Category Archives: कविता

~रामप्रसाद पोखरेल~ युवा युवतीहरु अबता, देखिन छाड्यौं यहाँ, छैन सीपको मान अहिले, बसेर के गर्नु त। शिक्षा दिक्षा दिएर जगत्मा,आँखा उघारी दियौ, आमा बा सज्जन गुरुहरु,श्रमलाई बिदेसियौँ।। (१) छैन शान्ति सुशासन यहाँ,भरोसा कस्को छर, पिठयूँ फर्काउँछ बन्धू जहाँ, पराया हुन्छ … Continue reading →

~राम प्रसाद पोखरेल~ आंखा हेर्दा तिरमिर भयो, कान भयो बहिरो, बोल्न खोज्दा लरबराउंछु, जिब्रो लटपटियो। शरिर गल्यो दाह्री बढ्यो, खौरनलाई गाह्रो, जन्मी हुर्की, खेली खाको, यही ठाउँ मलाई प्यारो।। (१) यताउति दौतरीलाई, उस्तै उस्तै देख्छु, मनको पीर वेदनालाई, उसैसंग पोख्छु। … Continue reading →