Tag Archives: Yadav Kharel

~यादव खरेल~ क्षितिजको अग्लाई नाप्छु भन्थें कि तिम्रो उचाई पनि छुन सकिन सपना देख्थेँ ठूला ठूला तर म केही पनि हुन सकिन मेरा हातहरू आकासको बिस्तारलाई थाम्न खोज्थे

~यादव खरेल~ तिमी आउँछ्यौ भन्ने आशै आशमा बाटोभरि आँखा ओछ्याइरहन्छु तिमी सागर भई जता बगे पनि म किनार भई पछ्याइरहन्छु तिमीले नदी किनारमा गएर सुन्नू म कल्कलाएको हुन्छु म तिम्रो मुटुको ढुकढुकीमा सुस्तरी चल्बलाएको हुन्छु

~यादव खरेल~ यस्तो पनि हुँदो रैछ जिन्दगीमा कहिले कहिले कसैलाई माया गर्नु एउटा भुल गरे मैले मेरो जस्तो माया दिने तिमीलाई हजार होला तिम्रो लागि मेराजस्ता हजार हजार मुटु रोला

~यादव खरेल~ पिउँदा पिउँदै जिन्दगी यो रित्याउन चाहन्छु म आज सारा व्यथाहरुलाई सिध्याउन चाहन्छु म आफ्ना भन्ने सारालाई आज भुल्न चाहन्छु म मनका सारा कुरा पोखी आज खुल्न चाहन्छु म

~यादव खरेल~ यो एउटा सडकको कथा हो यो मेरो आफ्नै कथा यो यो मेरो छातीबिचमा सयौंले कुल्चिएको व्यथा हो सडकमा सबैको सबै कुल्ची हिंड्छन् विश्वास टेकी एक घाउ दिन्छन् कसैले देखेन मेरो कर्म के हो

~यादव खरेल~ म जिन्दगीभर हिंडिरहें, तर कहीं पनि पुगिनछु आज थाहा भयो मलाई, जहाँ थिएँ त्यही रहें म हुरी भई हिडें, बतास भई हिडें कति पटक निरासामा हतास भई हिडे म पहाडमा हिडें, भीरैभीरमा हिडें म सफलताको तिरतिरमा हिडें

~यादव खरेल~ पिउँदा पिउंदै जिन्दगि यो रित्याउन चाहन्छु म आज सारा व्यथाहरुलाई सिध्याउन चाहन्छु म आफ्ना भन्ने सारालाई आज भुल्न चाहन्छु म

~यादव खरेल~ नौसय खोला तरेर जाने बिर्सने पो हौ कि मलाई बिर्सने पो हौ कि २ नफर्केसम्म पर्खेर बस्छु सम्झनाको दीयो जलाई बिर्सने पो हौ कि नौ सय खोला बादलले ढाके म रोइरहेछु भनि ठाने है २ बाडुल्की लागे म … Continue reading →

~यादव खरेल~ न्वारनको नाम ऊ आफैलाई थाहा छैन। उस्ालाई सबैले मुद्दा–बौलाहिकी छोरी भनेर चिन्दछन : लेखन्दास, वकिल, फाँटवाला सुब्बा देखि न्यायधिस सम्मले। नचिनुन पनि किन?। ऊ तीन महिनाकी हुँदादेखि पेम्बा दोङले पीठ्यूँमा पटुकाले बेरेर अदालतमा ल्याउने गरेकी हो। उस्ाकी आमालाई … Continue reading →

~यादव खरेल~ घोडा हिनहिनाएको आवाजले उ त्रसित हुन्छ र पछाडि फर्केर हेर्छ। कालेा कपडाले अनुहार ढाकेको, हातमा कोर्रा लीएर अरबी घोडामा सवार एक जना अजङ्गको मानिसले उसलाई लखेटिरहेको छ। मरुभूमिको तप्त समथर मैदानमा ऊ बेतोडले भागिरहेको छ, मुक्तीका लागि, ज्यान … Continue reading →

~यादव खरेल~ पिपल चौतारीमा एक जना वृद्ध मानिस एक्लै धुम्धुम्तिी बसिरहेको छ, दिउँसैदेखि। बाटोमा आबतजाबत गर्ने कोही छैन। धैरै बेरपछि एउटा भुस्याहा कुकुर दौडदै बच्चुरामको छेउँबाटै जान्छ। बच्चुराम खल्तीबाट चुरोट झकेर सल्काउँछ। बाटोमा हतारहतार हिडिरहेका हरिकृष्ण देखा पर्दछन्। बाटैबाट कराउँछन्, … Continue reading →

~यादव खरेल~ ऊ कारण र परिणामको पत्रहरुलाई छोडाउदै छ, एक……….दुई ……….तीन ……….हजार ……….लाख। जति–जति पत्रहरु छोडाउदै गयो उति उति नयाँ पत्रहरु देखा पर्दै जान्छन्। विगत ७० बर्षदेखि कारण र परिणमका ती पत्रहरुलाई अहोरात्र केलाई रहेको छ, केही खोजिरहेको छ। पुराना … Continue reading →

~यादव खरेल~ गाउँको माझमा अबस्थित सार्बजनिक जमिनलाई ठूलो स139र्ष पछि गाउँलेहरुले जमिन्दारको कब्जाबाट मुक्त गरे। सबैको सल्लाहबाट त्यस जमिनमा एउटा ठूलो पोखरी खनियो। बर्षाको पानीले पोखरी भरियो। पोखरीको वरिपरि बसोबास गर्ने सबै गाउँलेहरुको जीवन निर्वाहको मूल आधारनै त्यही साझा पोखरी … Continue reading →

~यादव खरेल~ पाक्नलागेको बाली खाएर चराहरुले हैरान पारेपछि किसानले एउटा बुख्याँचा आफ्नो बारीको माझमा उभ्यायो। बुख्याँचालाई देखेर चराहरुको भागाभाग भयो। चराहरुबाट बाली सुरक्षित भएकेामा किसान पनि दङ्ग थियो। बुख्याचा मनमनै भन्ने गर्थो,“ किसान भनेकेा जनता हो र जनताको सेवानै मेरो … Continue reading →