Tag Archives: कृष्ण प्र. पाण्डे – Krishna P. Pandey

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ लाग्यो आज मेरो बाटो छेकेछेके छेकेछेके सुस्त सुस्त मनको दैलो टेकेटेके टेकेटेके सुनेकोथेँ मदहोश पार्छन् अरे इशाराले फर्की हेर्दा लाग्यो जाल फेंकेफेंके फेंकेफेंके

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ तिम्रा आँखा कारागार भन्दा कसो होला। कैदी भा’को समाचार भन्दा कसो होला। सुत्ने उठ्ने तालिका नै फेरिंदैछ मेरो। दोषी तिम्रै व्यवहार भन्दा कसो होला।

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ म उसको शहरको हुँ निवासी अझै आउँछ रे ! लीइ चिट्ठी त्यो हुलाकी अझै ति आँखामा मैले पढें अनुराग मात्र म जान्दिन त्यो भन्दा क्यै छु किताबी अझै

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ त्यसो त सहन गुलामी परेन तथापी सौभाग्य आसामी परेन म सुन्छु सधैं नै उधारो लिएको धन्य हो ! अझै नि निलामी परेन

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ न तस्विर भित्ता भित्ता न त पर्चा थियो तन्नेरिका बिचमा त उनकै चर्चा थियो तारिफका कुरा सुन्दा म`नि वाल्ल परें कुन जुनीको कुन्नी कती? बाँकी कर्जा थियो

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ गुरु अर्ति वर्षौं अथक सिकें मैले बदमाशी एकै पटक सिकें मैले बल्ल बल्ल लाग्या’ बादल फाट्यो फेरि त्यो हरायो कतै चटक सिकें मैले

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ सम्झिएर उनिलाई खोलेँ केहि चिट्ठीहरू केहि उडे बतासले छोपेँ केहि चिट्ठीहरू सिउँदो त्यो सिन्दुरले रंगाउन नसके नि धोको मेट्न रगतमा चोबेँ केहि चिट्ठीहरू

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ वर्षौँ अघि कसैले दिएको, गुलाफ भेटेँ किताबमा सम्झिन्न म कुन दिन हो त्यो, क्यै याद छैन दिमागमा यौटा मुटु धेरैमा बाडेँछु, समेट्न गाह्रो हुने गरी जोड जाम कहिल्यै आएन, नाजुक सधैं हिसाबमा

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ कि भै`हाल्छ भेट फेरि या टारेर गयो रिस हो कि खेद मुख बिगारेर गयो छ कि मनमा कोही ? सोधें कौतुहल मेट्न मैले चाहे जस्तै गरी नकारेर गयो

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ नाम कल्यै नभुलिने भट्ट मोतिराम गजलसँग संगै आऊछन् झट्ट मोतिराम रुख सरि साहित्य छ , पातै पिच्छे उनी फुल्छन् सधैं फल्छन् पनि लट्ट मोतिराम

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ तिमीले ठान्दो हौ बहस गर्दैछु म बाटो मिलनको सहज गर्दैछु छ भन कसलाई छुटिने आतूरि म राम्रो , नराम्रो अलग गर्दैछु

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ गरुँ तिम्रो बयान चाहाना भयो फेरि पनि गजल बहाना भयो लोभ लाग्दो बदन छ सामू मेरो ओंठ,आँखा, कमर निशाना भयो

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ हाय बन्दैछ जिन्दगी अफाप तिमी बिना तिम्रो साथसाथै धेरै अभाव तिमी बिना माया हुन्छ रे ! मुटुमा साटौँला एक दिन माया बन्दैन त्यो मेरो अगाध तिमी बिना

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ सपना त थियो राजसी मेरो मुखमा छुटेन साब जि मेरो पत्थर बालुवा हातहातै बिक्छ को किन्छ अनमोल जिन्दगी मेरो

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ अब राम्रा लाग्दैनन् परिका कुरा उनी बिना रुझेका झरिका कुरा एक्लो हुँदा यहाँ म छ जीवन कठिन् उस्तै होलान् बिजोडी चरिका कुरा