Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : हाँस्दै बोल्दै दुइ मुटु वीच

~देव गुरुङ~ हाँस्दै बोल्दै दुइ मुटु वीच खोई कहिले देखि , गहिरो माया वसि सकेछ थाहै भएन मलाई । झट्टै हेर्दा वगैचामा फुल मात्रै देखे , काँढा पनि हुदो रहेछ थाहै भएन मलाई ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो प्रिय दुलाहा (मृत्यु)

~विराज बर्मा~ विश्वासको बन्दुकबाट निस्कएका आघात र बज्रघातका गोलीहरुको रुखो आवाज सुन्दै रसातल देखि नै उर्लिएको भेलसँगै उछिटिएका रगतका ताता फाल्साहरु पन्छाउदै मेरो सानु झुपडीको छिंडीबाट तिम्रो आगमन च्याइरहेकी छु म तिम्री एउटी नव दुही तिमीलाई नै पर्खिरहेछु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भूपिको लाहुरेसँग सम्झौता

~शक्तिराज नेपाल ‘कपुर’~ लाहुरेदाई तिमी आफना कैयौं दिनहरुमा आफनो गाउँ, जन्मभूमि र आफनो पूर्वपसिनाको सम्झनामा पुनः पुन सदा तिमी आउँथ्यो लाहुरे दाइ आफनो पसिनाको धारा अनि कर्तब्यको निशानामाथि केहि क्षणका लागि भएपनि पूर्ण विराम लगाउदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नदी र चट्टानहरु

~सुनील बाबु श्रेष्ठ~ एकतमासले बगेर भारीका भारी सपनाका नदीहरु भविष्य खोज्दै मिसिन्छन पुगेर निलो महासागरमा । यहिँ सपनाका नदीहरुको विचमा अग्लो कद बनाएर बसेका अग्ला चट्टानहरु नदीबाट सृजित शितल हावा स्पर्श गर्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अचेल मेरो गाउँ

~चन्द्र सिं गुरुङ्ग~ दिनहुँ हेर्छु घाँटु, सोरंठी र लोक दोहरीको नृत्यमा डम्फू, मादल र सारंगीको मौन धारण र गीति अक्षरहरुको शान्त मलामी माथि सल्लाघारीको डाँडामा बसेर जीर्ण तन र वितृष्ण मन बोकी शव यात्राको दृश्यावलोकन गर्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मखुण्डो र कविता

~नरेश शाक्य~ मखुण्डाहरू उत्रिसकेका छन् र सबै आफ्ना असली अनुहारहरूमा देखापर्न थालेका छन्,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : गर तयारी अलमल्ल नपरी

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ लडाइँ जब छ ब्वाँसा, फ्याउरा, स्यालहरुको के अर्थ परेवाहरु यता वा उता लाग्नुको । मदारी अरु नै कोही छ, प्रभु अर्कै छ उनीहरुको, नचाउँदैछ कोही अरुले नै उनीहरुलाई;

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : बुज्रुक कृर्तिकारहरु

~कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल~ लङ्गडो सोखमा बहिरा नेताहरु बुरुक बुरुक उफ्रदै एम्बुस बिछ्याउँन गोला, डाइनामाइट, बन्दुक पड्काउँछन् मेसिनगन भुट्छन, बम, बारुद विस्फोट हुन्छन व्यानेट घोप्छन, ग्रिनेट हान्छन,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : थुइक्क ! जाली लोग्ने मान्छेहरु !

~मिजास तेम्बे~ तेरो आमा भएर त, तैँले जीवन पाइस् । आमाको ममता र बात्साल्य कुल्चीएर हुर्कीस् । जवान भइस् /प्रियसी छानीस् /पत्नी अपनाइस् तेरो जीवनले गती पायो । अझ भन्छस्- यस्ता आइमाई /उस्ता आइमाई/नाथे आइमाईहरु, थुइक्क ! पापी लोग्ने मान्छेहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमको रंग-३

~दीपा राई~ अँधेरिएको समुन्द्रको अम्ली समातेर बिहानीलाई पर्खेको छु लाग्दै छ- आदिम समयले काटीँ खुट्टामा ठोकेर म किनारमा उभिएको छु उभिएको छ समय समुन्द्रको हावाले बोकी ल्याएको नुनिलो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : श्रद्धाञ्जली

~लक्ष्मी उप्रेती~ समयसँगै तिमीगयौ अनायासै हजाराँै मनहरू स्तब्ध पारेर स्मृति तलाउमा छचल्किंदै बग्ने मायावी नदी देवदिदी ! स्मृतिको धमिलो आँखामा पच्चीस वर्षअघिको पवित्र दिन सम्झँदैछु यसबेला एउटा प्रगाढ सम्बन्धको पवित्र बन्धन सम्झँदैछु यसबेला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अविरल यात्रा

~प्रल्हाद बुढाथोकी~ एकै लक्ष्य हिड्ने यात्रीहरु बीच जब बाटोले बिभाजन ल्याउछ। एकले अर्काको बाटो अबरुद्ध गर्दै जब यात्री अघि बढ्न खोज्दछ। बाटोहरु दक्षिणपन्थी ,मद्यपंथी र उग्रपन्थी हुन पुग्दछ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विंद्धत्सभा

~टंक वनेम~ सृष्टिको महायुद्ध ! आमाको गर्भाशायमा बाबुको विर्यदान पाखुरा सुर्काएर पल्टाउँदै सिसिफस ढुङ्गा थाकेर पल्टिन्छ उत्तानो हुटिट्याउँ झयामोलोङ्माको फेदमा जून घामको भाले जुधाई किरिङ मिरिङ………… किरिङ मिरिङ………… छयाक्र्‍याङ छयाङ…..

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऋतुको गीत

~सीमा आभास~ घङ्गारुको लौरो टेकेर कोशी किनारमा उभिएकी हजुरआमा रित्ता गिजा मजेत्रोले छोप्दै अन्जुलीभरि पानी उघाएर भन्छिन्- फेरिएनन् यी रुखका पातहरु संग्लिएन सप्तकोशी चरा ब्यूँझनुअघि हराएकाहरु भेटिएनन् ऋतुको पोल्टाबाटै हराए बसन्तबहार बाबै !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आत्महत्याराको देश

~राजेन्द्र तारकिणी~ यो देशको प्रथम प्राइममिनिस्टरले घोर अपमानको विष पिएर आत्महत्या गरेदेखि महाशय, देशले कति क्युबिक मिटर विष पियो के मापन गरेका छौ कहिल्यै आत्महत्याको गणित? लण्डन म्युजियमबाट भीमसेनको टाउकोले क्यालकुलेशन गरिरहेको भए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : “डेज अफ ग्लोरी” र लज्जित इतिहास

~टंक वनेम~ बाँच्नेहरुको लागि इतिहासको निर्माण हुँदै गरेको वेला ज्ञान,विज्ञान र धन दौलत भारतवर्षबाट अन्यत्र जान्थ्यो धोका,षड्यन्त्र,फट्याई र कुटनीति युरोपबाट एशिया आउँथ्यो हो त्यहीँ –

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रूङ्री बिनाको शहर

~देवेन्द्र खेरेस राई~ रूङ्रीः समय रूङ्रीः चेतना रूङ्रीः जीवन जीवन यौटा आस हो र, साहास पनि हो, मानौ तर अर्थ तेसै खुल्दैन छोपिएका पानाहरू नपल्टाएसम्म । सिङ्गो पाना पढ्नु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उनको युगको प्रत्येक साँझ…

~ज्ञानेन्द्र खतिवडा~ हामी- केटाकेटी नै थियौं,र गएको प्रत्येक साँझ भुलेर नै दिनभरि खेल्थ्यौं साँच्चै त्यो डरलाग्दो साँझ हामी खेलेरै भुल्थ्यौं हामी केटाकेटी नै’थ्यौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किन यस्तो ?

~कमला दाहाल~ भगवान बदल्नेले सम्मान पाउने तर नमान्नेलाई किन गाली गर्ने ? भगवान, ईश्वर, परमात्मा संसार रचेको इनले सबैलाई जन्माएको इनले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म चिकित्सक – मेरो दायित्व

~सुयोग अनुप झा~ मेरो देशको सुरक्षाको रहेको मेरो दायित्व आज पूरा गर्नु छ हे नेपाल आमा, काल कोरोनाको अब विनाश ल्याउनु छ यस धर्तीमा आएको सबै महामारीसँग लड्ने काम छ मेरो बिरामीको मुस्कान फेरि फिर्ता ल्याउनुमा नै आराम छ मेरो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहिद हाेईन याेद्दा बन

~शिव चालिसे ‘प्रभात’~ मेराे देश मेराे अवस्था निरीह जनताहरुकाे व्यवस्था एक आङ कपडा एक पेट आटाे एक शरीर छानाे र जमिन एक मुख जवाफ नभएकाहरु बहुमतमा छन हाे तिनैका लागि युद्ध गरेर सहिद बन्न म तयार छैन । उनिहरुका लागि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हारिरहेछ मान्छे

~राज अनुराग~ रम्दै खुल्दै जान्छ कसैको आवाजमा बोल्दैन प्रकृति शोषण गर्ने सोस्छन् चुस्छन् रत्ति पनि डग्मगाउँदैन प्रकृति । सबैलाई खुला विना भेदभाव रम्न दिने प्रकृतिको संस्कृति मान्छेको खेलले आजित हुँदा अवतार लिन्छ तर हार्दैन प्रकृति । घमण्ड गर्छ मान्छे जित्छु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता: बन्दी

~पिपला ढुङ्गाना~ ‌सोच्दैछु ति खाली बाटाहरू के गर्दै होलान् यतिबेला! मैले सम्झिएजस्तै, कल्पनाको पाइला लम्केजस्तै, यिनीहरू पनि सम्झन्छन् कि सम्झदैनन् होला, आफ्नाे सदाबहार बटुवालाई? एउटा घेरा लगाइएको खुल्ला आकाशमुनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो धर्तिको सलाम

~अलका मल्ल~ आफ्नाहरु आफ्नोबाट पर पर भागी रहे । पाहुना सम्मान चलन सब हराए झै भए ।। चाडपर्व , रितिरिवाज खै कता गए गए ! समय यस्तै छ चित्कार र त्रास कोरोना को।। मानिस बिनाको गाउँ सहर लक डाउनमा टोलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नआऊ भुकम्प, जाऊ कोरोना

~डम्बर बिकेल~ सम्झिन्छु, २०७२ वैशाख १२ गते र्थिर्कएको जमिन, हल्लिएको धरती भत्किएका घरहरु, ढलेको धरहरा धेरै धनको क्षति, धेरै जनको मृत्यु बाँच्नेहरु पाएनौँ घरभित्र बस्न बाँच्नेहरु बाध्य भयौँ घरबाहिर सुत्न आयो भुकम्प, ल्यायो भुकम्प प्रकृतिले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आत्मीय दुश्मनसंग

~रक्ष राई~ सोंचे थें, हामी फेरि घमासान युद्द लड्ने छौं किल्ला किल्लामा ठोक्किने छौं सीमानाहरुमा सिंगौरी खेल्ने छौं मेरो हातमा फेरि बलभद्रको खुकुरी जाग्ने छ हामी फेरि नालापानी युद्द लड्ने छौं । सोंचे थें,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमको रंग १

~दीपा राई~ म अनि पुर्व दिशा एक अर्काको आखाको दहमा डुबेका छौ परेली झिमिक्क नगरी म पर्खिरहेको छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनन्तमा लुकेको क्षण

~बिपिन शर्मा~ हाम्रो दुई जीवन रेखा विच कहीं कतै मिलन विन्दु छ जहाँ, अलग आँखाले देखेका स्वप्नहरुको समागमवाट निरन्तर खुसीहरु जन्मिरहेका हुनेछन्, सोचौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माओ जेदोङ, साइँला दाइ र शहीदहरू

~हाङयुग अज्ञात~ ओ ! माओ जेदोङ तिम्रा कविताका हरफहरूमा जब शहीदहरू रून्छन् र आसुहरू हिउँ बनेर वषिर्न्छन् तब सोच्नु तिम्रो देशमा फेरि त्यो रातो तारा उदाउने छैन फगत ढल्नेछ बाटो ढाकेर पुरानो रूख र छेक्नेछ मानिसहरूको यात्रा, रगत उमाल्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रहर

~दीपा राई पुन~ आसाका पहाडहरू पैह्रो बनेर मनको संघारमा खस्दा जीवनको आलीमा बसेर खुइया गर्न नपाउँदै रूझेको छु पीडाको दर्के झरीमा लछेप्रै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मूर्च्छनाबाट ब्यूँझिएको समय

~अमर गिरी~ इतिहासको अँध्यारोमा खनिएका थिए तिम्रा यात्राका डोबहरू दुःखदायी मूर्च्छनामै इतिहासको शिलान्यास गरिएको थियो तिम्रो राजप्रासादको तर आज सबै थोक बद्लिएको छ महाराज समय ब्यूँझिएको छ इतिहासको मूर्च्छनाबाट ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : केही मन छैन

~इश्वरवल्लभ~ त्यो बेहानको उज्यालोले कहीं दाग छोडेको छ , कहीं आकाशनिर नीलो आवाज छोडेको छ , झङ्कृत तुल्याएर पूरा परिवेशहरुलाई ताराहरु जस्तै, म आउनेछु भन्दै पहेंला फूलहरु टेक्तै,सुम्सुम्याउँदै , छाम्दै उकालो ओरालोहरुलाई ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment