निबन्ध : डनबाद

~सुरेन उप्रेती~

विचारकहरूका चिन्तनले समाजलार्इ सकारात्मक ढंगले,परिवर्तन गर्दै सुव्यवस्थित तौरतरिकाले अगाडि बढाउन खनिएको वैचारिक बाटो नै बाद हो भन्दा कसैले टाउको दुखाउनु पर्ने अबस्था नआउला । संन्सार भरमा बिभिन्न बादहरू आ–आफ्नै बादराम्रो भन्दै रात दिन दौडिरका छन् । ती प्रमुख बादहरू मध्येका चलन चल्न्ती का बाद भनेका पूँजीबाद र साम्यबादले नै अरूलार्इ डोर्याएको पार्इन्छ । एउटाको नेतृत्व अम्रिकाले गर्या छ भने अर्काको रूषले गरेको छ । सायद तपार्इको कन्सिरि ताती सक्यो होला । किन यसले यी दुर्इ बाद भन्दा अरूको नाम लिएन । कि यसलार्इ पत्तै छैन कि क्या हो ? भनेर । छन् धेरै बादहरू छन् यो दुनियामा । राज्यबाद,साम्राज्यबाद, माउबाद, बच्चाबाद, धनबाद,गनबाद ,डनबाद आदी आदी । तर आज यस छोटो लेखाइमा सबै बादको चर्चा परिचर्चा सम्भव छैन ।त्यसैले परा पूर्वकाल देखि चलि आएको तर भर्खर भर्खरमात्र चर्चाको शिखर चुमेको बादको यहाँ चर्चा गरिएको छ । यो बादको नाम हो डनबाद ।

योबाद अरूबादहरू जन्मनु भन्दा धेरै पहिले देखिनै अस्तित्वमा रहेको पुरानोबाद हो । यसबादको परापूर्वकालदेखि भिन्न तरिकाले प्रयोगमा ल्याइएको पाइन्छ । मानव विकाश हुने क्रममा , जब मानिसलार्इ समूहमा बस्नु पर्छ भन्ने चेतनाको विकाश भयो तव यो बाद एकदमै फस्टाएर जान थाल्यो । एकजना बलियो वाङ्गो आफ्नो समूहमा भए पछि त्यस जमातका सबैको पेट भरिने भयो । निर्धाहरू सँग अहिलेका पशलेहरूले र उधोगीहरूले हप्ता तिर्ने जस्ता केहि बस्तुहरू थिएनन् । सुन,रूपैया,पैसा, मोटर, फोन, सिमेण्ट,रड ,घडी,राडी,गलैंचा गाडी केहि हुँदैन थिए । अलि अलि जम्मा गरेको फलफूल र शिकार गरेर ल्याएको चरा चुरूङगी र जनवारको रहलपहल मासु सिवाय । अरूले ल्याएर खान ठिकपारेको बस्तुहरू लुटेर खाने क्रमबाट नै यो बादको शरूवात भएको हो । शिकार खेल्ने र खाने युगबाट विकाश भएर जब पशुपालनको युग सम्म आयो यो बाद झन फस्टायो । कुन जंगलमा या कुन ठाउँमा कुन समुहले गार्इ,गोरू, भैंसी ,बाख्रा जस्ता जनवारहरू पालन गरेका छन् । रातविरात गएर मान्छेलार्इ कुट्ने काट्ने र जनवारहरू लुटेर लाने कार्यको थालनी गरे । त्येसबेला देखिनै लुट्ने र खानेको एउटा समूह र काम गर्नेहरूको अर्को समुह विकाश हुँदै गयो । अरूलार्इ लुट्ने भने पछि लुटिने भन्दा बाठो पनि हुनु पर्यो । बलियो पनि हुनु पर्यो ।

दिनभर केहि नगरि सुत्यो बस्यो । साँझ परेपछि लुट्न निस्कियो । यो नै सजिलो उपाए सुजाए । बिस्तारै आफुलार्इ समयानुकुल परिवर्तन गर्दै हात हतियार बनाउने । आक्रमण गर्नै योजनाहरू बनाउँन थाले । कसरी कम क्षतिमा बढि लुट्न सकिन्छ भन्ने पत्ता लगाउँदै गए । त्यो लुट्ने समूहको नेतृत्व ती मध्धेको बलियाले लियो । र त्यो बलियो नै त्यस समूहको डन बन्यो । उसैका इसारामा सबै सोझा र सिधाहरूले काम गर्न थाले । डनको निगाहामा प्राप्त बस्तुहरूले जीवन धान्न थाले । प्रसस्त लुटेर ल्यायो भने अरूले पनि बढी नै खान पाउन थाले । मार ,र बटुलको अबस्था बाट पशुपालन र कृषि व्यवशायमा रूपान्तरण भए ।

अब लुट्ने समूहले जनवार र खानेकुराहरू सँगै महिला केटाकेटीहरू पनि लुटेर ल्याउन थाले । ती लुटेर ल्याइएका महिला र केथाले । दास दासीहरूलार्इ घरेलु कामका साथै पशुपलनमा र कृषि उत्पादनका काममा समेत लगाए । त्यसताकाका डनलहरूले बर्तमान डनहरूले जस्तै आ–आफ्नो क्षेत्र बाँडेर करहरू उठाउन थाले । भलै नाम भने डन भनेर राखेको थिएन । ती क्षेत्रहरू नै विस्तारै स साना राज्यहरूमा विकाश हुँदै गए । डनहरू राजा रजैौटामा दरिए । हाम्रो देसको इतिहाँसलार्इ नै राम्ररी केलाउने हो भने पुष्टी हुन्छ । दौडमा जितेर राजा हुने । अरूलार्इ कुस्तिमा जितेर राजा हुने आदि , यै डन प्रवृतिको करामत हो । कालान्तरमा अर्को बलियो डन निस्किएर थुप्रै ससाना राज्यहरूमाथि आक्रमण गर्यो । ती हारेका राज्यका मान्छेकाहरूका नाक कान काट्ने, जस्ता उपद्रो गरेको इतिहाँस हाम्रै अगाडि साँक्षि छ । कुनैले जनताको जनै काटेर आश्थालार्इ गोरूगाडामा लादेर पठाएका सबुदहरू हाम्रै अगाडि छन् । अरूलार्इ मारेर राजाहुने प्रवृतिले नेपाललार्इ समेत सयौं बर्ष अँध्यारोमा होम्यो । ती सबै तात्कालिन डनहरूका योजना र कार्यहरूले सफल हुन सकेका हुन । तर नाम र पद भने भिन्न प्रकारको र सम्मानिय प्रकारको थियो । त्यस्ता डनहरूलार्इ राजा महाराजा ,सम्राट,भूपति, भूमिपति आदि आदि नामले सम्वोधन गरिन्थ्यो । अझ भातखाने वेलामा समेत ती डनहरूको नाममा भात चढाउन विवश बनार्इएको कुरा सम्झाइ रहनु नपर्ला । अझै पुस्तौं पुस्ता सम्म यो भात चढाउने क्रम अध्यावधिक छ ।

ती डनहरूले विश्वका विभिन्न ठाउँमा आ–आफ्नै प्रकारले आतङ्क मच्चाएका थिए । तौलिने हो भने केहि कम र बेसी थियो होला तर सर्वसाधारण भने अहिलेका डनले जस्तै अझ बढि नै आतंकित बनाइएका थिए । जर्मनीका हिटलरको दादा गिरी पनि त्यसैको नमूना हो । विश्वलार्इ आफनो नियन्त्रणमा राखे र आफु विश्वको डनहुने सपनाले लाखौको इहलिला समाप्त भयो । फ्रान्सका डनबादबाट अझै धेरै राष्ट्रहरू प्रभावित छन् । स्पेनको डनबादले थुप्रै राष्ट्हरूलार्इ अझै निन्द्रामा पनि सतार्इ रहेको छ । त्यस्तै बेलायति डनबादले विश्वका धेरै राष्ट्रहरूलार्इ दास बनायो । हाम्रै छिमेकी भारतलार्इ समेत निल्न सफल भएको थियो । पछि मुक्तहुन हजारौले हण्डर खानु पर्यो , र बलि चढ्नु परेको सबैलार्इ होशनै छ । नेटो, यूनाइटेड नेशन आदि पनि डनराष्ट्रका संगठनहरू हुन । कस कसले कति आर्थिक भार व्यहोर्न सक्छ उसको शक्तिको र पँहुँचको पनि त्यसैले निर्धारण गर्छ । अहिलेका जी सेभेनहरू, पनि परिष्कृत डनहरू हुन । रसा,चिन आदि डन राष्ट्रहरूको लिष्टमा अग्र पंतिमा छन् । भारत क्षेत्रिय डनहो । यसको दादा गिरि छिमेकी मुलुकहरू नेपाल,बंगलादेस,माल्दिप्स,भुटान ,पाकिस्तान, आदि देशहरूमा व्याप्त छ ।

यी त भए मानव डनका कुराहरू । अझ हाम्रा दवी देउताका पालाका कुराहरू पनि कम रोचकपूर्ण डनबादले भरिएका छैनन् । महादेबका कमाण्डमा नन्दी,भ्रिङगी,चतुर्षष्टी योगिनि, विरबलभद्र, ……आदि । त्यस्तै विष्णुका सैन्यहरू सम्पूर्ण देवगण , देविहरूले चाहे महिषाषुर सँग युद्द गर्दा होस या सुम्भनिशुम्भ सँग युद्द गर्दा सँलग्न सेना सबै डन प्रवृति नै हुन । महिषाशुर, शुम्भ ,निशुम्भ,पनि डनहरू नै थिए । इन्द्रका त्यस्तै सेनामेना थिए । उनले त झन ध्यान गरेर बसेका सोझा बाहुनलार्इ जासुसकेटीहरू पठाएर नाना भाँतिका नाच गान गरेर अल्मल्याउँन लगाउँथे । मात्र उनको डन पद जोगार्इ राख्नलार्इ । त्यस ताकाका ती महान डनहरूलार्इ आज सयौं,हजारौं बर्ष पछिपनि हामी भोक भोकै बसेर ,लाइनमा लागेर पूजा र आजा गर्दै भज्दछौं । देख्नु भो त कुन बाद पुरानो र महान भनेर ।

हाम्रा बर्तमान नेताहरूलार्इ पनि यो डनबादको माहात्मे राम्रै सँग आउँछ । त्येसैले घोषित अघोषित रूपमा भूइँ डनहरूलार्इ संरक्षण गरेर राखेका छन् । यो अहिलेको युग भनेको बिज्ञानको युगहो भन्ने उनीहरूले मनन् गरेका छन् । अब पहिला पहिलाको जस्तो कुदेर, अरूलार्इ शाररिक रूपमा पछारेर डनहुन सकिंदैन भन्ने । त्यसैले अरूहरूलार्इ लड्नलगाउने । कुट्न ,लुट्न र भुट्न लगाउने र प्रतक्ष्य या परोक्ष्य ढंगले त्यसको नेतृत्व आफुले गर्ने । प्रजातान्त्रिक अभ्यास नामको खेलमा ती डननामक यन्त्रहरूलार्इ जति परिचालन गर्न सक्यो तेती बढी भोट आफ्ना नाममा बर्सन्छ । सामान्य जनतालार्इ हेर, तिमिहरूलार्इ भोटहाल्न झन्झट हुन्छ भनेर हामीले सहयोग गरेको भन्दै भोटहालि दिंन्छन् । जनताहरू ए होत नी हाम्रा कस्ता महान विचार भएका विवेकी नेता भनेर गुणगान गाउँछन् । अनि प्रजातन्त्र अमर रहोस् को नारा लगाउँछन् । कस्तो कायदाको प्रजातन्त्र । कस्तो बुद्दिमता पूर्ण छ त डनबाद । एक दुर्इ जना ठेट्नाले विरोध गरे धनबादको सूत्रलगाएर साम्य पार्छन् । त्यसले पनि नटेर अन्तिम अस्त्र गनवाद प्रयोग गर्छन् । मर्नु भन्दा त बौलाउनु निको भनेर घोषेमुन्टो लाउँदै प्रजातन्त्र जीन्दाबादका लार्इनमा लागेर हात ठड्याउँछन् । क्या महान छ यो डनबाद हैन त ?

– सुरेन उप्रेती ,अटवा

(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्’ बाट पठाईएको । )

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in निबन्ध and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.