Tag Archives: रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’ – Ramesh Bhattarai ‘Sahridayi’

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ हरेक युगले केही न केही खोट बोकेर हिँड्छ कोही उक्सिन्छ तर निर्धोले चोट रोकेर हिँड्छ बदलिन्छ शहर, मान्छे रहर लिसो चाहनाको न पुरिन्छ इच्छा उही खोटो लेखोट टोकेर हिँड्छ

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ ढाक्छ्यौ आधा आकाश नारीलाई सलाम अनि सम्मान आमा, दिदी, बहिनी नारी नै हुन्– कति गर्छौ अपमान ? युग चल्ने आधार, सृष्टि सार सर्वश्व सशक्तिकृत घर, सदन, सहर त्यो सरकारमा खै कति सान ?

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ ढकमक्क फूल्यो गुराँस त्यो पारीको वनमा माया गहिरो सान्नानीको तर राख्ने मनमा खोला पारी न्याउली बास्ने खोलावारी कोइली डाकिरह्यो अँधेरीले हुन्न शान्ति तनमा

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ पिउन सकिन आँसु मैले बगेरै समुद्र भयो जिउन सकिन म घायल खुट्टा यसै भाँच्चिरह्यो म मान्छे र कुमान्छेमा मान्छेकै रूप खोज्थेँ, पाइन न मान्छे न सुमान्छे आखिर आशा यसै टुट्दै गयो

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ बदलिन्छ युग तर स्वच्छन्द कुनै सरकार हुँदैन कहिन्न कहर विपन्न वेदनामा घरबार हुँदैन दूरदराजका जलन, अचेतन कुचिन्तन, गन्थन मर्छ मान्छे, घाउले विह्वल भै विचरा स्याहार हुँदैन

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ अँधेरीमा जून राम्रो चम्किँदामा सुन्दर लाग्छ पँधेरीमा धून राम्रो घन्किँदा मन शोभा जाग्छ सानी मायालु लजाउँदै गाउँबेँसी गर्छिन् सधैँ चौतारीको ढुङ्गे धाराले सौन्दर्यको भिख माग्छ

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ मात्र पैसा देख्छ मान्छे माया एउटा लेख्छ मान्छे बोकी टेन्सन सधैँ जसो बोझ शिरमा थेग्छ मान्छे

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ त्यो क्षितिजले प्रेम बोल्छ म कहाँ भेट्न सक्छु एकपछि पीडा अर्को न त म घचेट्न सक्छु जिन्दगी दौड यो भिरको साँघुरो गोरेटोमा लाग्छ ईश्वरीय जाँचमा छु न लखेट्न सक्छु

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ खेल कस्तो दुनिया यो चक्र जस्तै घुम्दो रै’छ शैली ढुङ्गेयुगकै खै मानवता गुम्दो रै’छ बालापन सिक्यो बढ्यो प्रेम भाव आमाप्रिय जवानीको मात चढ्दा घमण्डले चुम्दो रै’छ

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ अरु होच्याई महान् आफू बन्नेको होड छ समाजमा ठहर्याई दोषी खोइरो खन्नेको होड छ समाजमा । जान्न अवगुण आफ्नो नजिकका विरोधी खोजे पुग्छ देख्दा दुर्गति गाँस रुच्छ भन्नेको होड छ समाजमा ।

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ बस्ने गाउँमा बाआमा खेत अर्कैको बरा ! कुतै तिर्न गाह्रो छिरेँ सहर, दुःख सम्झी त्यो घर यो मन वह चिर्न गाह्रो थोत्रो घर छ, उता कटेरोका चित्रा फाटे, बला मक्काए रे न छोडूँ सहर न तोडूँ रहर … Continue reading →

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ पुष्प माला दिनेलाई जुत्तामाला दिन्छ कली आशीर्वाद अर्तीलाई उल्ट्याएर लिन्छ कली रण्डीबाजी, जुवा, तास, मद्यपान मोज हो रे कप्टी पाखण्डीलाई सम्मान दिँदै हिन्छ कली