Tag Archives: Gyan Bahadur Rai

~ज्ञान बहादुर राई~ मृत्युको सामु जब म झुक्छु माथ होस् काखमा नबगेस तिम्रा आँखामा आँशु नरोएस लाशमा दुई दिनको जिवन लिएर आएँ फर्केर जानै छ बाँचुञ्जेल तिमी साथमा पाएँ खुशी त्यो बेग्लै छ

~ज्ञान बहादुर राई~ म मात्रै, मेरै हो, सबै मलाई, यस्तै सोचेर दुनियाँ अरु पनि छन् तीनलाई पनि हो, सम्झेका छन् खोई कहाँ ? माया हो यो जिन्दगी सबको, अजम्मरी छ त्यो कहाँ ? व्यर्थै हुन् जनका लोभ र लालच, बुझेका … Continue reading →

~ज्ञान बहादुर राई~ एक सय चार सालको कालो औंशी रात सुतिराख्या, सबै मौन, जंगे भुतको त्रास मान्छे खाने भुत रे’छ, गाँइगुई कुरा चल्यो एक कान, दुई कान, हुदैं मैदान, मुलुक भरी फैल्यो हुन्न क्यारे सुति यसै, सबको खुल्यो आँखा कोही … Continue reading →