Tag Archives: kabita

कविता : श्रद्धाञ्जली

~लक्ष्मी उप्रेती~ समयसँगै तिमीगयौ अनायासै हजाराँै मनहरू स्तब्ध पारेर स्मृति तलाउमा छचल्किंदै बग्ने मायावी नदी देवदिदी ! स्मृतिको धमिलो आँखामा पच्चीस वर्षअघिको पवित्र दिन सम्झँदैछु यसबेला एउटा प्रगाढ सम्बन्धको पवित्र बन्धन सम्झँदैछु यसबेला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अविरल यात्रा

~प्रल्हाद बुढाथोकी~ एकै लक्ष्य हिड्ने यात्रीहरु बीच जब बाटोले बिभाजन ल्याउछ। एकले अर्काको बाटो अबरुद्ध गर्दै जब यात्री अघि बढ्न खोज्दछ। बाटोहरु दक्षिणपन्थी ,मद्यपंथी र उग्रपन्थी हुन पुग्दछ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विंद्धत्सभा

~टंक वनेम~ सृष्टिको महायुद्ध ! आमाको गर्भाशायमा बाबुको विर्यदान पाखुरा सुर्काएर पल्टाउँदै सिसिफस ढुङ्गा थाकेर पल्टिन्छ उत्तानो हुटिट्याउँ झयामोलोङ्माको फेदमा जून घामको भाले जुधाई किरिङ मिरिङ………… किरिङ मिरिङ………… छयाक्र्‍याङ छयाङ…..

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : मदिरा महीमा

~बिक्रमादित्य~ छन्द : शार्दूल विक्रीडित झर्दै आज छ अन्धकार मधुरो निम्तार यादैहरु हावा आइरहेछ ढल्मल गरी छर्केर बास्नाहरु तिम्रै साथ छ यो पला बिगतका त्यै याद निम्त्याउने तिम्रै हात छ प्रेमलाइ प्रियसीको याद बिर्साउने॥१॥ … देख्दा छौ तरलै तिमी बगिरने … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऋतुको गीत

~सीमा आभास~ घङ्गारुको लौरो टेकेर कोशी किनारमा उभिएकी हजुरआमा रित्ता गिजा मजेत्रोले छोप्दै अन्जुलीभरि पानी उघाएर भन्छिन्- फेरिएनन् यी रुखका पातहरु संग्लिएन सप्तकोशी चरा ब्यूँझनुअघि हराएकाहरु भेटिएनन् ऋतुको पोल्टाबाटै हराए बसन्तबहार बाबै !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आत्महत्याराको देश

~राजेन्द्र तारकिणी~ यो देशको प्रथम प्राइममिनिस्टरले घोर अपमानको विष पिएर आत्महत्या गरेदेखि महाशय, देशले कति क्युबिक मिटर विष पियो के मापन गरेका छौ कहिल्यै आत्महत्याको गणित? लण्डन म्युजियमबाट भीमसेनको टाउकोले क्यालकुलेशन गरिरहेको भए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : “डेज अफ ग्लोरी” र लज्जित इतिहास

~टंक वनेम~ बाँच्नेहरुको लागि इतिहासको निर्माण हुँदै गरेको वेला ज्ञान,विज्ञान र धन दौलत भारतवर्षबाट अन्यत्र जान्थ्यो धोका,षड्यन्त्र,फट्याई र कुटनीति युरोपबाट एशिया आउँथ्यो हो त्यहीँ –

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रूङ्री बिनाको शहर

~देवेन्द्र खेरेस राई~ रूङ्रीः समय रूङ्रीः चेतना रूङ्रीः जीवन जीवन यौटा आस हो र, साहास पनि हो, मानौ तर अर्थ तेसै खुल्दैन छोपिएका पानाहरू नपल्टाएसम्म । सिङ्गो पाना पढ्नु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उनको युगको प्रत्येक साँझ…

~ज्ञानेन्द्र खतिवडा~ हामी- केटाकेटी नै थियौं,र गएको प्रत्येक साँझ भुलेर नै दिनभरि खेल्थ्यौं साँच्चै त्यो डरलाग्दो साँझ हामी खेलेरै भुल्थ्यौं हामी केटाकेटी नै’थ्यौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किन यस्तो ?

~कमला दाहाल~ भगवान बदल्नेले सम्मान पाउने तर नमान्नेलाई किन गाली गर्ने ? भगवान, ईश्वर, परमात्मा संसार रचेको इनले सबैलाई जन्माएको इनले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म चिकित्सक – मेरो दायित्व

~सुयोग अनुप झा~ मेरो देशको सुरक्षाको रहेको मेरो दायित्व आज पूरा गर्नु छ हे नेपाल आमा, काल कोरोनाको अब विनाश ल्याउनु छ यस धर्तीमा आएको सबै महामारीसँग लड्ने काम छ मेरो बिरामीको मुस्कान फेरि फिर्ता ल्याउनुमा नै आराम छ मेरो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहिद हाेईन याेद्दा बन

~शिव चालिसे ‘प्रभात’~ मेराे देश मेराे अवस्था निरीह जनताहरुकाे व्यवस्था एक आङ कपडा एक पेट आटाे एक शरीर छानाे र जमिन एक मुख जवाफ नभएकाहरु बहुमतमा छन हाे तिनैका लागि युद्ध गरेर सहिद बन्न म तयार छैन । उनिहरुका लागि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हारिरहेछ मान्छे

~राज अनुराग~ रम्दै खुल्दै जान्छ कसैको आवाजमा बोल्दैन प्रकृति शोषण गर्ने सोस्छन् चुस्छन् रत्ति पनि डग्मगाउँदैन प्रकृति । सबैलाई खुला विना भेदभाव रम्न दिने प्रकृतिको संस्कृति मान्छेको खेलले आजित हुँदा अवतार लिन्छ तर हार्दैन प्रकृति । घमण्ड गर्छ मान्छे जित्छु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता: बन्दी

~पिपला ढुङ्गाना~ ‌सोच्दैछु ति खाली बाटाहरू के गर्दै होलान् यतिबेला! मैले सम्झिएजस्तै, कल्पनाको पाइला लम्केजस्तै, यिनीहरू पनि सम्झन्छन् कि सम्झदैनन् होला, आफ्नाे सदाबहार बटुवालाई? एउटा घेरा लगाइएको खुल्ला आकाशमुनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो धर्तिको सलाम

~अलका मल्ल~ आफ्नाहरु आफ्नोबाट पर पर भागी रहे । पाहुना सम्मान चलन सब हराए झै भए ।। चाडपर्व , रितिरिवाज खै कता गए गए ! समय यस्तै छ चित्कार र त्रास कोरोना को।। मानिस बिनाको गाउँ सहर लक डाउनमा टोलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नआऊ भुकम्प, जाऊ कोरोना

~डम्बर बिकेल~ सम्झिन्छु, २०७२ वैशाख १२ गते र्थिर्कएको जमिन, हल्लिएको धरती भत्किएका घरहरु, ढलेको धरहरा धेरै धनको क्षति, धेरै जनको मृत्यु बाँच्नेहरु पाएनौँ घरभित्र बस्न बाँच्नेहरु बाध्य भयौँ घरबाहिर सुत्न आयो भुकम्प, ल्यायो भुकम्प प्रकृतिले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आत्मीय दुश्मनसंग

~रक्ष राई~ सोंचे थें, हामी फेरि घमासान युद्द लड्ने छौं किल्ला किल्लामा ठोक्किने छौं सीमानाहरुमा सिंगौरी खेल्ने छौं मेरो हातमा फेरि बलभद्रको खुकुरी जाग्ने छ हामी फेरि नालापानी युद्द लड्ने छौं । सोंचे थें,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमको रंग १

~दीपा राई~ म अनि पुर्व दिशा एक अर्काको आखाको दहमा डुबेका छौ परेली झिमिक्क नगरी म पर्खिरहेको छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनन्तमा लुकेको क्षण

~बिपिन शर्मा~ हाम्रो दुई जीवन रेखा विच कहीं कतै मिलन विन्दु छ जहाँ, अलग आँखाले देखेका स्वप्नहरुको समागमवाट निरन्तर खुसीहरु जन्मिरहेका हुनेछन्, सोचौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माओ जेदोङ, साइँला दाइ र शहीदहरू

~हाङयुग अज्ञात~ ओ ! माओ जेदोङ तिम्रा कविताका हरफहरूमा जब शहीदहरू रून्छन् र आसुहरू हिउँ बनेर वषिर्न्छन् तब सोच्नु तिम्रो देशमा फेरि त्यो रातो तारा उदाउने छैन फगत ढल्नेछ बाटो ढाकेर पुरानो रूख र छेक्नेछ मानिसहरूको यात्रा, रगत उमाल्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रहर

~दीपा राई पुन~ आसाका पहाडहरू पैह्रो बनेर मनको संघारमा खस्दा जीवनको आलीमा बसेर खुइया गर्न नपाउँदै रूझेको छु पीडाको दर्के झरीमा लछेप्रै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मूर्च्छनाबाट ब्यूँझिएको समय

~अमर गिरी~ इतिहासको अँध्यारोमा खनिएका थिए तिम्रा यात्राका डोबहरू दुःखदायी मूर्च्छनामै इतिहासको शिलान्यास गरिएको थियो तिम्रो राजप्रासादको तर आज सबै थोक बद्लिएको छ महाराज समय ब्यूँझिएको छ इतिहासको मूर्च्छनाबाट ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : केही मन छैन

~इश्वरवल्लभ~ त्यो बेहानको उज्यालोले कहीं दाग छोडेको छ , कहीं आकाशनिर नीलो आवाज छोडेको छ , झङ्कृत तुल्याएर पूरा परिवेशहरुलाई ताराहरु जस्तै, म आउनेछु भन्दै पहेंला फूलहरु टेक्तै,सुम्सुम्याउँदै , छाम्दै उकालो ओरालोहरुलाई ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : भिन्नता

~मधुश्री~ एकै छत मुनि हुर्कि बढी ठूला भयौँ साथी बुद्धी आफ्नो बिवेकले ज्यूँदै हामी गयौँ साथी अधिकार लेख्थ्यौ तिमी ब्यवहार खोज्थेँ मैले समानता भन्थ्यौ तिमी खण्डहर देख्थेँ मैले

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म त बाटो बिराएको मान्छे

~हेम जङ्ग कार्की~ प्राकृतिक प्रकोप नियन्त्रण गर्ने चुस्त शक्ति बनाउ सरकार । बाडी पहिरो आँउन सक्छ, नियन्त्रणको तयारी गर सरकार । भुकम्प आउँन सक्छ, आवश्यक तयारी अग्रिम गर सरकार । आगो लागि हुन सक्छ, दम्कलमा पानी भरेर राख सरकार । … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रात केवल

~भिमदर्शन रोका~ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ पश्चिममा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लुतो

~श्यामल~ बस्, एउटै कुरामा छ आनन्द कन्याइरहनुमा कविता, कथा र चित्र लेख्ने हातहरुले फगत आङ कन्याइरहनुमा विद्रोहमा उचालिने हातहरुले आफ्नै शरीरका कापहरुमा चलाइरहनुमा । लुतो लागेपछि हराउँछ सोच र दृष्टि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विरहिणीका उपर सखीको प्रश्न

~लेखनाथ पौड्याल~ जुटाइ शिरमा लटा वदन-क्रान्ति फुस्रो गरी बसी वजन ठाउँमा नयन नासिकामा धरी । विचार कुन तत्वको गरदछ्यौ अकेली बनी सखी ! भन वियोगिनी हुनगयौ कि या योगिनी ?।।१।। शरीरभर बाहिरै झलकदा नशाजाल यो विशेष-रुचि-भङ्गको स(श) कल चित्तले देखियो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आज राति

~जसराज किराँती~ वैशाखमा ओभरकोट ओढेर आलो घाम, मरुभूमिको यात्राबाट आज राति मेरो कोठाभित्र वास खोज्न आइपुग्दै छ । आ, कत्रो अत्यास लागेको मलाई सम्पूर्ण आकाश मध्यराततिर नाङ्गिएर ऐठन गर्न आउँछ प्यारा प्यारा सम्झनाहरु र मीठा सपनाहरु अङ्गालोबाट उम्किन्छन् भागे तिनीहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मुक्ति, एक कविता

~नरेश शाक्य~ हिलो मै फुलोस् त्यो कमल तर म त्यसलाई टिप्न चाहन्छु, काँडामा नै होस् त्यो फूल तर म त्यसलाई चुँड्न चाहन्छु,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कालाे या कलि

~डा. विदुर चालिसे~ दुर्नाम बगरकाे एउटा किनारामा जब अाँखाहरू सुतिदिन्छन् बेखर उज्याला प्रहरहरू पनि बाैलाएर तब सडकमा छताछुल्ल पाेखिन्छन् मनसँग हररातका निंद्रामा अालश्यहरू याे समय कस्ता, कस्का हुन् बेहदहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुल्मोरको फूल र निर्सत प्रेम

~टंक वनेम~ कोशी भत्किन्दा बिटुलो परेको बस्ति खेतका गहराहरु हरियो नभई समाहामा पानी नभएर उडेको बुङबुङती धुलो रातो माटो पोतिएझैं नदी किनार तुवालो चिरेर हाँस्न खोज्ने सूदुर पर्ूवको गुल्मोरी सडक धर्तीको क्यानभासमा कोलाज हो शायद

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment