Tag Archives: सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’ – Sujan Budhathoki `kanxa ́

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ डुबिरहेछ डुङ्गा सुतिरहेछ माझि हारगुहार के गर्नु? जति नै चिच्याए पनि यहाँ हुदै हुदैन उद्दार,के गर्नु ? यो देसमा कोरोनाकै कारण नौजवान मरेर जान्छन अनुसन्धान गर्दै चिहानमा आउँछ पिसिआर,के गर्नु? ~ बिन्ती गर्यो करायो र उ राहत … Continue reading →

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सुन्दर युवती राधाको चाहा थियो कि जिवनमा एउटा इमान्दार केटासङ्ग प्रेमबिवाह गरेर। परिवार बसाउने । असङ्गख्य पुरुषहरु आए नारिबादी कुराहरु सुनाए अनि उन्लाइ फकाए फुल्याए र बिस्तारै उन्लाइ आफ्नु मायाजालमा फसाए ।

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ उज्यालो प्रकृति आफै कालो भयो जब एक अलौकिक ईतिहास बोकेर यो सृस्टिमा सबैभन्दा ठूलो दृष्टि बिनासक ग्रह खस्यो,र बस्यो आकासको सट्टामा जिवनभर त्यही डेरा जमाएर । बिकिरणबाला रे

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सरकार क्वारेन्टाइन जान्न म। दिनडाहडै बलत्कार हुन्छ त्यहा भर्खर कलकलाउदो बैसालु यौवनमा टेकेकी केटि हु । रहर छैन मलाइ बलत्कृत भएर बाच्न सरकार यसैले म कैले पनि क्वारेन्टाइन जान्न । सरकार एकैओछ्यान एकैठाममा किचन

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ फिज्ममा राखेर चिसिएका समानहरु झै अनायासै किन चिसिए आज हाम्रा समबन्धहरु ! मैले सोचे थे प्यारको आग बालेर उपहारमा तिमिलाइ सुगन्धित रागहरु दिउला तर अफसोच, समयको बतास,आधी भएर आयो

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ यी घनाजङ्गगलहरुहुदै सबैभन्दा पहिला म बालुवाटार र सिङ्गोदरवारभित्र पसेर धुरी उठाउनेछु र नग्याउनेछु नेताहरुलाइ यदि बतास भए भने पर्दाफास गरेर ल्याउनेछु पत्रकार झै समचारहरु

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ क्रान्तिकारी कबि गोपालप्रसाद रिमालले भने झै गरि हो उ आउनेछ तर, यसपटक आउदा उ सारा टुहुरा र अनाथहरुको निमित्त आमाको रङ्गिन काख भएर आउनेछ हो अबस्थ उ एकदिन आउनेछ । बिद्रोही कवि रिमालले भने झै गरेर उ … Continue reading →

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ बिन्ती आज मेरो यो छातिमा बन्दुक नपड्काउ मेरो देसमा दिपावली छ बरु आउ तिमी पनि मेरि बहिनिको टीका लगाउ मेरो देशमा दिपावलि छ दाजुहरु हातमाहतियार र गर्धनमा गन बोकेर भन्छन(२) भाइ भारतका गान्दि बोलाउ र यो देसका … Continue reading →

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ हामी बसेको यो जमिन र यो सानू समुन्द्रसतहदेखि अलिपर आन्द्रा महासागर छ जहाँ ,डल्फिन माछा बस्छ । हामि बसेको सागरदेखि सबैभन्दा टाढा त्यो सातसमुन्दर पर

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मेरो यो दिलको द्ववारमा दन्किरहेको ज्वार अनि अनुहारका यि गालाहरुमा जलिरहेको ज्वाला दवाउन अनि बर्सौदेखी यी नदिनालाहरुहुँदै कालापानीको किनारमा बलिरहेको सिमानाको सङ्गघारमा सल्किरहेको आगो निभाउन

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ अधबैसे उमेरमै आफ्नु बुवाको असमायिक निधन भएसङ्गै उन्को जीवन,घर परिवार अनि उन्को सिङ्गो सन्सार शोक सन्तप्त भावबिह्वल छ ऐले । छोराहरु थिएनन केवल छोरिहरु थिए म आज यो अन्दाज गर्न सक्दिन कि

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ निरन्तर उता पानी परिरहेछ झरझर एता आँसु झरिरहेछ तिमिले छाडेर गएपछी,तिमिले हो तिमिले अरे यार यो मान्छे यहाँ दिउसै ढलिरहेछ झरझर उता पानी निरन्तर परिरहेछ

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मैले जिवनमा सबैतिर असफलता भोगे केवल असफलता………… योजना थियो, सपना थियो पुर्वपरिकल्पना थियो म थिए बाटो थियो र लछ्य थियो जब,हिड्दा हिड्दै अचानक लढियो तब मैले मेरि

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मैले तिमिलाइ हरेक दिन सम्झिए अनि आएर नदिकिनारको छेबैमा बसेको थिए खोलाको बगरमा घर बनाएर तिम्रै सुन्दर अनुहार हेर्नलाइ । तरङ्गगित छालहरुको बहावमा

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ हाम्रो नजिक आएर अनि भट्टी होटल र रक्सी पसल नजाने कसमहरु खाएर, बुवाले आजसम्म कति बोतल खानु भो? यादहरुमा तिमिलाइ नदेखु भन्छु अदृस्य अक्सिजन पवन बनेर तिमी हृदयका हर ढोका र ढुकढुकीहरुमा आइरहन्छौ।

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ आलि धेरै नै तास्नु छ कोदाला कहाँ खोज्ने होला असार आयो धान रोप्ने खेताला कहाँ खोज्ने होला रोपाइलाई सिचाइ दिन हुन्थ्यियो, तर मुहान बेचियो बेचिएका हाम्रा ति सबै नदिनाला कहाँ खोज्ने होला