Tag Archives: भूपेन्द्र महत – Bhupendra Mahat

~भुपेन्द्र महत~ आधारमा धार थ्यो कि माया आरो भो रेटी रैछ मुटु मेरो बांच्न गारो भो छुन्छु भनी भनी यो मन भत्कायौ बिझि वाचा आज त्यो आँखाको छारो भो

~भुपेन्द्र महत~ नशाले छुन छाडे रसिला ओठ चुम्न देउ बैशको माद पिएर एकचोटि झुम्न देउ स्वर्गै भए नी चाहिएन अबलाई भइगो

~भुपेन्द्र महत~ छिमेकिको डाम्ना छाडा भो रे प्रिय बार लगाउ पहरे नि निन्द्रामा छन रे काँडे तार लगाउ तिम्रो अस्मिता धराप छ रे कसरी जोगाउछौ कुनियतले बढे कोही भने सिस्नो झार लगाउ

~भुपेन्द्र महत~ रातो अक्षतामा निरीहको रगत नहोस दिगो कामना शान्तिको,अब फगत नहोस पावन क्षण, महान पर्व, उल्लास र हर्ष दशै भोग्दा दशाको लामो लगत नहोस

~भुपेन्द्र महत~ आफ्नै करङ बजाइ पराइ मनका धुन छान्नेलाई आफ्नै मान्छे भनुँ कसरी बिरानो हुन जान्नेलाई सम्झँदा पोल्छ, मुटुनै घोच्छ, बिर्सन सक्तिन हाँसि हाँसि आँफैले रचेको मायाको खुन तान्नेलाई

~भुपेन्द्र महत~ भरियो सिउंदो तिम्रो जब, बेहोश भै म लडदै थिएँ तिमी छल्कियौ आँखाभरी म छाती भित्रै डढ्दै थिएँ थरथराएको हातले फुटेको मुटु निम्तामा दियौ आँसुले रुझेका रछन थोपा थोपा म पढ्दै थिएँ

~भुपेन्द्र महत~ पानीको फोकाथ्यो त्यो मन छिनमै फुटी गयो बलियो थेन समाउने हात ,पलमै छुटी गयो मुटु कोपरेर हाँस्यौ तिमी दिमागमा तनाव थियो जती होसियार भए पनि सुझबुझ लुटी गयो

~भूपेन्द्र महत~ धोकामा जलेको मन कसै गरी थिर हुन्न जति दले नि साबुनले मनको पिर धुन्न माया जोडेर तिमीलाई दिल सुम्प्या थिएँ सिपालु रहिछौ नि त्यहि दिलमा झिर उन्न

~भुपेन्द्र महत~ गाँस खोज्न हत्केलामा ज्यान बोक्छन मान्छे भेडा भाख्रा सरी आफ्नो भाउ जोख्छन मान्छे आकाश छुनेको भिडमा छाना नपाका माथा भोकमा जकडी आफ्नै ओठ टोक्छन मान्छे

~भूपेन्द्र महत~ धोकामा जलेको मन कसै गरी थिर हुन्न जति दले नि साबुनले मनको पिर धुन्न माया जोडेर तिमीलाई दिल सुम्प्या थिएँ सिपालु रहिछौ नि त्यहि दिलमा झिर उन्न

~भूपेन्द्र महत~ मैसाप हजुर अचेल पिउन थाल्नु भएछ ओईलाएको फुल जस्तै जिउन थाल्नु भएछ चिसो सिरेटोमा पनि उदाङग चल्ने अङ्ग अचेल गर्मिमा पनि छोप्न थाल्नु भएछ

~भुपेन्द्र महत~ धेरै साधु भए यहाँ बुद्दका आखा फुटाउनेहरु बाटो छेकी हास्छन आमाको काख लुटाउनेहरु दु:खका दिन सुखमा साटछु भन्दै कती आए यहाँ मखमलको डस्ना देखाइ भुसमा सुताउनेहरु

~भूपेन्द्र महत~ मैसाप हजुर अचेल पिउन थाल्नु भएछ ओईलाएको फुल जस्तै जिउन थाल्नु भएछ चिसो सिरेटोमा पनि उदाङग चल्ने अङ्ग अचेल गर्मिमा पनि छोप्न थाल्नु भएछ

~भुपेन्द्र महत~ साझको बेला हाबा मन्द मन्द थियो उन्को केश खेल्दै हाबा बुलन्द थियो मादक हेराइ पोखियो सुस्त सुस्त आहा!त्यो क्षण कती आनन्द थियो

~भुपेन्द्र महत~ लडाएर हाँस्छन यहाँ कोही घात गरी गिजलेर फाल्छन कोही बासी भात सरी जीवनको ओसमा पनि घाम पोत्छु भन्थे फर्किएर अतित आज बगे रात भरी

~भुपेन्द्र महत~ भय लाग्छ अचेल, देश हराको सुन्न पर्छ कि! दौरा सुराल बिर्सी, धोती कुर्ता पो उन्न पर्छ कि!