Category Archives: छन्द कविता

~डा. लेख निरौला~ पैह्राले घर भत्कियो र पुरिए सारा कुरा तत्क्षणै हेर्दै ध्वस्त बने अनेक टहरा भाँडाकुँडा घर्घरै बाटो बन्द भयो दगुर्न नसकी हेर्दै लडे झन् कति साँच्चै प्राकृत आपदाबिच परी लाखौँ भयो दुर्गति ।। सारा सोत्तर छन् यहाँ मनुजका … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ (मन्दाक्रान्ता) आशा नै हो मनुज सुखको चेतना सत्य बीज आशा नै हो सुख सयलको भावनाजन्य बीज आशा नै हो सकल मनको कर्म माधुर्य भक्ति आशाले नै हृदय तलमा राख्छ आरोग्य शक्ति ।। हुन्छन् पीडा जति पनि यहाँ … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ (वसन्ततिलका) भूकम्पको अवधिले अवसान पायो सन्त्रासजन्य क्षणमा मृदु हास आयो बेचैन त्रास अब शून्य सबै बिलायो जागेर बन्छ अब देश सबेर आयो ।। भूकम्पका छ दिन ती अलि त्रासपूर्ण विध्वंश वा क्षतिहरू करुणार्द्रपूर्ण जेजे भए कुदिन चक्र … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ (उपजाति) आमा ! सबेरै घरमा उठाऊ चिया र नास्ता पनि साथ ल्याऊ पानी तताऊ अलि खान्छु होला ल है त आमा यति गर्नु होला ।। थिएन तातो दुध त्यो हिजोको चिनी बढी थ्यो अनि त्यो चियाको चाडै … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ (उपजाति) म गीत गाऊँ मुरली बजाऊँ चराहरूको मन जित्न पाऊँ भाका सुनौलो सबमा सुनाऊँ संगीतको स्वाद सबै चखाऊँ ।। बाजा बजाऊँ वन घन्किएझैँ आशा जगाऊँ मन फक्रिएझैँ नाचूँ जुरेलीसित उड्न खोज्दै हाँसो खुसीको नव रंग छर्दै ।।

~डा. लेख निरौला~ (भुजंगप्रयात) कतै यो हुरीले घरै लान्छ जस्तो उडायो कि छानो मनै हान्छ कस्तो डराएर आफू कुनामा छु काँप्दै सबै झ्यालढोका थुनेरै सराप्दै ।। धुलो मित्र पैले घरैभित्र आए कुना कन्दरासम्म आफैँ रमाए जहाँ दृष्टि नै पर्न सक्दैन … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ तपाईँ लौ आजै मसँग अहिले भेट दिनुहोस् कुरा केही आफ्ना सहजसितले भन्न दिनुहोस् गरौँला भेटैमा कतिपय कुरा गोप्य मनका बसौँ आजै चाँडै मन युगल साट्दै सुमनका ।। भए जेजे बिर्सौँ सब कठिन यात्रा विगतका भुलौ सारा हाम्रा … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ म जान्नँ राजमार्गमा त्यहाँ छ मृत्यु निर्मम दिनैजसो उही कुरा सुनेर हुन्छु दिग्भ्रम न राजमार्ग स्वस्थ होस्; जहाँ छ मृत्युको डर म भन्छु मृत्युमार्गझैँ रहन्छ त्यो भयंकर ।। अनन्त मृत्युझैँ सधैँ खुला छ राजमार्ग नै सुनिन्छ नित्य … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ छ वर्ष मात्रै अब लाग्छु भन्थेँ कक्षा दुईमा अब जान्छु भन्थेँ खुसी थिएँ जीवन खेल्न खान म दंग पर्दै पनि घुम्न जान ।। आमा बुबा संगत साथ खोज्थेँ साथीहरूको मन पास रोज्थेँ आकाश धर्ती मनमा सजिन्थ्यो म … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ नारी मानव जीव हुन् प्रकृतिकी झन् सृष्टिकी बीज हुन् आद्याशक्ति अथाह सृष्टि महिमा आफैँ लिई बस्दछिन् इच्छाले उनकै विशाल धरती झन् व्याप्त वा पूर्ण छ नारी कोमल भावना सुख दिने यो मन्त्र सम्पूर्ण छ ।। नारीका कति … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ छोरी मेरी अमर वयकी ज्योति हुन् सिर्जनाकी प्यारी यस्ती हृदय तलकी प्राणझैँ कल्पनाकी चिन्ता मेरो झटपट सबै जादुझैँ दूर गर्छिन् नौलो आशा किरण मनकी मूल भै बग्न थाल्छिन् ।। हेर्दा हेर्दै सुजन सुखकी मूल भै उम्रिइन्छिन् नौरंगीका … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ छाया तिम्रो अब त किन हो हेर्न नै छैन चासो माया तिम्रो कति सतहको बुझ्न नै छैन चासो बोली सुन्दा कति दिन बिते काम कैलै भएन तिम्रो शैली अलि फरकको रै’छ विश्वास छैन ।। मिथ्या आशा मनभरि … Continue reading →

~डा. लेख निरौला~ खैनी म खाऊँ मदिरा म खाऊँ चुरोट दामी पनि झोस्न पाऊँ बेला कुबेला घर तास खेलूँ यो मोज मस्ती कहिलै नटेरूँ ।। नौला कतै प्रेम मुहार हाँसूँ खल्ती तताई अरूसामु मासूँ जागूँ निशारात्रि दिवा सुतूँ म सम्पत्ति … Continue reading →