Tag Archives: स्वप्निल स्मृति – Swapnil Smriti

~स्वप्निल स्मृति~ सम्पादक महोदयले कवितालाई पटक-पटक सम्भोग गर्‍यो र देशको संबिधान पुस्तिका पल्टाएर हठात् झस्कियो- उ विल्कुल बलात्कारी झैं देखिन्थ्यो । अखबारको अदालतमा

~स्वप्निल स्मृति~ संसारमा सबैभन्दा सुन्दर सपना हुन्छ र सपना देख्ने आँखाहरु सबैभन्दा भाग्यमानी हुन्छन् भिंडहरु छिचोलेर दादागिरी भिंडहरु सपनाकै पछि… पछि… दगुरिरहेछन् स्टेसनबाट राजमार्ग गुड्छ

~स्वप्निल स्मृति~ सर्वप्रथम त कालो निलो क्षितिजबाट विजुलीको चम्किलो हस्ताक्षर आइपुग्यो र प्रत्येकको निधारमा लेखिदियो क्रान्ति त्यसपछि चट्याङग्रस्त पहाडबाट गर्ल्याम्म ! रुखहरु ढलेको आवाज आइपुग्यो

~स्वप्निल स्मृति~ तिमीलाई बिदा गर्न कुनै रोमान्टिक कविको कविताले नै काम चल्ने हो दुर्भाग्य ! म फरक तरिकाले सोच्छु जुन मेरो आदत हो । कुनै डाँकु होस् या सन्त

~स्वप्निल स्मृति~ सुँगुरपाठा व्यापारी दाजुको काँध न हो देउराली ढोगें र घोडा चढें … औंशीहाटमा टाढैबाट चोर औंलाले हजूर चिनाइदिने गल्ती गरें जो ! त्यही दिन हारें दाजुसँग । यो चट्याङहरुको देशमा मैले माया लाउन जानिनँ

~स्वप्निल स्मृति~ हो, म बोल्न सक्दिन ! मेरो कानले अहिलेसम्म कुनै विष्फोट सुनेको छैन? लोकतन्त्र, न्याय, सरकार वा क्रान्ति यी शब्दको अर्थ मलाई विल्कुल थाहा छैन ।

~स्वप्निल स्मृति~ क्षितिजपारि आकाश गर्जिंदा क्षितिजपारि बिजुली चम्किँदा आमालाई सम्झिन्छु, एकोहोरो हेरिरहन्छु पूर्वीक्षितिजतिर…. त्योभन्दा पर मेरो देश छैन त्याभन्दा उता मानिसको बस्ती छैन एकटक हेरिरहन्छु — घरतरुलको लहराले घोचा नाघेर

~स्वप्निल स्मृति~ विलक्षण कला छ बादलसँग यो बर्ख काठमाडौँको आकाशमा उसको अभूतपूर्व चित्रमेला छ । ल, हेर्नोस् लक्ष्मीमाता गाईको चित्र अफसोस तुरुन्तै त्यो गौहत्यामा कैद च्याङ्बा रुम्बामा बदलिएछ, बौद्धको ठीक माथि आकाशमा एक थुप्रो ध्यानातीत बुद्ध

~स्वप्निल स्मृति~ अझै त म हारेको छैन जिन्दगीको सेक्मुरी फूल मुर्झाएको छैन ! धुलोबाट उठेको म धुलैसरी ढलेँ हुँला यसको अर्थ फेरि कैल्यै उठ्न नसक्ने म हैन कदम–कदममा छ कम्पन, अझै कति ढल्नु होला !

~स्वप्निल स्मृति~ १६ वर्षको हुँदा पहिलो पल्ट पुग्यो ऊ सदरमुकाम र थर्थरी काँप्दै लियो नागरिकता २० वर्षको उमेरमा आफूलाई अनागरिक घोषणा गर्‍यो र युद्धमा आफूलाई होमिदियो युद्धमा कब्जा हुँदा सदरमुकाम उसले फस्ट एसल्टको जिम्मेवारी निभाएको थियो सिडिओ कार्यालयको प्रवेशद्वार छिचोल्ने … Continue reading →

~स्वप्निल स्मृति~ कुनै ड्रगिस्टले बेहोसमा फ्याँकेको सिरिन्ज कुनै नगरबधुले एकदम होसमा मिल्काएको अस्थायी साधन र न्हुच्छेमान बागमती नदीको पुलमुनि छन्। पुलमाथि पो गणतन्त्रको बग्गीमा नयाँ नयाँ राजाहरू सवार हुन्छन् मध्यरातमा नयाँ नयाँ रानीहरू पुलबाट हाम्फालेर आत्महत्या गर्छन् सिंहदरबारबाट निस्कने ढलको … Continue reading →

~स्व. स्वप्निल स्मृति~ रानीभीरको कालो गुफामा सल्काइयो रातो मैनबत्ती- झुण्डिएर झ्याऊका जराहरुमा राजा माकुराको िसंहसानतिर प्रस्थान गरे मानिसहरु । झुल्केघाममा झुल्किने सुनको मृग युवाहरुले घॊडा चढ्न खोज्दाखोज्दै जहाँ अलप हुन्थ्यो डुब्दो घाम-छायाँमा फणा उठाउँदै सिन्दुरे गोमन

~स्व.स्वप्नील स्मृति~ त्यसो त हाँस्न कहाँ पाइन्छ र – आइन्दा दाँत नदेखाउनू ! चुप रहनू !! क्षितिजजस्ता ओठहरु नखुलाउनू !!! बहुराष्ट्रिय कम्पनीको ‘टुथपेस्ट’ सरकार निकम्मा ‘बु्रस’ः अध्यादेशले गीजा घोटेर फिंज काडी-काडी हाँस्दछ- खित्का प्रोपोगाण्डा ।

~स्वप्निल स्मृति~ बाँचेकाहरु एक एक ठेगानामा छौँ अजम्बरी दुःखलाई क्षणभङ्गुर सुखले सिङ्गारिरहे छौँ मरेकाहरु त मरेका मरेकै भए चिहानघारीका स–साना पेन्डोराहरुमा चुपचाप प्रवेश भए तर जो गएका थिए …गएका गएकै भए अझैसम्म फर्केर आएनन् …कहाँ गए ?

~स्वप्निल स्मृति~ कुनै ड्रगिस्टले बेहोसमा फ्याँकेको सिरिन्ज कुनै नगरबधुले एकदम होसमा मिल्काएको अस्थायी साधन र न्हुच्छेमान बागमती नदीको पुलमुनि छन्।