Tag Archives: Nirmala Awasthi

~निर्मला अवस्थी~ एउटा खबर भर्खर अखबारमा पढे मैले आज एउटा ६ बर्षीय अबोध बालकको मृत्यु भएछ युध्दमा होइन गाडी दुर्घटना पनि होइन अपहरण वा पानीमा डुबेर पनि होइन आफ्नै गुरुको पिटाई खाँदा खादै

~निर्मला अवस्थी~ “तीजैको रहर आयो बरिलै” हो,सधै जस्तै बरिलैको भाका बोकेर चेलीहरुको घरघरमा आएको छ तीज माइतीको आँगनमा छम् छम् नाच्न आँतुर छन् चेलीहरु त्यसैले गाउँ शहर सबैतिर आएको छ तीज सुन पसल, चुरा पसल कपडा पसल जताततै तीजको भीड … Continue reading →

~निर्मला अवस्थी~ रहर थियो मेरो शिखरलाई चुम्ने तर फेदीमै रोकिएँ म। जानी नजानी गरें कोशिस धेरै जीवनको उत्तरार्धमा ठोकिएँ म। कठोर पो रहेछ जीवनको भोगाई सहज ठानेको थिएँ

~निर्मला अवस्थी~ पूर्व मेची महाकाली सबै हाम्रै त हो मिलीजुली बसेदेखि सबै आफ्नै त हो दिल ठूलो पार्नु पर्छ आफ्नो हुनलाई भेदभाव गर्नुहुन्न मिली बस्नलाई। आज तिमी मेरो भन्छौ भोली कस्को हुन्छ थाहा छैन हिजो कस्को आज अर्कै हुन्छ

~निर्मला अवस्थी~ बल्ल मैले पाएको छु भने जस्तो साथी कहिले राख्छु आफ्नै काखमा कहिले टेबुल माथी।। मेरा मनका कुराहरु सबै टिपोट गरी जोगाएर राखिदन्छ पाना भरी भरी ।।

~निर्मला अवस्थी~ अक्षता र फूल-पाती यति भए पुग्छ मनमा श्रध्दा विश्वास राखी आइदिए हुन्छ सन्तान र आमाको हो तिम्रो मेरो नाता पशुपंक्षी बली नदेउ भन्छिन् दुर्गे माता। माया जस्तो ठूलो कुरा के छ अरु दिने सोच्नुहुन्न कहिलेपनि अरुको प्राण लिने … Continue reading →

~निर्मला अवस्थी~ कहिले यो मन पथ्थर जस्तो कहिले शीशा जस्तो कहिले हुन्छ फूल जस्तो किन हुन्छ यस्तो? घरी घरी रुन्छ यो मन कहिले हाँसिरहन्छ

~निर्मला अवस्थी~ नढाकिदेऊ बादलु गगनलाई नढाकिदेऊ खुल्न देऊ सगरभरी जून तारा नढाकिदेऊ टुकी बनी आउँछु म तिमी पर्खि बसिरहनु भनेको हो जूनले मलाई तिमी कहिल्यै नआत्तिनु सितारा लिएर आउँछु म तारा मलाई भन्दै थियो हेर्दा हेर्दै सगरमा तिमीले सबै ढाकिदियौ।

~निर्मला अवस्थी~ यसपाली त तिमी आउंदा प्रेम र मायाका लहरहरु लिएर आऊ सुरीला मीठा धुनहरु सुसेल्दै सबैको अनुहारमा हांसो र खुशि लिएर आऊ पर्दैन भो अरु कोसेली तिमी स्वस्थ्य भएर आऊ नयां वर्ष तिमी शान्ति लिएर आऊ।

~निर्मला अवस्थी~ विसाऊ अब बन्दुकहरु उठाऔं कलम हातमा लडाई लडौं विचारको लिएर विवेक साथमा धेरै भयो तहस नहस देश पछाडी गइसक्यो जागौं न जागौं अब त धेरै ढिला भइसक्यो। बुध्दि विवेक बल सबै ओइरीसके विदेशतिर अपाङ्ग, रोगी, बुढाबुढी बाँकी रहे … Continue reading →

~निर्मला अवस्थी~ सानातिना गुनासा हुन् लेखिदिने भए कता पोखुं कता पोखुं भने जस्ता भए कति राख्नु मनभित्र उर्लिएर आए हल्का हुन्थ्यो मनका ब्यथा सबलाई भन्न पाए। छोराछोरी भन्दाभन्दै दिन वित्दै गए

~निर्मला अवस्थी~ कहिले काहीं कविता पानी जस्तै बग्छ मोडै पिच्छे बदलिएर बाटो फेर्न सक्छ जीवनको भोगाईसंगै ठोक्किएर दुख्छ थाहै नपाई कविता यसरी नै फुर्छ। कहिले काहीं कविता बादलभित्र लुक्छ

~निर्मला अवस्थी~ तिमी बिहान उठेर मर्निङवाक जाउ मैले त घर कसेर सकेर पूजा गर्नु पर्छ तिमी पर्केपछि चिया दिएर खाना बनाउनु पर्छ छोराछोरी तयार गरी स्कूल पठाउनु पर्छ। खाना खाएर तिमी एकैछिन पर्ख मैले घरधन्दा सिद्याउनु पर्छ राखन धरन गरेर … Continue reading →

~निर्मला अवस्थी~ “पूर्ण होस मनका चाहना हरपल सुखदायी बनोस सबको जीवनमा यही छ मेरो कामना विजया दशमीको शुभकामना” नेपाली मात्रको महान पर्व विजया दशमीको शुभ उपलक्षमा सबैलाई हार्दिक मंगलमय शुभकामना

~निर्मला अवस्थी~ यसपाली त तिमी आउंदा प्रेम र मायाका लहरहरु लिएर आऊ सुरीला मीठा धुनहरु सुसेल्दै सबैको अनुहारमा हांसो र खुशि लिएर आऊ पर्दैन भो अरु कोसेली तिमी स्वस्थ्य भएर आऊ नयां वर्ष तिमी शान्ति लिएर आऊ।

~निर्मला अवस्थी~ तिमी गएदेखि आमा बिरामी परेकि छन् तिमीलाई नै सम्झदै सहस्रधारा आँशु बगाइरहेकी छन् तिमी गएदेखि आमा विरामी परेकी छन्। गाउमा हजुरबुबा बित्नुहुदा लास उठाउने कोही भएनन् रे