Tag Archives: कृष्ण प्र. पाण्डे – Krishna P. Pandey

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ पर्दैछ साँझ दियो नबाली हुन्न ननिभ्दै ज्योति तेल नहाली हुन्न आकाशबेली रुखै ढाक्दछ भने त्यसलाई मार्न रुखै नढाली हुन्न

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ अरु त पूर्ण सधैं म अपूर्ण भएँ सानो भयो रे मुटु !लौ संकीर्ण भएँ न त सवाल कुनै न परीक्षा भयो गल्ती हुनु त कहाँ ! अनुत्तीर्ण भएँ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ ईशारा त झम्मा लाग्यो होला। निसाना दिलसम्म लाग्यो होला।। रुख मुनी हेर बुद्ध नयन। फल लटरम्मा लाग्यो होला।

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ चर्च ,मन्दिर कता प-यो ? गुम्बा प-यो कता ? चारैतिर छ अन्धकार दैव म-यो कता ? ! न त बोट छ न गमला ,छन् नदेख्ने सबै नाम निसान केही छैन फूल स-यो कता ?!

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ अनायास प्रेयसीको सवाल बद्लिँदैछ बिना मेसै मेरो पनि जवाफ बद्लिँदैछ कहाँ बसुँ दोधार भो आँखामा या मुटुमा आँखा स-यो मुटुतिर विभाग बद्लिँदैछ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ हेर्दैमा तिमीले मनभरिको त्यो खलबली उफ् चियो पो कसैले गर्दै त छैन त्यो जगजगी उफ् आखिर सुस्तरी जब तिमीले मलाई छोयौ रोकिए झैँ लाग्यो तब समय त्यो गडबडी उफ्

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ तन दिएँ मन दिएँ बदलामा होश राख्छु दूर हुन खोज्नेसँग मागेर म दोष राख्छु जाऊ जाऊ दूर जाऊ कति अझै रोकिरहुँ तिम्ले सोँचेभन्दा अब दूरी दुई कोश राख्छु

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ निरस हरेक आँशुले सिंचित कथाहरु कल्पिएँ उदासी पढेर लिखित कथाहरु वियोग अघिका अनेक भरोसा आपसमा वियोग घडीमा प्रत्येक बिनित कथाहरु

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ या रुवाऊ या हँसाऊ मेरो प्यार तिमी हौ दुख्दा मुटु निको पार्ने उपचार तिमी हौ न भोक छ न प्यास छ खाली तिम्रै आश छ बेहाल यो हालतको जिम्मेवार तिमी हौ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ आउँदैछ प्रिया मिलन नजिक , के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन गाली गर्छ्यौ कि माया अधिक ,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन उदासी तिम्रो हट्छ अवश्य , मेरो खुशी नि दुगुना हुन्छ खुशीमा कसरी हौंला सरीक,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी … Continue reading →

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ शब्द शब्द अकाल तर लेखिएँ फेरि रुन्चे सस्तो भावना बिच चेपिएँ फेरि वाहियात भो त्याग तैंले कठिन मेलो आफूबाट आफू नै हरे ! हेपिएँ फेरि

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ चुनिएन बिषय जान्नेको जमातमा। गाता हेरी किताब छान्नेको जमातमा।। भो असभ्य, अछाम, बेकम्मा, आलटाले । उ जाँदैन जे पनि मान्नेको जमातमा।।

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ पैलो प्रस्तावमै यदि सत्कार पाए अझ कुन हाल होला ? पत्यार पाए मुटु दिनेलाई मुटु दिनेछु भन्ने मेरो मनलाई जित्ने बिचार पाए

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ बोलाएर हैन नहाँसेर बिग्र्यो लजाएर हैन नआँटेर बिग्र्यो पैलो पैलो प्रेम अनूभुति थियो टोलाएर हैन नबाँडेर बिग्र्यो

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ के यसरी भनिन्छ ? म बिदा भएँ जान दिउँ या रोकुँ दुविधा भएँ गए यदि छोडेर दोधारै तिमी म के सोचुँ छ बन्धन या रिहा भएँ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ लक्ष्यतिर बढ्नेलाई गल्ली ,बाटो फराक छ धैर्य , होश , जोश बिना जहिंतहीँ धराप छ काँडा,धोका,निन्दा,घात अवरोध मात्र देख्छौ सामना नै नगर भो कायर हो ! सराप छ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ भो नहेर हस्तरेखा अनुमान हो जवाफ म त बुझ्छु भाग्य कुर्नु अवसान हो जवाफ यो त निधो धेर थोर मिहिनेत गर्नै पर्छ प्रतियोगी दुनियाँमा पहिचान हो जवाफ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ यात्रा रोचक तब हुन्छ बाधा भएपछी । जानु अघी कि फिर्नु अब आधा भएपछी।। पाप धर्म छुट्याउने फुर्सद कस्लाई छ! बिचराको जागिर नै ब्याधा भएपछी।।

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ पैले , हिजो , आज सदा मनपराएँ त्यताबाट चल्ने हावा मनपराएँ इन्कारको तिम्रो कला मनपराएँ प्यार , प्यारो नै भो घ्रिणा मनपराएँ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ जुध्दा आँखा अल्झेछ मन थाहा थिएन फर्की हेरेँ सोँचे जति टाढा( टाडा ) थिएन बाटोभरि उसकै याद गरिरहेँ म हेर्दा ठिकै लागे नि होश ज्यादा थिएन