Tag Archives: गणेश खड्का – Ganesh Khadka

~गणेश खड्का~ भक्तिको लौह गर्दनको कसम ! आधा होसमा र आधा बेहोसमा हुँदै होइन पुरै होसमा चौतर्फी सोचविचारका साथ दुधको दुध,पानीको पानी बक्दैछु – मेरो एक इन्च माटो मिच्यौ भने म तिमीहरुको दुई इन्च गर्दन छिनाइदिनेछु मैले टिस्टा नदी उकालो … Continue reading →

~गणेश खड्का~ अग्घोर मानवेतर मान्छे जस्ता आकृतिहरु युद्दोन्मादमा आकाशको फैलावट र धर्तिको विशालता सिमातिक्रमण गरेर मझेरीलाई ‘प्रदेश’ र आँगनलाई ‘परदेश’ को खण्डित भागबण्डा लगाउँछन् र ईप्सित एकलकाटे इमारत प्राप्तार्थ ओठ निचोर्दा दुध आउने भुराभुरिलाई रक्षा कवच बनाएर निहित स्वार्थको अडबाङ्गे … Continue reading →

~गणेश खड्का~ सुतेपछि राति निदाउन भनेर निद्रा नै लागेन भने पो फसाद पर्दो हो कसै-कसैलाई त्यो रातको मुख्य काम पनि त भएन निद्रै नलागेपछि निद्रा नलागेको रात – रङ्ग-रङ्ग प्रवृत्तिका मान्छेहरु के गर्दा हुन् ?

~गणेश खड्का~ उहिले……………..नै धे………….रै पहिला जुगौं……………अघी यहाँ, भव्य जाल फिंजाएर बसेको ठू ……..लो माकुरो थिएछ बडेमानको – भिमकाय पित्तलभूँडे माकुरो , मैले देखिन, मैले भोगिन भेटें त ईतिहासका पानाहरुमा देखें त टुँडिखेलकुनाका शालिकहरुमा

~गणेश खड्का~ कहिले मेरो घरमुनिको बाटो तिमी हिँड्यौ हिँड्यौ कहिले फेरि मेरो घरमाथिको बाटो म पनि हिडेकै हुँ बाटो त तिम्रो घरमाथि–मुनिकै कहिले दिएँ घरको पेटी, बलेसी, आँगन र करेसा दिएकै थियौ तिमीले पनि अलिकति घुर्यानको छेउ बाटो चाहिएको थियो … Continue reading →

~गणेश खड्का~ युद्द आहात बस्तीको साक्षात् प्रतिनिधि जीविकाको खोजीमा निरिह मुग्लानिएको कर्म योद्दा एउटा यक्षप्रश्न सोधी पठाउँछ घर भँडुवाहरुको नाममा खबरदार ! शान्तिको गीत गाउँदै धर्ती बोक्न चाहने कयौं भयग्रस्त निर्दोष अनुहारहरुको कोहिनूर युद्दोभिमानका क्षेप्यास्त्रहरुले नछेडिऊन् l … सावधान !

~गणेश खड्का~ कलरफूल लाइटहरुको चमकता सर्वाङ्ग पोतेर नवीन आभूषणसँगै रमाएका सकल वयहरु मसक्क मस्किन्छन्, लचक्क लच्किन्छन् र, फैलिन्छन् सर्वत्र अर्धनग्न बन्दै नूतन मनहरुको कामुक रौनकता निमेष-निमेषमा उघ्रंदै फेरी हावामा फिँजिंदै स्वच्छन्द उड्न आतुर प्रत्येक स्याम्पियनका मादक फिँजहरु सेता-सेता वक्षस्थल नुहाउँदै … Continue reading →

~गणेश खड्का~ साइँली बज्यै ! नातीको फोटो हेरेर किन रुन्छ्यौ बेकार, सतीले सरापेको देशमा अब फेरी तिम्रो श्राप…! चुपो लाग, यहाँ बोल्नु हुँदैन अपहरित तिम्रो नाती कहिल्यै फर्केर आउँदैन यो नयाँ नेपाल हो l … ठुलीकान्छी भाउजू ! छोराको लुगा … Continue reading →

~गणेश खड्का~ अचेल झरी पर्दा- थुप्रै-थुप्रै पुराना झरीहरु सम्झिन्छु म जुन झरीहरुले मलाई झरीसँग प्रेम गर्न सिकाए, झरी पर्दा सम्झिन्छु मेरो बालापन अभिभावकको आँखा छली-छली झरीमा रुझी खेलेको र, चिसोले हनहनी ज्वरो आउँदासमेत झरी परेको आँगनमा उफ्रेको झरीमा रुझ्दा ज्वरो … Continue reading →

~गणेश खड्का~ भक्तीको लौह गर्दनको कसम आधा होशमा र आधा बेहोशमा हुँदै होइन पुरै होशमा चौतर्फी सोचविचारका साथ दुधको दुध,पानीको पानी बक्दैछु- मेरो एक इन्च माटो मिच्यौ भने म तिमीहरुको दुई इन्च गर्दन छिनाईदिनेछु मैले टिस्टा नदी उकालो फर्काउन बाँकी … Continue reading →

~गणेश खड्का~ दुर्गम गलछेंडाहरुको सकसपूर्ण चेपबाट दूरस्पर्शित – सुवाशीत अफ्ठ्यारो ठाउँमा फूलेकी भिर फूल तिमी मेरो अनकन्टार गनतब्यहिन यात्राको कष्टकर पदचापहरुमा टाढैबाट तिम्रो चाहनाका एक बथान रहरहरु-खुशीहरु सुकोमल पाइला मिलाउने अभिलाषा जाहेर गर्दैछन् एक छाती हार्दिकताको मन बोकेर यतै आऊ … Continue reading →

~गणेश खड्का~ सृस्टिको उषाकालमा रामापिथेकस बाराजुले छोडेको घुर्मैलो सभ्यताको धराप लिस्नो टेकेर तङ्ग्रिदै-लत्रिंदै, देखिदै बिलाउदै गरेका स्वनामधन्य जन्तुहरुको सक्कली बिमोचनमा मेरो स्वकिय अनुसन्धाता मन आफ्नै समूहका अस्पष्ट अस्थिपन्जरहरुबिच कुरुप सभ्यताको खास्टोभित्र स्याउँस्याउँती मान्छेहरुको थाकबाट एउटा असल मान्छेको न्वारन गर्न चाहन्छ … Continue reading →

~गणेश खड्का~ मनले रहरभरी अँगालेका र सपनाभरी सँगालेका खुशीका दस्तावेजहरु च्यापेर एक मुट्ठी ‘दशैं’ सुख भोग्नका निम्ती जीवनहरु एक साल मरिहत्ते गर्छन् । दशैं,वर्ष दिनपछी एकफेर छेउमै आउँछ र भोका पेटहरुलाई हाउँगुजी देखाएर भाग्छ एक पसार ‘दशैं’ खुशी हाँस्नका खातिर … Continue reading →

~गणेश खड्का~ यो कुन कम्पनशास्त्र हो, सम्झी-सम्झी,झम्टी-झम्टी काँप्नु पर्ने…? धामी,झाँक्री र बिजुवाहरु रातभरी काँप्छन् र भुत-प्रेत भगाएर,सियाशिकारी मन्छाएर मत्थर हुन्छन् अनि जान्छन् आफ्नो बाटो लिएर आफ्नै कामकाजमा भोलिपल्ट बिहानै तर यो,… एउटा भयङ्कर सन्त्रास र अज्ञात भय बर्षाएर काँपिरहन्छ पीडा-वेदनाले … Continue reading →

~गणेश खड्का~ मेरो समाजका सबै खाले स्वघोषित वरिष्ठहरु र मेरो दैलो-जस्केलो वरिपरी रोप्तै नरोपी उम्रेको उम्रेयै गरेर हैरान पार्ने धतुराहरु उस्तै-उस्तै लाग्न थालेकोछ मलाई अचेल धतुरे अस्तित्वहरु हुर्के भने तुलसी पवित्रता जिङ्लाउँदोरहेछ करेसामा मनहरु सकरात्मक मौलाएको जाती मान्छु म नकरात्मक … Continue reading →

~गणेश खड्का~ माझीको घरमा माछाको कोशेली बोकेर भि. भि. आई. पी. आतिथ्यको अपेक्षामा ग्वारग्वारती लश्किने लवस्तराहरु हास्यास्पद ! भट्टिमा रक्सीको सगुन भित्र्याएर रिपिटेड मोस्ट ईम्पोर्टेन्ट गेस्ट को दर्जामा बेशरम ओईरिरहने गतिछाडाहरु लज्जास्पद !