Tag Archives: मनोज न्यौपाने – Manoj Neupane

~मनोज न्यौपाने~ कि आफ्नो सम्झ कि पराई सम्झ केही न केही त मलाई सम्झ । हलचल कस्तो होला दिलमा एकपल्ट दिलमा सजाई सम्झ ।

~मनोज न्यौपाने~ रात छिप्पिंदै गई प्रभात हुन्छ, अन्तिम पछि फेरि सुरुवात हुन्छ । फेरि सुने तिमीलाई मनपर्ने गीत, फेरि यी आँखाबाट वर्षात् हुन्छ ।

~मनोज न्यौपाने~ रातमा पनि फुलिरहेछ गुलाफको फूल चँद्रमालाई हेरिरहेछ गुलाफको फूल रिसाएकी प्रेमिकालाई फकाउनलाई कोही छानीछानी चुँडिरहेछ गुलाफको फूल

~मनोज न्यौपाने~ मान्छेभित्र अझै जङ्गल जीवित छ र त पाइलैपिच्छे ऊ विभाजित छ । दुनियाँ बदलियो भन्नु मात्र हो पुरानै दुःखले जो कोही आजित छ ।

~मनोज न्यौपाने~ साहूको रिन सम्झन्छु, निन्द्रा लाग्दैन बन्धकी जमिन सम्झन्छु, निन्द्रा लाग्दैन मेरै घरमा हो धमिरा लागेको जग र दलिन सम्झन्छु, निन्द्रा लाग्दैन