Tag Archives: सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’ – Sujan Budhathoki `kanxa ́

कविता : यदि म नदि भए भने !

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सबैभन्दा सुरुमा म समुन्द्रबाट त्यो निलो आकासको प्रकासहरुसङ्गै बादलहरुमा बिलय भएर अनि फेरि झर्नेछु झरीहरुबाट पृथ्बिका यि नाङ्गा बगरहरुमा । र भर्नेछु कसैका उदाङ्गा रहरहरुलाइ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जलारी गुढी माझीदाइ

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ गाउँमा दिनभरी गुजारा गर्दा पनि केही फजुल खर्चहरु नगर्दा पनि आफ्नै पेशाबाट जिवननिर्वाह नभएर नाइट ड्युटी गर्न सहर आइरहेको कुनै गरिब अनुहार हो यो बेसाहारा र बेरोजगार पात्रको एउटा अति निम्नस्तरको बिचारा जलारी माझीदाइको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो सन्सारकै सबैभन्दा ठूलो आगो !

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मेरो यो दिलको द्ववारमा दन्किरहेको ज्वार अनि यी अनुहारका गालाहरुमा जलिरहेका ज्वालाहरु दवाउन बर्सौदेखी यी नदिनालाहरुहुँदै कालापानीको किनारमा बलिरहेको अनि सिमानाको सङ्गघारमा सल्किरहेको आगो निभाउन र भ्रस्टचारि भाइरसको बिस्तारलाइ ताला लगाउन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा बिग्रीएको घरपरिवारको इजलास!

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सधै घर झगडा भैरहने परिवारको बिसयलाइ लिएर एकदिन नगरकार्यलयमा छलफल भयो । उपस्थित दुबै जना लोग्ने स्वास्निले आफुलाइ बढो पिडित बताइरहेका थिए । जहाँ ,लोग्ने आरोप लगाइरहेको थियो र यो बताइरहेको थियो कि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : खोज

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ म तथ्य र नबितम दर्शन रुचाउछु किन कि, म दार्शनिक हु एकदिन कवि,मनोबैग्यानिक आध्यात्मिक गुरु र केहि पत्रकारहरु मिलेर एकसाथ हामी एउटा खोजमा निस्कियौ । अनुसन्धानमा निस्कियौ भवसागरमा निस्कियौ गाउँसहरमा निस्कियौ र यो सिङ्गो देस दुनियामा खोज्यौ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मरेको मजदूर सूर्यबहादुरलाई सलाम

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ तराइका ती बाझो जमिनहरूमा, मध्यान्न दिनको टन्टलापुर घाममा ठेला उठेका हल्केलाहरुले हलो समाएर काम गरिरहेकै बखत भोको पेट बोकेर मरिरहेका किसानहरू झैँ गरेर सडक किनारमा लमतन्न परेर मरिरहेको त्यो मजदुर को हो ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment