Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : निर्दोष र मरेका दोषि

~दीप हाँडिगाउँले~ आफ्नो पर्खाल उठाई सके पछी अरुको पर्खाल भत्काई सके पछी सीमा अब तोकेर के नतोकेर के?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बा

~नारायण तिवारी~ बा, एक दिन होइन दुई दिन होइन तीन दिन होइन सधैंभरि घरी– घरी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मैले डिभी भरिन

~नारायण तिवारी~ जसले जति उचाले पनि मैले मन गरिन यसपल्ट पनि मैले डि.भि. भरिन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सन्कल्प

~मनोज कार्की~ न मैले कतै सपना बुने न मैले कही बिपना भुले तै पनि जीवन उदासी हुने खै कुन बिरानो गीत यो सुने!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुर न ताल को डाएरी

~मनोज कार्की~ शहरको कोलाहल सुन्य लाग्छ, सगरमाथाको उचाइ नगन्य लाग्छ, यत्रतत्र बस्तिहरु उजाड उजाड लाग्छ, जिन्दगी तेसै तेसै वाक्क लाग्छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म पनि द्धौता मान्छु

~बालकृष्ण सम~ म पनि द्यौता मान्छु जोगी म पनि द्यौता मन्छु; तर तिम्रो र मेरो द्यौतामा आकास र पृथ्वीको भिन्नता छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यसपालिको सपना

~बुद्धिसागर~ गएको वैशाख रिन तिर्न फर्कियो रुख—रुखमा कलिला पात टाँगेर गयो गएको हिउँद रिन लिन फर्कियो रुखलाई बुच्चै पारेर सारा पात टिपेर फर्कियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चुपचाप गांउ

~सौरभ आचार्य~ झोला कसेर स्कुल लस्केकाहरु नाम्लो कसेर मुग्लान खसेकाहरु मुठ्ठी कसेर जंगल पसेकाहरु खै कोही फर्केर आ छैनन् चौतारो कुर्दैछ देउरालीमा पात झारेर खुइलो भएको छ ढुड्गा खुस्काएर थोते भएको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुरेन बाबु

~आभास~ सुरेन बाबु यो सामान्य कुरो हो रगत रातो हुन्छ सुरेन बाबु तिमीले आनन्द लिन रइफल बोक्ने गरेका छौ साँझको गोधूलिमा तिमीले निरीह ढुकुर मार्ने अभ्यास गरेका छौ तिमीलाई थाहै छ ढुकुरको रगत रातो हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नदी बगिरहेको छ

~मिश्र वैजयन्ती~ म्युजियम बोकेर उभिएको उज्यालो रोक्ने तक्मा नक्सा बिग्रेर उभिएको नाक र लुगा फ्याँकेर स्वतन्त्र भएको मेरो युग ! आशिर्वादजस्तो बाँचेको शोक र वरदानजस्तो बाँचेको समय ! को सक्छ सुस्ताउन आफ्नै चिताको आगो तापेर उपत्यका साँघुरिँदै गएको दसगजाभित्रको मानचित्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जापानको सुनामी

~रामचन्द्र थापा~ भुँइचालोको कारणले आयौ तिमी सुनामी खासै तिम्रो दोष थिएन प्राक्रितिक प्रकोपको भयौ गूलामी माछा खुलाऊँथ्यौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यात्रा नर्फकने गरि

~कमला सरुप~ विभाजित र स्तब्ध एउटा खुड्किला माथि उठेर निरन्तर यात्रा आरम्भ भएको छ हो ! आफू उभिएको माटो छोएर नफर्कने यात्रा आरम्भ भइसकेको छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ कथा कोरेऊँ रे

~गीता थापा~ तिम्रो नजिक बाट टाढा काँही नजाउँ जस्तो तिम्रो माया खहरेको छाल् भन्दा नि सस्तो आँफैलाई सोधी हेरे तिम्रो माया बोकि कति राखौ बेदनालाई मनैभित्र रोकि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रकृति

~राकेश कार्की~ प्रकृतिको नियम हुन्छ जीवन जन्मन्छ अनि मर्छ समयमै जन्माउछ प्रकृति समयमा नै मार्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

ब्यङ्ग्य कविता : आजको मुख्य समाचार!

~चट्याङ मास्टर~ जनताको लागि आज बिहान यो नेता ऊ नेताकहाँ जानु भयो जनताको लागि ऊ नेताले यो नेताको स्वागत गर्नु भयो जनताको लागि यो नेताले ऊ नेताको नमस्कार फर्काउनु भयो जनताको लागि देश गम्भीर अवस्थामा पुगेको यो नेताले बताउनुभयो ।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

ब्यङ्ग्य कविता : भाग नेपाली भाग

~चट्याङ मास्टर~ नेपालमा परिवर्तन आयो, तन्त्र मन्त्रको किर्तन आयो तेरो जे थ्यो लगे सप्पै, रित्तो अर्को बर्तन आयो!

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : उद्योग नखोल, पार्टी खोल

~चट्याङ मास्टर~ तँ उद्योग खोल्लास्, ऊ पार्टी खोल्छ तँ बैंक ऋण लेलास्, ऊ चन्दा–फिरौती लिन्छ तँ मजदुर भर्ना गर्लास्, ऊ कार्यकर्ता भर्ना गर्छ तँ सामान बनाऊँ भन्लास्, ऊ देशै बनाऊँ भन्छ ए बाबु ! कुरो बुझ है, उद्योग नखोल, पार्टी … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged | Leave a comment

कविता : घाम, तिमी, म अनि प्रेम दिवस

~गीता पन्थ~ दुई गोलार्धका दुई छेउमा तिमी अनि म अचेल मेरो आगन म घाम हाँस्दा तिम्रो कोठा अँधेरिन्छ अनि तिम्रो कोठामा बिस्तारै जूनले लुकेर हेर्दा मेरो आँगनमा घाम उदाउँछ बाह्र बजे फूलले मन खोलेर हाँस्दा मलाई थाहा छ तिम्रो संसार … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सत्य सन्देश

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ कालो मन्दाकिनीको जल, जलनिधिका मोतिको ज्योति कालो कालो सौदामिनीको चहक सब शरच्चन्द्रको कान्ति कालो। कैलाश श्रेणि कालो झलमल गर्ने शु्र्यको बिम्ब कालो यो सारा सृष्टि कालो मनबिच छ भने दम्भ दुर्भाब कालो।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छे, मन र शत्रु

~छविरमण सिलवाल~ मान्छेको शत्रु मान्छे नै हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म र मबाट हामी बनौं

~सुनिल कँडेल~ मेरो आस्थाको आकाशलाई अँध्यारोले छोप्न लागिरहेछ मेरो सुर्य डुबिरहेछ उ केही पर उज्यालो चम्किरहेछ तर म यहाँ अन्धकार पर्खिरहेछु उज्यालो र मबीच धेरै अन्तर छ एउटा खाडल छ एउटा सागर छ एउटा ग्रीष्म छ एउटा युग छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : पत्याउँदा पत्याउँदै

~लक्ष्मण गाम्नागे~ यिनीहरूले हामीलाई हाम्रो दुर्गतीको कारण पञ्चायती व्यवस्था हो भने। हामीले पत्यायौं र पञ्चायतलाई ढाल्यौं। हेर्दाहेर्दै यिनीहरूले झ्यालबाट पञ्चहरू हुले र हामीलाई पार्टीको ढोकाबाट बाहिर निकाले।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : प्रश्न समयसँग

~टहल दाहाल~ पहाडका रंगहरू लतपतिएर निर्लज्ज कालाहारिका तातो बालुवासँग विम्बात्मक मिराज टेकेको क्यानभासका चित्रमा कैद यो बेला एउटा प्रश्न समयसँग समय, मसँग नाइट्रस अक्साइडका अवयव छैनन् अब

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उधारखण्डे

~प्रेम वली~ टुपी कसी कसी घँुडा धसी धसी सानो तिनो सरकारी जागीर खाइयो सन्तानको भविष्य हेर्दै बस्न राजधानीमै आइयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धने : एउटा कविता

~आभास~ धने बञ्जर भूमी खन्छ जोत्छ र उमार्छ बीउहरु बीउसँगै उम्रन्छ धने फक्रन नपाउँदै उसको खेतमा उसको जिन्दगी उम्रने खेतमा साँढे पस्छ र चपाउँछ उसको पूरा जिन्दगी फेरि बेला नहुँदै ओइलाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुहु-कुहु

~लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा~ को हँ ? को हँ वनमा कुन को हो गर्छ क्या कुहुकुहू सुन ओहो ! हैन हैन म त हैन म हैन को हँ को हँ तर को चिनिँदैन । फूलमा छ कि ? कि छाँग हरामा ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिनको घँसिया गीत

~लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा~ १. मखमल कोमल घाँस फुलेका गिरिको रसिलो सुन्दर काख पातहरूको हरियो छतमा चिरबिर छिरबिर चिडिया लाख । निर्मल गाढा नीर गगनका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गौंथलीको चिरबिर (१)

~कवी शिरोमणी लेखनाथ पौड्याल~ म बस्ने कोठाकै दलिन-बिचमा गौंथली बस्यो पिटाएको तन्नाउपर फिर मैला पनि खस्यो । मलाई त्यो देखी हृदयबिच लाग्यो किरकिरी चरी बोल्यो मेरो मन सब बुझी त्यो चिरिबिरी ।।१।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मैनबत्तीको शिखा

~भूपि शेरचन~ शुभ्र, शान्त र स्निग्ध शिखा मैनबत्तीको । मानौं, प्रथम रजस्वलापछि स्नान गरेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भाउजु

~भावना पोखरेल~ पिडादायी अतितको अगेनुमा बसेर रकेटले जस्तै धुवा फाल्छ प्रेसर कुकरले भान्सामा तर कहिले उड्न सक्दैन आकासमा नदि किनारका भक्तिनिहरुले जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमाको वेदना

~गोपालप्रसाद रिमाल~ रात अज्ञानझैँ अँध्यारो थियो; स्वर्थजस्तै चिसो बतासको हुरी थियो; अहङ्कारझैँ मेघ गर्जिरहेको थियो; कुच्रिँदा कुच्रिँदै मेरो छातीमा अकस्मात् बिजुलीझैँ झिलिक्क भो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धरहरा

~भिम बिराग~ धेरै ठाउँमा खाल्टो खनेर उठेका अट्टलिकाहरू अट्टहासमा जसको कुनै पत्रमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment