Tag Archives: R R Chaulagain

~आर. आर. चौलागाईं~ अस्तिसम्म- “ज्यू” र “हजुर” सुनिन्थ्यो । हिजो- “तपाईँ” भनेको सुनियो ।

~आर. आर. चौलागाईं~ प्रेमी/प्रेमिका-१ प्रेमिकाले प्रेमीलाई सोधी- “तिमी मलाई कति माया गर्छौ ?” प्रेमीले भन्यो- “म तिमीलाई यति माया गर्छु कि-तिम्रो निम्ति ऊ त्यो पहाडबाट हाम फाल्न सक्छु ।” प्रेमिका- “साँच्चै ?” प्रेमी दौडिएर गयो र पहाडको टुप्पाबाट हाम फाल्यो … Continue reading →

~आर. आर. चौलागाईं~ उसले उनलाई एक्लै भएको मौका पारेर आफ्नो आसय बतायो । उसको अनुकूलको जवाफ नआएपछि हातपात गर्न खोज्यो । सफल भएन र फर्क्यो ।

~आर. आर. चौलागाईं~ म गणेश हुन सकिनँ कुमार भएर सुमेरू घुमिरहेछु म कृष्ण हुन सकिनँ उद्धव भएर नैतिकता जोगाइरहेछु मलाई कुनै पश्चाताप छैन कुनै आत्मग्लानि छैन

~आर. आर. चौलागाईं~ -१- यहाँ हरदम खुट्टा तान्नेहरू धेरै छन् ढुङ्गालाई देउता मान्नेहरू धेरै छन् खै, किन किन ! ठिक बेठिक के हो पटक्कै छुट्टयाउँदैन मान्छे यहाँ दूध हैन रक्सी छान्नेहरू धेरै छन् । २०७२ माघ २० -२- मान्छेहरू आफूले … Continue reading →

~आर.आर.चौलागाईं~ एउटा बाटो थियो बाढीले भत्काइदियो एउटा सहयात्री थियो समयले छुटाइदियो मेरो आसुँ पुच्थ्यो ऊ मेरो धड्कन बुझ्थ्यो म यात्रामा एक्लै हुँदा ऊ मेरो नजिक हुन्थ्यो एउटा फूल थियो हूरीले चुँडाइदियो

~आर आर चौलागाईं~ त्यो क्याम्पसमा त्यस सङ्गठनले कहिल्यै जितेन । तर यसपालि पार्टीलाई त्यहाँ नजिती भएकै थिएन । पार्टीको चुनाव जित्ने रणनीति अनुसार एउटी युवती चुनावमा खट्ने भई । झन्डैझन्डै बत्तीस लक्षणले युक्त धपक्क बलेकी युवतीको क्याम्पसमा प्रवेश भयो । … Continue reading →

~आर. आर. चौलागाई~ “तँ अखिलमा लाग्या छस् रे हो ? ” एकदिन अचानक उसले मसँग यस्तो प्रश्न ग-यो । “हो, लागेको छु । असल काममा को लाग्दैन ?” यसरी मैले छोटो उत्तर दिएको थिएँ उसलाई । दुई हजार पैँतीस सालतिरको … Continue reading →

~आर. आर. चौलागाईं~ टोलको कुनै चोकमा सहरको एउटा जगल्टे केटो बारम्बार देखिन थाल्यो । दिनदिनै उसको आवतजावत देखिरहेका मानिसहरूले ऊ आएपछि मुखामुख गर्थे, अति भएपछि केटोको गतिविधि हेरिरहेकामध्ये एउटाले केटोलाई सोध्यो ”तिमी सधैँ यता किन ?” केटोले भन्यो – ” … Continue reading →