Tag Archives: बुँद राना – Boond Rana

गजल : खुनी पञ्जा डामी

~बूँद राना~ गाई बाख्राहरुमाथि खुनी पञ्जा डामी । हेर आज चितुवाले ओढ्यो रामनामी ।। जलथल चर्ने भ्यागुताको उर्दी हो यो– ‘गड्यौँलाले हिँडनु हुन्न माटो छामी–छामी ।।’

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : आज मेची र महाकाली

~बूंद राना~ सोधिरहेछन, आज मेची र महाकाली जागा बसेका छौ कि सुतेका छौ नेपाली । ओइलाई फूल सारा फूलबारी शोकमा छ, दुस्मन कुनै पस्यो कि गद्दार भयो माली ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

भलाकुसारी : बुँद राना, श्रवण मुकारुङ र रमेश श्रेष्ठसँग गरिएका कुराकानीहरू

~तुलसीहरि कोइराला~ नेपाली साहित्यका क्षेत्रमा सबैभन्दा प्राचीन भएर पनि पछिपरेको विधाका रुपमा हेरिन्छ काव्य क्षेत्रलाई । उपन्यासमा आधारित सिनेमाहरू बन्छन्, नाटकहरू मञ्चन हुन्छन्, कथाहरूमा पनि सिनेमा बन्छन्, टेलिभिजनका छोटा टेलिचलचित्रहरू बन्छन् तर काव्य विधाका क्षेत्रमा भने धार्मिक ग्रन्थहरूमा आधारित भन्दा … Continue reading

Posted in साहित्यिक भलाकुसारी | Tagged , , , , | Leave a comment

गजल :  हराएछ

~बूँद राना~ गुराँसको रातो हराएछ बोलाएको सातो हराएछ मान्छे खोज्दा कतै भेटिँदैन साइनो र नातो हराएछ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

बाल कविता : गुजी पाएँ !

~बूँद राना~ अँधेरीमा गुजी हुन्छ भन्नुहुन्थ्यो बज्यैले के हो गुजी ? कस्तो हुन्छ ? नदेखेको मैले आज फेरि भन्नु भयो सम्झाउँदै राती ‘आँटीमाथि गुजी छ त्यहाँ नजानू है नाति !’

Posted in बाल कविता | Tagged | Leave a comment

बूँद रानाका ३ हाइकु

~बूँद राना~ चिनियाँ च्याङ्ग्रा वर्षौं कुरेर बस्छन् नेपाली दशैं तिमी आए छौ

Posted in हाइकु | Tagged | Leave a comment

गजल : डायरीका पानाहरू जताभावी केर्‍या छैन ।

~बूँद राना~ डायरीका पानाहरू जताभावी केर्‍या छैन । सापटीमा आँखा मागी यो दुनियाँ हेर्‍या छैन ।। फुस्रै भए पनि म त आफ्नै रङमा दङ्ग छु । रङ्गीचङ्गी हुनलाई मैले रङ फेरे छैन ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : ढुंगो म ता ढोग्दिनँ !

~बूँद राना~ जन्मेकै क्षणदेखि नै भर दिने माटो महान् ढोग्छु म ढोग्दा बिघ्न परे परोस् जतिसुकै हाँसेर त्यो भोग्छु म आफैँ जो छ अशक्त आतुर सधैँ मेरै भरोसा लिन के दिन्थ्यो फल ज्ञात नै छ सहजै ढुंगो म ता ढोग्दिनँ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : सियो रोप्दा सानो होला कोदालाले कपे हुन्छ

~बूँद राना~ सियो रोप्दा सानो होला कोदालाले कपे हुन्छ । धेरै ठाउ छ दिलमा अझै चोट थपे हुन्छ ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : घरको जग हाल्दै

~बूँद राना~ बूँदजी !, काठमाडौँमा घर बनाउनु भो ? केही समय यतादेखि मेरा परिचितहरूले मसँग सोध्ने गरेको प्रश्न हो यो । यो प्रश्न सोध्नेक्रम घट्लाजस्तो लाग्दैन, बरु बढ्ला । काठमाडौँ र घरको प्रसङ्ग उठ्दा विगतका तत्सम्बन्धी केही भावनात्मक तथ्यहरू मेरा … Continue reading

Posted in निबन्ध, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

गजल : जिउँ शानसँग

~बूँद राना~ जिऊँ शानसँग, मरौँ शानसँग नितान्त सुनौलो पहिचानसँग।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : नौलो हाँक हालिदिने

~बूँद राना~ नौलो हाँक हालिदिने समयलाई सलाम छ हतकडी फालिदिने समयलाई सलाम छ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : घमण्डमा थपीथपी

~बूँद राना~ घमण्डमा थपीथपी मात परेपछि स्याल–ब्वाँसा रमाउँछन् रात परेपछि।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : चिराचिरा परेको

~बूँद राना~ चिराचिरा परेको छ मान्छे ‘बाँचे’ भन्दै मरेको छ मान्छे।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : कुन्नि कस्तो टुनामुना

~बूँद राना~ कुन्नि कस्तो टुनामुना जानेको छ गजलले काँचा–पाका जम्मैलाई तानेको छ गजलले।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : माला उन्ने निहुँ

~बूँद राना~ माला उन्ने निहुँ पारी भाँचिदियो डाली फूल भन्छ– ‘मान्छेलाई म भन्दिन माली।’

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : मानिसले आफूलाई

~बूँद राना~ मानिसले आफूलाई कुन्नि केमा ढालेको ढालेको छ ‘म हुँ मान्छे’ भन्न पनि लाज लाग्न थालेको छ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : मुक्तिको तिथिमिति

~बूँद राना~ मुक्तिको तिथिमिति गन्दै छ कलैया ‘हुन्छ, उज्यालो हुन्छ’ भन्दै छ कलैया।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : जैले पनि खुकुरीको

~बूँद राना~ जैले पनि खुकुरीको धार हदै भो फूलजस्तो जिन्दगीमा भार हदै भो।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : नसोध मान्छे कि म

~बूँद राना~ नसोध मान्छे कि म मूर्ति बनी ज्यूँदो छु जसरी हुन्छ नि ज्यूनु छ भनी ज्यँूदो छु।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : फैसला मुल्तवी मुद्दाको

~बूँद राना~ फैसला मुल्तवी मुद्दाको आज हुन्छ नि हो लुकेर होइन मैदानमाझ हुन्छ नि हो।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : फेर्नलाई सधैँ लुगा

~बूँद राना~ फेर्नलाई सधैँ लुगा फेरेको छ मुलुकले नयँ लुगा भन्दै कोरा बेरेको छ मुलुकले।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : तीता–मीठा बातहरु

~बूँद राना~ तीता–मीठा बातहरु याद आउँछन् घातकीका साथहरु याद आउँछन्।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : पारा चढेको जो

~बूँद राना~ पारा चढेको  जो पारा हुन्छ मान्छे, मान्छेको आहारा हुन्छ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : न छ बन्दुक, न तरबार

~बूँद राना~ न छ बन्दुक, न तरबार गजलकार न हो तर लड्दैछ लगातार गजलकार न हो।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : उनी पनि सल्लाहमा

~बूँद राना~ उनी पनि सल्लाहमा आए राम्रो हुन्थ्यो मालसिरी भाखासँगै गाए राम्रो हुन्थ्यो।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : अझै सर्प ज्यूँदै

~बूँद राना~ अझै सर्प ज्यूँदै छ हो बूँद राना मर्‍यो ठानी ढुक्कै न हो बूँद राना।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : सहरमा छ चर्चा

~बूँद राना~ सहरमा छ चर्चा उनी आउँदैछन् मुनाफा र घाटा गुनी आउँदैछन्।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : काँडामा टेकी

~बूँद राना~ काँडामा टेकी पाइला अघि सारे पो जिन्दगी भुमरीमाझ परेको डुङ्गा तारे पो जिन्दगी।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : म बैह्रो र लाटो बनी चूप लागेँ

~बूँद राना~ म बैह्रो र लाटो बनी चूप लागेँ म ढुङ्गा र माटो बनी चुप लागेँ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : बसी बुइँगलमा

~बूँद राना~ बसी बुइँगलमा यो गर्न थाले? खरो मेट्छु भन्दै दुबो चर्न थाले।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : अति गरे खति हुन्छ

~बूँद राना~ अति गरे खति हुन्छ बुझे हुन्थ्यो माइलाले खति भए कति हुन्छ? बुझे हुन्थ्यो माइलाले।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment