छन्- हतियारको जङ्गलमा सुरक्षित होइन्छ यतिखेर मेरो चेतना पनि सम्पूर्ण हतियारबद्ध छ र सङ्ग्राममा तिमीले गुलेली हान्यौ मैले घुयेँत्रो चलाएँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : यादहरु पठाएर

~निशा प्रतीक्षित~ बारबार सताउँछौ यार,यादहरु पठाएर नगर भो ! अत्याचार, यादहरु पठाएर जब तिमी बेस्सरी,धड्किन्छौ मुटुभित्र ढुकढुकी गर्छ प्रहार, यादहरु पठाएर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : यताबाट बाहिरियो

~कपिल अन्जान~ जब उताबाट बाहिरियो, यताबाट बाहिरियो जिन्दगी सङ्घर्ष हुदै शुन्यताबाट बाहिरियो यो ससारमा घामको पनि अस्तित्व रहेनछ घाम हेर्दा हेर्दै बिस्तारै छाताबाट बाहिरियो

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : सिंगो धर्ती

~मनोज गजुरेल~ धर्ती हाम्रो घर, आकास हाम्रो छाना छानामुनी बरोबरी हामी सबै जना रुवाण्डाका हुत्तु तुत्सी मेरा दाजुभाई श्रीलंकामा जनता मर्दा चित्त दुख्छ मलाई अप्रिmकाका काला हुन् कि अमृकाका गोरा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घरदेश र मन

~दीपा राई पुन~ आमा ! दुख र कष्ट थियो तिमीसित निको नहुने घाउ पनि थियो आज प्रकृतिले मुटुमा चोट रोप्यो तिमी अझ मजबुत बनेर नयाँ सृष्टि गरिदेउ भनेर ! यो बिपत घडीमा तिमी दुख्नु हुदैन आमा कदाचित थाक्नु हुँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविता–लेख्नु सुदूरका वेदनाहरु

~विम अनुज~ उराठ विराठ पहाडहरुमा कू–प्रथाको भुमरीमा रुमल्लिरहेको छ— सुन्दर सुदूर पश्चिम सरापेझैँ नेपाललाई सतिले सरापेकी छिन् देउकीले सुदूरलाई मुक्त पार्न त्यो पाप सदासदा तत्पर रहनू–प्रिय कवि मित्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गाउँ

~विमल निभा~ यो गाउँको नाम रामगढवा हो यहाँ एक दिन बिताउने मौका पायौं भने कवि विमल निभा कवि विमल निभा तिमीलाई थहा हुनेछ यो गाउँ र सुक्खाले खाएको खेतमा कत्ति समानता छ ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अप्ठ्यारो मान्छे

~विनोदविक्रम केसी~ सजिलै त मलाई केही पनि चाहिँदैन सजिलो त मलाई केही पनि गर्नु छैन ! सजिलो त नानीहरूको हातको पापा खोस्न सजिलो हुन्छ लडेको मान्छेको अण्डकोषमा लात्ती हान्न सजिलो हुन्छ वृद्ध आमाबाउलाई वृद्धाश्रमको गेटबाहिर फालेर भाग्न सजिलो हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : बाबा

~जे पि दाहाल~ डाँडा काडाँ गुम्यौं बाबा,सपनीमा आज पाँच वर्षभयो ग’को ताज भयो आज ।। विहानीमा खोजे बाबा तस्वीरलाई छोएँे भकानीयो मन मेरो घोप्टे परि रोएँ ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : देशविना

~ज्योति जंगल~ अनावश्यक छौ नआओ सपना मेरा आँखामा दृष्टिहरू मेरो देशको क्षितिजमा छोडिएका छन् यहाँ विनादृश्यको म बेठेगाना मात्र हुँ । चँुडिएको छु म हुर्केको बोट त्यतै छाडेर, पातमाथि राखेर मेरो सत्व खसें कहाँ त्यसरी एउटा बूढो पात जस्तो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मरेकी हजुरआमाको अर्ति

~लक्ष्मण कार्की~ घिस्सिंदै घिस्सिंदै टिपेपनि सुकाउन नसकेपछि रुङेर भट्टीमा रातभर बेचियो काँचै भित्रियो १५ हजार, १५ पाथी अलैंचीको ।। त्यहि बगान जहाँ परारसम्म फल्थ्यो सरदर १० मन अलैंची र भित्रिन्थ्यो १० लाख रुपैयाँ तर पुर्याउन नसक्दा स्याहार सालिन्दा हुँदैछ भ्यासेक्टोमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : मन देउ मलाई !

~सजना गुरूंग~ सक्छौ भने देशको माया भरिएको मन देउ मलाई ! नशा नशामा स्वाभिमान बगिएको तन देउ मलाई ! आजको हिंसात्मक् द्वन्द र प्रतिसोधको अन्त्यगरी अलौकिक प्रेमपूर्ण शान्तिमय क्षण देउ मलाई !

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

मुक्तक : गलत

~टेक थजाली मगर~ मेरो गाउँमा आएर हैकम गर्ने तिम्रो शहर गलत मेरो प्रगतीका पाईला रोक्न खोज्ने तिम्रो रहर गलत

Posted in मुक्तक | Tagged | Leave a comment

गजल : डाँकाहरु छन

~मचिन्द्र तुम्वापो~ राजनितीमा सबै डाँकाहरु छन । कोहि भतिज कोहि काकाहरु छन । विचारले काँचा कचिला छन् तर उमेरले वैतरणि पाकाहरु छन ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : निर्धा निमुखालाई राहत कहिले

~डा. हरिकुमार श्रेष्ठ~ उजाड छन् मेरा गाउँ, अनि सबै टोल बस्ति । त्यही ठाउँका केहीलाई भने अझै भाछ मस्ति ।। °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° खेतबारी चुम्बन गर्दै डूल्ने, हाम्रा किसानवर्ग कस्ता । दिनरात मेहनत छ तापनि, दुःखी छन् अझै यस्ता ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्रासदी

~राजु पौडेल~ अकिन्चन ! भयातुर रंगमंचमा रमाएको दर्शक सु:ख छ,हाँसो छ, तर पटक्कै शान्ति छैन मणि गुमेको सर्प जस्तो मानी हराएको … स्वानिर्देशित योजना छैन प्रतिशोधपूर्ण बिष बिनाको डसाई रंग छैन जीवनको ,अनर्थपूर्ण प्रतिकार बेतुकको तर्क बितर्क |

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो मेरो दूरी

~सीता असीम~ कुभिण्डोलाई खुट्टा लगाइदिएर हिँड्न सक्तैन भन्ने मलाई थाहा छ ढेंडुलाई पगरी पनि कति गुथाइरहनु र ! काम आफैंले गरेको हो मैले आफैंलाई सम्मान गर्न खोजेँ त्यसैले अहिले तिम्रो मेरो दूरी बढेको छ । ‘केही न केही लेख्नुपर्छ, लेखिरहनुपर्छ, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म बाँचेको मान्छेको बस्ती

~ज्याकब खालिंङ~ म बाँचेको मान्छेको बस्तीमा आजकल मान्छेहरु नै संकटमा बाँची रहेकाछ्न्. म बाँचेको समाजको सोचाईबाट कसरी हो कुन्नि मान्छे हुनुको बिचारहरु पलायन भई सकेका छन्.

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी भारी बोकिरहेछौँ

~जगत नवोदित~ समयको प्रत्येक पलसँग विश्वासको हाम्रो बलियो धराहरा मक्किँदैछ निर्धो बस्तीमा सन्त्रासको आगो सल्किँदैछ कसरी शान्त भएर बस्न सक्नु हामी जब एकताको सगरमाथा भत्किँदैछ गएका वर्षहरू हामीले खेतबारीभरि अशान्ति रोप्यौँ र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काली आमा र महलको पेटी

~नमराज लामिछाने~ खुला आकाश मुनी विशाल महलको पेटिमा खाली पेट लिएर रित्तिएका आंखाहरु टोहलाउदै च्यातिएको कालो बस्रले छोपीएकी कालीआमाहरु आफ्नो जिन्दगीको भिक्षा मागीरहेका छन् । भोक र पिडाले भरिएको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ कोठा

~रेवती राज खड्का~ अपरिचित भित्ताहरु प्रत्येक भेटमा स्वागत पनि नगरे जस्तो मैले मित लाउन नसकेको यो नँया परीबेश यो नँया कोठा । मेरो नँया साथी पुरानो टेबल नँया पोलिसले टल्काइएको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रातमा लुट्नुको मजा अर्कै

~बिनोद खड्का~ खुल्ला आकाश तल दिनमै ठग्नुको शान अर्कै सूरा र सून्दरीमा लपेटिदै मदहोश बन्नुको मजा अर्कै जीन्दगीलाई नै ज्यूदो लास बनाई आफैलाई भुल्नुको मजा अर्कै । रातमा रम्नुको मजा अर्कै दिनमै जम्नुको मजा अर्कै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छोरी र धर्काहरु

~समाश्री राउत~ छोरी र धर्काहरु अनवरत केही लेख्ने धूनमा धुलाम्मे आँगनलाई पाटी बनाउँदै हाँस्दै गुन्गुनाउँदै मेरी सानी छोरी केही कोर्छे, फेरि मेट्छे फेरि कोर्छे, फेरि मेट्छे धर्काहरुमा शायद सपनाहरु तुहिए होलान् र त मेट्छे विषाद भरिएका धर्काहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : बाधा भएपछी

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ यात्रा रोचक तब हुन्छ बाधा भएपछी । जानु अघी कि फिर्नु अब आधा भएपछी।। पाप धर्म छुट्याउने फुर्सद कस्लाई छ! बिचराको जागिर नै ब्याधा भएपछी।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : बेवारिसे भ्रुणको काव्यिक च्याँ-च्याँ

~मनु लोहोरुङ राई~ गुन्द्रुक जीवनको किनिमा दिमाग उत्तरआधुनिकताको तावामा भुटिएर अझै पनि परिस्थितिकै फ्राई म:म: वि/चिन्तनको विरुपक अहमताले रापिएको चिकनरोष्ट सभ्यताको नाममा कक्टेल विचारहरु लोकल ठर्रा र ह्विस्की रंगीला रम दर्शनको रेड लेवेल,ब्य्लाक लेवेल विमर्शमा ह्वास-ह्वास गनाई रहेछ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : केही गर्नुस न हजुर

~पशुपति कार्की~ अब त अति भो,केही गर्नुस न हजुर सुबिधा मात्रै ओखती भो,केही गर्नुस न हजुर अस्त व्यस्त जता ततै,बेरोजगारी भोकमरी मर्दै बांचेको कति भो,केही गर्नुस न हजुर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : चोली पनि उस्तै

~अमरजित पुनमगर~ आमाको च्यातिएको चोली पनि उस्तै । फेरियो कि भनी हेर्छु भोलि पनि उस्तै । सिङगापुर हुन्छ भन्थे झिङगापुर हुँदैछ, गनाउने नाली बग्ने खोली पनि उस्तै ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : वेश्यातन्त्र

~डा. भीम खतिवडा~ तिमी शक्तिशाली छौ भने तिमी सम्पत्तिशाली छौ भने तिमी प्रभाशाली छौ भने ढोका उदांगो छ, आऊ स्वागत छ तिमी सबलाई ०००० एकछिन ममाथि शासन गर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संकेत

~नारायण तिवारी~ मानिसहरू पुरिएका छन् र मेरो मुटु यसबेला कामिरहेको छ । मानिसहरूलाई गिद्ध र स्यालले लुछ्दैछन् म सुनिरहेको छु रेडियो खुल्ला छ- राहतका कार्यहरूमा कुनै कमी भएको छैन मदर टेरेसा आफ्ना दयाका हातहरू रित्तै लिएर फर्किन् !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment