Tag Archives: श्यामल – Shyamal

~श्यामल~ हेराइ हराएर अल्मलिइरहेको म कसले खोस्यो मेरो दृष्टि कसले फे-यो मेरै सामुको सृष्टि हँ – चश्मा फुकाल्छु – नयन छ,दृष्टि छैन पदार्थ छ,चेतना छैन कसले लगाइदियो आँखामा पट्टी

~श्यामल~ ध्यानमुद्रामा जसले देख्न सक्छ बलात्कारको सपना र मन्दिरको देवतासामु उभिएर जसले वर माग्न सक्छ आफ्नो दीर्घायुको जसलाई थाहा छ— कतै छैन ईश्वर तर जसले किरिया खान्छ ईश्वरका नाममा सयौँ पटक जसको महलको जगमा छन् करोडौँ मानिसका

~श्यामल~ बुस, गोर्भाचोभ, तेङ वा राजीव गान्धी अहँ, ऊ कुनै नाम छान्दैन कुनै पनि नाम सद्दाम होस् चाहे कुवेतको अमीरको नाम होस् या अली खमेनीको

~श्यामल~ गुडबाई कोनिया, फेरि भेटौँला। फेरि भेट हुनुअघि ओहो, केही ठेगान छैन के–के हुने हो तिम्रो–मेरो फेरि भेट हुनुअघि, सरकारले दिएको पानीले म मर्न सक्छु म मर्न सक्छु, बजारमा राखिएका विषाक्त औषधिहरुले पुस्तक पसलमा सजाइएका

~श्यामल~ इँटा बोक्छ सिमेन्ट र फलामका छडहरु बोक्छ ढुङ्गा, बालुवा र काठ बोक्छ बोक्छ झ्यालका लागि सिसा र बोक्छ उज्यालोका लागि मैनबत्तिको बाकस पनि ओलम्पिकको तेज धावक झैँ राजमार्गमा दुगुर्छ ट्रक कहाँ जान्छ? थाक्छ

~श्यामल~ समयसँगसँगै थिचिदै गएका सपना सानासाना आँखामा देखिने इन्द्रेणी समय सँगसँगै अगोचर हुँदै गएका कपासका भुवाहरूबाट धागो बनाउँदाबनाउँदै चिसोले कठ्याङ्ग्रिएका मानिसहरू आफैँले बनाएको मोटर र रेलले किचेर मरेका आत्माहरू आफैँले उडाएको हवाइजहाजको स्वप्नयात्रामा बिताएको जवानी

~श्यामल~ हरेक साझ यसरी नै प्रकट हुन्छे ऊ झ्यालको सानो छ्रि्रबाट जूनको धमिलो किरण कोठामा पसेजस्तै तन्द्रामा परेको युवकलाई कस्दछे, आफ्नो बाहुपासमा प्रेमले पागल युवकलाई कहिल्यै थाहा हु“दैन किन टोलाइरहन्छ ऊ र किन उसलाई एक्लै छाडेर सुन्दरी

~श्यामल~ अब कहाँ जाने? केश बनाइसकिएको छ र दलिसकिएको छ अनुहारमा क्रिम कपडामा छरिएको छ सेन्ट र ऐनामा सयौँ पल्ट जुधेका छन् आफ्नै आँखाहरु श्रृङ्गार सकिएको छ सुन्दरी, अब कहाँ जाने? सडकमा

~श्यामल~ म देखिरहेको छु धेरैलाई जाडोले खाइरहेछ र मेमसाहब सुइटर बुन्दैछ । मेमसाहब बुन्दैछ संविधानजस्तो सुइटर प्रत्येक पटक संशोधन हुने कानुन जस्तो सुइटर कलात्मक र मिहीन माकुराको जालोजस्तो सुइटरु माझीको कम्मरमा झुण्डिने

~श्यामल~ धेरै कुराहरू छुट्छन् प्रस्थानबिन्दुमै हतारमा यात्रा गर्दा अँध्यारोमा देख्ने उज्यालो र्टच र दाह्री फाल्ने पत्ती दाँत माझने मन्जन र ब्रुस, सामान राख्ने झोला महत्वपूर्ण सम्पर्कविन्दुहरू पढ्न थालेको तर अधुरै रहेको नयाँ किताब

~श्यामल~ मेरो सपना खोसेर राखिएको छ थिम्पूको अँध्यारो जेलमा सर, म त्यसै फर्कनेछैनँ भुटान । म सम्झन्छु आफू रोएको बाल्यकाल तर जति म रोएँ मेरो सात क्लासको किताब च्यातिएको दिन रोएँ त्यही दिन म जति रोएँ रोइसकें जुन दिन पसे … Continue reading →

~श्यामल~ तिमीलाई मैले देखेको उहिल्यै हो तर हामी बस्थ्यौं हामीले नै बनाएका पर्खालै पर्खालका घरमा सिमेन्ट र छडहरुले बनाएका अति गहँगा मनजस्ता चिसा चिसा घरमा । भुर्इंचालोले हामीलाई देखाइदियो वास्तविक घर प्रेमले ढलान गरिएका न्यानो सासले स्पर्श गरिएका आफ्नै करङहरुको … Continue reading →

~श्यामल~ खोलाहरुमा बग्नै छोडयो कञ्चन पानी रगतको बेगवान् नदीमाथि हल्लिदै छ झोलुङ्गे पुल भन्छन् योद्धाअरुले डामेका ढाडहरु अब के—के हुने हो । कोचिएको छ खचाखच दिमागमा बदलाको भूत बाटाहरु यति धेरै छन् यस ठाउँमा कुन बाटामा कोही किन जाने हो

~श्यामल~ तातो हावाको झोक्काले फर्फराउँछ पराजित मुलुकको झन्डा जस्तो दशनीको लेहंगा । धेरै चोट सहिसक्यो धेरै रगत बगाइसक्यो धेरै बलात्कार खपिसक्यो जमिनदारको बाँझो खेतमा