Tag Archives: nepali literature

गजल : मनपराई दिन्छु

~दिलमान राई ‘चोट’~ “पीडा” तिम्रो सुन्दर फोटो हेरेर मनपराई दिन्छु, तिम्रो स्मित मुस्कान भित्र हराई दिन्छु तर म अव्यक्त प्रेमगाथा खुलेर लेख्दिन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : गुहार

~नवराज न्यौपाने~ हाँस्दै खेल्दै रम्दै रम्दै लौ है म त फेरी आएँ, गयो भयो अब सकियो भन्नेहरू बिच बिज खुसिको छर्दै आएँ जे पर्ला पर्ला बिजयको बिगुल आज फुक्दै आएँ। यो म घमण्ड चाहिँ कहिले गर्दैन, थाहा छ उसलाई सधैँका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिचारिका (नर्स)

~नवराज न्यौपाने~ एकाधलाई अपबादमा राख्नुहोस्, यसो आफ्नै छोरी चेली सम्जिएर हेर्नुहोस्। कर्मठ र कर्तव्यनिष्ठ हरूको कुरा गरौँ न है ! मानवीय ब्यवहार दिन्छन् , लथालिङ्ग आफ्नै घरको अवस्था भित्रको ब्यथा भुलेर हजुर हामीलाई समस्या पर्दा खुलेर केही पर्यो भनी बोलाउनुस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बेरोजगारी।।।

~नवराज न्यौपाने~ खुम्चियो देश यसरी खुम्चायो कसले, सोच्ने फुर्सदै दिएन बगायो आकासले। महङ्गो पखेटा हाली सपनाको डाली बतासले, उडायो युवा बस्न देन कसकसको सकसले। खान लाउन खोइ त यिनका अधम साहसले,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीत : तिमीले त होईन तिम्रा भाखाहरुले

~बच्चुकैलाश~ तिमीले त होईन तिम्रा भाखाहरुले मेरो मुटु छोईसकेछन मैले पनि होईन मेरा आँखाहरुले तिम्रै लागी रोईसकेछन तिमीले त होईन ….., ……….

Posted in नेपाली गीत | Tagged | Leave a comment

कविता : वियोग – विरोध

~दीक्षा भट्ट~ अगाडि धर्म थियो लाल्टिन बनी बाटो देखाउने, पछाडि उनी थिइन मुर्छा परी पाइला रोकाउने, बीचमा म थिएँ दोधारमा फसि ठिङ्ग उभिने,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कथा : “युँ”

~सन्ध्या आचार्य~ “असल र आशावादी मनोवृत्ति तयार गर्नका लागि यो उपयुक्त स्थान हुँदैहैन।” भुइँतिर हेरेर माथिल्लो लहरको दुईवटा दाँतको चेपबाट अर्कै पाराले पिच्च पिच्च थुक्दै टोलाइरह्यो त्यो। “जाने नै?” – सोध्छु म । वास्तवमा “न जा न प्लिज” भनेको हुँ। … Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

यौनकथा : कर्नेलको घोडा

~विश्‍वेश्‍वर प्रसाद कोइराला~ कर्नेल कर्नेल्नीलाई असाध्य माया गर्थे । बुढेसकालमा बिहा गरेकी तरूनी स्वास्नीलाई कसले माया गर्दैन ? तर कर्नेल्नीलाई ४५ वर्षको कर्नेलले गरेको मायाले पुग्दैनथ्यो । कर्नेल्नी थिइन् १९ वर्षकी । जैले पनि बाहिरबाट घर फर्कंदा दुलहीलाई खुसी पार्न … Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

लघुकथा : हेक्का

~युवराज मैनाली~ वर्गीय उत्थानका लामा लामा कुरा भए । जातीय स्वाभिमानका अनेकन् कुर्लाइहरू छरिए । हरिमान त झन् अगुवा त्यसमाथि प्रत्येक कुरामा प्रतिकृया जनाइ हाल्ने र सक्रियतापूर्वकको उनको आनीबानीले उनलाई नेता नै बनाइदिएको थियो । झन् त्यतिखेर जनआन्दोलन लगत्तै सपनाका … Continue reading

Posted in लघुकथा | Tagged | Leave a comment

कविता : सहरभित्र के-को हल्ला

~सुधीर छेत्री~ 1.लिप्स्टिकका एफ्रोदिते सुगन्धहरू मांसल शब्दहरू खोजेर अभिव्यक्त हुनलाई उन्मादका चिल्ला तिघ्रा बजाएर सिग्मण्ड फ्रायडका गाउँ खोज्दैछन्। छातीबाट उम्केर सहरका आँखामा चुप्लुङ्ग डुब्नपुग्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : रुनु चाहन्थ्यो बादल

~दिलमान राई ‘चोट’~ “बादल” आँखा डबडब पारेर नीर रुनु चाहन्थ्यो बादल झरी बनेर गंगाको पीर धुनु चाहन्थ्यो बादल रूख रोप्नु कता हो कता काटेर उजाडछ बन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : धैर्य छैन ममा

~दिलमान राई ‘चोट’~ ”वीरता” मान्छु तिम्रो जस्तो धैर्य छैन ममा मान्छु तिम्रो जस्तो सौर्य छैन ममा बागको जम्काभेटमा मेरो वीरतालाई

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : सधैँझै टीठलाग्दो बिहानीको ओतमा

~शरद् छेत्री~ हिज साँझमा पनि अस्तिकै समयमा सधैँकै समयमा अरूले भोग गरेर फालेको सानो टालोको मात्र शीरदेखि पैतालासम्म छोप्न वितरण गरेको अवकाशको विरूद्ध ठूलो प्रलय मचाउन मन लाग्यो, एउटा तुमूल परिवर्तनको निम्ति क्रान्ति गर्नु मन लाग्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रिय साहित्यकार

~कल्पना राई ‘खुशी’~ साहित्यकार? कबि! साहित्य पारखी, साहित्य अनुरागी ,…. के भनि सम्बोधन गरु तिमीलाई? भनन ए!साहित्यकार, जब,…जब,… तिम्रो भावना पोखिन्थ्यो, तिम्रै कलमको निव बाट, मेरै मर्म,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शक्तिप्रदर्शन

~सुधीर छेत्री~ लेम्पपोस्टको नाकभरि मुस्लो धुँवा फ्यॉंक्दै, तीतेपातीको शरीरमा चोटको ट्याट्टु नै ट्याट्टु खोपेर, नयॉं लुगामा उभेकी दुबोलाई मिचेर , थिचेर शक्तिप्रदर्शनको आत्मपरकता बोकी घरमुनिबाट जॉंदैछन् झण्डाहरू। हातमा भिटामिन बोकेर उभेकी रायोसाग, पधिना।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जब मन्दिर-मस्जिद तोड़िएपछि

~विजय कुमार राना~ प्रकृतिले सृजना गरेको एक टुक्रा जमीनको निम्ति यो कत्रो द्वन्द ? ईश्वर छन उता, छन ईश्वर यता जता-ततै, जहाँ सुकै ईश्वरै छन ईश्वर । एक ईश्वरको आत्मालाई बास दिने गृह निर्माणको लागि हजारौं लाखौं ईश्वरहरुको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भावनाको एक पल….!!

~कृष्णभक्त खड़का~ साथी ! रक्सी छोड़ । परिश्रमको धन व्यर्थ नफाल सन्चय गर्नु सिक मानिसको बीच मानिस भएर हरक्षण बांच्न सिक । खून बगायौ पसीना झार्यौ दानको धन त्यो होइन तर पनि तिम्रो भविष्यतको कुनै सुरक्षा छैन । साथी ! … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

लोक गीत : घर त मेरो चिमैले बालेको

~बुद्धिबल सुनाम~ घर त मेरो चिमैले बालेको, नरौ साईंली कर्मैले हारेको ।२ छिर्के-मिर्के कौड़े भाले,बोको रहेछ कालो पोहोर साल दाई बेहुला,अब मेरो पालो । घर त मेरो चिमै ………..

Posted in लोक गीत | Tagged | Leave a comment

लोकगीत : कति बाँचौ कठै

~बुद्धिबल सुनाम~ कति बाँचौ कठै !यो उड़ने मनलाई , रेडियोमा हजूर ! आई पुग्यो गाउनलाई । आमा-बाबू भन्न थाले, न गीत गा है नानी, धेरै गाए दु:खी हुन्छ, भन्न थाली सानी ।

Posted in लोक गीत | Tagged | Leave a comment

कविता : भोक र शोक

~प्रभात थापा~ खोजेकै त हो मुक्तिको मार्ग अस्तित्व र चिन्हारीको मांग सड़कको भित्ताभरी दौरा सुरुवाल र चौबन्दीभरी घरको धुरीभरी, छाँगोभरी अनि कह्रेसोंभरी आँखाभरी र निंद्राभरी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

हास्य एकाङ्की : मानिस ठूलो दिलले हुन्छ जातले हूँदैन

~प्रभात थापा~ (एकजना तिलमाधवप्रसाद नाम गरेका चर्चित बाहुन थिए। जजमान गरेर आफूलाई विद्वान र सर्वज्ञ ठान्दथे औ सानातिना झुस्मूसे मानिसहरुलाई मान्छेनै गन्दैनथे। चिच्चाको धन लुच्चाले खान्छ भने झै एउटो छोरोलाई लेखाई पढाई समाजमा निक्कै धाक पिटौला भन्थे तर पढे गुणेको … Continue reading

Posted in एकाङ्की | Tagged | Leave a comment

हास्य एकाङ्की : परोपकार

~प्रभात थापा~ (पात्रः चाउरे (हास्य कलाकारको भूमिकामा), धनवीरे (चाउरेको बाउ), मास्टर बा, बलवीरे, गम्भीरे। दृश्य- मास्टर बा’को घर। सामग्री- काँटी फुस्किएर हल्लने टेबल, एक पट्टीको आर्म भाँच्चिएको कुर्सी, बेञ्च, कुचो, भित्तामा एउटा अल्फाबेट क्यालेण्डर, फाटी सकेको पुरानो वर्णमाला किताब र … Continue reading

Posted in एकाङ्की | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यो दिन कहिले आउला ?

~विजय मल्ल~ निर्धक्क भई गाउने त्यो दिन कहिले आउला ? यो घाँटीमा मीठो सुरले बास कहिले पाउला ? चारैतिर मसान छ, चीत्कार कोलाहल नैराश्य-हुरी आएर आशा दीप निभ्दछ पल-पल । ओइलाएका रूपहरूले मलाई आएर हेर्दछन्, रन्थनिएर पछारिएका आँखाहरूले घेर्दछन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : झण्डा उठाउँदै आएको तिमीलाई

~विजय मल्ल~ १ तिमी जन्म्यौ । त्यो वेला शायद आकाश तार-तारामय हुँदो हो ! अथवा जून हाँसिरहेको हुँदो हो या त सूर्य बलिरहेको हुँदो हो ! बालक, तिमी जन्म्यौ ! तिम्री आमाको ओँठमा एउटा सानो मुस्कान नाच्यो होला,, तिम्रो बाबुको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : रुन्छौ कि नाइँ बा !

~ममता मृगतृष्णा~ आफुखुशी म मरे भोली रुन्छौ कि नाइँ बा ! बलिन्धरा आँशुले पिडा धुन्छौ कि नाइँ बा ! सम्हालिएर आँफु, आमालाई सम्हाल्नु पर्दा कांपेका हातले मुहार मेरो छुन्छौ कि नाइँ बा !

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : रूख आफ्नो छायालाई

~वासु शशी~ रूख आफ्नो छायालाई नजीकै बिछाएर उभिरहन्छ ! त्यो उसको अनुकृति हो त्यसलाई ऊ हेरिरहन्छ ! आफ्नो भन्नु पनि त्यही हो उसको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकाशको यत्रो उचाइका लागि

~वासु शशी~ आकाशको यत्रो उचाइका लागि मेरो होचाइ जिम्मेदार छ जो भुमरीभित्र पर्दा पानीमा पग्लिएर जान्छ मानो क्यै’ नक्यै’ यस्तो छ जो केवल आगैआगो हो । किन्तु त्यो हिउँ हिउँ भए पनि म होचो जरूर छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गीत म कसरी गाऊँ ?

~हेमन्त श्रेष्ठ~ छेउमा सागर छ सागरसँगसँगै अनन्त लहर र लहरसँगसँगै अनन्त सङ्गीत छ म किनारको प्यासी बगर बनेर पानीको गीतमा कसरी रमाऊँ ? तृष्णा बोकेर मनभरि गीत म कसरी गाऊँ ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

समीक्षा : तीन घुम्तीका घुमाइहरू

~युवराज मैनाली~ वातावरणको छेदन पुञ्ज व्यक्तित्व हम्मेसि भेटिँदैन । वरपर मात्र होइन टाढा टाढासम्म प्रभाव पारिरहेको छ, पारिरहने छ । विशिष्टता र साधारणतर्फ बिचार्दा पनि साधारण प्रभाव तत्त्वमा सहजसँग समाहित रहन कहिले नसकिने पनि हुँदो रहेछ । विशिष्टतामा कुन प्रभावतत्व … Continue reading

Posted in समीक्षा | Tagged | Leave a comment

समीक्षा : विश्वेश्वरप्रसाद कोइरालाको ‘सान्नानी’ कथामा प्रजातीय अध्ययन

~राजेन्द्र गिरी~ लेखसार प्रस्तुत आलेखमा साहित्यकार विश्वेश्वरप्रसाद कोइरालाको ‘सान्नानी’ कथामा प्रजातीय अध्ययन गरिएको छ । यो समाजशास्त्रीय सिद्धान्तको मान्यतामा आधारित अध्ययन हो । समाजशास्त्रले साहित्यको समाजसँग रहेको वा रहने सम्बन्धको खोजी गर्दै त्यसको व्याख्या विश्लेषण गर्दछ । कलासाहित्यलाई व्यक्तिगत प्रतिभा … Continue reading

Posted in समीक्षा | Tagged , | Leave a comment

समीक्षा : ‘नरेन्द्र दाइ’ उपन्यासका पात्र

~कृष्णप्रसाद कोइराला~ प्राज्ञिक जगत्मा नदीको जलप्रवाहको गति झैं निरन्तर चर्चा र सम्झना भइरहने नाम हो, विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला (१९७१ : काशी, भारत – २०३९ : काठमाण्डौं ) । नेपाली साहित्य र राजनीति दुबै क्षेत्रमा समुज्वल नक्षत्र भएर चम्किरहने र राष्ट्रिय तथा … Continue reading

Posted in समीक्षा | Tagged | Leave a comment

यौनकथा : राइटरबाजे

~विश्‍वेश्‍वर प्रसाद कोइराला~ मानवसमाजबाट यति टाढा पृथ्वीको एउटा कुनामा बसेर म आफ्नो शरीरलाई यसो निहार्छु । अब यसमा, यसका रेशा-रेशामा- महारोगका कीटाणु स्याउँ-स्याउँ गर्दै रङमगिरहेका छन्‌ । यो डुँडो खोरण्डो शरीर पटपट फुद्दैछ । कतिसम्म टलपल गरिरहेको पीप, पापको घडा … Continue reading

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment