Tag Archives: निर्मोही व्यास – Nirmohi Vyas

~निर्मोही व्यास~ “काला गए गोरा आउँछन्” सुन्दा दिन–राती पर्खी बस्थेँ स्वागतमा लाखबत्ती काती नआउन्जेल को हो, के हो, आएपछि था भो यस्ता गोराभन्दा बरु काला नै पो जाती

~निर्मोही व्यास~ खासै प्रसन्नता दिन्नन् मलाई चाडबाडले उल्टै, लाग्छ थिचेजस्तै अग्ला–अग्ला पहाडले 0 विधर्मी हैन, प्यारो छ मलाई निज संस्कृृति किन्तु विकृतिले मेरो बिग्रेको छ मनःस्थिति

~निर्मोही व्यास~ खोक्रो नाता हुनु–नहुनुको हुन्छ औचित्य के र ? ‘बोक्रे मायाँ’ पछि कुदिरहे जिन्दगी जान्छ खेर आफन्तीका मधु–मिलनमा खुल्दछन् चाडबाड आफन्ती नै रिपु** बनिगए के दसैँ ? के तिहार ?

~निर्मोही व्यास~ १ “पुजिन्छन् जहाँ धूर्त, लुच्चा, अयोग्य र हुन्छन् जहाँ दण्ड-भागी सुयोग्य जहाँ ‘चाकरी’ योग्यताको कसी छ जहाँ चेतना-सिर्जना अप्जसी छ २ जहाँ राज गर्छन् छुचा केतु-राहु जहाँ छन् कुँजा न्यायका हात-पाउ

~निर्मोही व्यास~ उक्लिइन् नभमा धर्ती, धर्तीमा नभ ओर्लियो, यी दुईमाझको मानौं आज अन्तर मेटियो अथवा बिपनामै म कि पुगें स्वप्नलोकमा या कुनै पुण्यले ज्यूँदै म पुगेँ स्वर्गलोकमा

~निर्मोही व्यास~ छ भस्मासुरको राज्य, चौतर्फी अन्धकार छ पिशाची हूल गस्तीमा बस्तीमा वार–पार छ विवेकी र इमानीका निम्ति तैयार छन् चिता कर्कलोझैं गलेको छ रापिएर मनुष्यता भूतका भागमा भोज, भनिन्छन् ‘भतुवा’ हली