Tag Archives: सुधीर ख्वबि – Sudhir Khwabi

~सुधीर ख्वबि~ एकजना मानिस सास फुल्ने गरि भाग्दै ,दौडीन्दै आईरहेको छ पसिना पसिना हुँदै | सुट टाईहरुले उसलाई लखेट्दै ल्याईरहेको छ गाउँ बेसी ,

~सुधिर ख्वबी~ समय किन आगो हुन्छ ? अनि मात्र झुपडी सधैं झुपडीहरु मात्रै जलाउन खोज्छ, र जलाउँछ पनि, सधैं नै क्रुरताको पराकाष्ठा नाघेर आगो किन झन् आगो हुन्छ

~सुधीर ख्वबि~ (जीवनको यात्रामा) गर्भबाट संसार चियाउँदा आँकुरा कोमल र अबोध अनि कपास जस्तै हलुका हुन्छ। (आमाले ) त्यो कपासलाई कैयन रात परेली खोलेरै बाटेर धागो काट्छिन् ।

~सुधीर ख्वबि~ एउटा मान्छेले उहिले देशलाई बाँसुरी ठान्थ्यो खूब बजाइरन्थ्यो | ऊ बाँसुरीलाई ऊखु जस्तै चुस्थ्यो कहिले लट्ठी बनाइ प्रयोग गर्थ्यो कहिले शान्तिको राग अलाप्थ्यो कहिले बिकासको धून सुनाउथ्यो बाँसुरी उस्को लागी प्रजातन्त्र थियो यो अस्तिको कुरा हो |

~सुधीर ख्वबि~ आजभोली शिर ठड्याउँदै मस्तिष्कभित्र सल्बलाउँदैछ डाइनोसोरको वंशाणु मानिस भित्रभित्रै । बिस्तारै बिस्तारै मानिस दिनहुँ आफ्नो रंग बदल्दै छेपारो बन्दै , छेपारोबाट क्रमश: डाइनोसोरमा प्रतिविम्बित हुँदैछ ।