Tag Archives: कुबेर काका – Kuber Kaka

~कुबेर काका~ १ हाम्रा दुर्गन्धित शहर गाऊँ र बस्तीहरूका हरेक गोरेटा,गल्ली र सडकहरूमा दुर्योधनको अहमता र अहङ्कार मुछिएर पाइला राख्ने ओभानो ठाउँ भेटिँदैन । विचार बोक्नेहरूका वादका पाप्रा उक्किएर कसैको आकृति ठम्याउन सकिँदैन ।

~कुबेर काका~ १ ए मेरा प्यारा अन्धभक्त कविज्यूहरु ! किन अन्धकारमा बस्न राजी भई रहेछौ ? किन मौन छौ तिमीहरु ! शब्दमा विद्युतीय शक्ति सञ्चारित प्रवाहित गर ! तिमी भित्र संसार उज्यालो पार्ने क्षमता छ त ! रटाईएका शब्द ओकलेर … Continue reading →

~कुबेर काका~ १ वादका नङ्ग्राले चिथोरिएका पिलिएर पीप निचोरिएका अभिशप्त विकलाङ्ग र विकृत भएका आकृतिहरू मक्किएर भाँचिन लागेका निदाल र दलिनहरूबाट जोगिँदै झस्केला र आँखीझ्यालहरूबाट चोकका गल्ली गल्लीमा आत्मरतिमा रमाएर

~कुबेर काका~ १ सालभरीलार्ई तिहुनको गुन्द्रुक त्यसलाई धूप हाल्न पुर्याउनु पर्ने भुटुन तुल्याउन साहुका हल गोरु मागेर दमको रोगी बिस्तारै बिस्तारै ह्याप्याक ह्याप्याक गरेर सकी नसकी बारीमा आँतर काटदैछ । २ दश बर्से छोरो छिमेकीको घरमा

~कुबेर काका~ १ बैँसको उन्मादमा आफूले गरेको कर्ममा अहमता व्यक्त गर्दै माहुते नभएको मत्ता हात्तीजस्तै मन परी विचरण गर्ने त्रियुगा बरुवा ताउ रसुवा ककरु र यारीहरू अवसर पाउँदा कुर्लिने खोल्सा र खहरे

~कुबेर काका~ हुक्के, द्वारे र बैठके, चम्चेका संगमा बसी बिक्नेकाे शीर गनेरै, काटिन्थाे गाउँमा खसी सित्तैमा टर्दथ्याे छाक, खान बस्थे घुँडा धसी सकिन्न लेखेर कैह्ले, सकिन्छ लेखने मसी चुनाबी लहर मुस्लाेमा, भाेज भतेर चल्दथ्थाे खाएकाे एक छाकैमा,भविष्य बुझ बल्दथ्याे खर्चिने … Continue reading →