Tag Archives: Niraj Lawoju

~नीरज लवोजु~ १ तिमीलाई म त्यत्ति नै घृणा गर्छु जति घृणा हामी उसलाई गर्थ्यौं। अनिकाल लागेको भोको बस्तीमा तिमीले पनि र मैले पनि एक–एक डोको सपनाको भारी बोकेर थालेको यात्रा तिमीले धान–चामलसँग साटेपछि हामीले सँगै कुँडेको आस्थाको बुट्टा बगरमा लेखेका … Continue reading →

~निरज लवोजु~ चौडा छात्ती बनाएर मोफसल आफ्नो थातथलोलाई बिदाको हात हल्लाउँछ भन्छ–’काठमाडौं जाँदैछु।’ तर नागढुङ्गाको डाँडो उक्लिन नपाउँदै काठमाडौंलाई धिक्कार्छ मोफसल भन्छ –’थुइक्क काठमाडौं !’ काठमाडौं मोफसलका –धनीको रवाफ बोक्छ

~नीरज लवोजु~ ऊ हल्ला गर्छ र माला लगाउँछ ऊ माला लगाउँछ र हल्ला गर्छ। उसको हल्लाबीच सत्य खोज्नुपर्ने भएजस्तै