Tag Archives: डा मधु माधुर्य – Dr Madhu Madhurya

~डा.मधु माधुर्य~ बगरमा भेटिएको बान्किलो लाम्चो ढुङ्गो – येतिखेर दोबाटोको चौतारीमा विराजमान छ बटुवाहरु आउँछन् चढाउँछन् फूल, स्याउला, चन्दन र फलफूल हुने खानेले चढाउँछन् बोका, भाले र भेंडाहरू !

~डा.मधु माधुर्य~ देखिरहेछु : माघ-८ को सतही व्याख्यामा – ढुंगा- मुढा, टाएर-आगो , लाठि-मुङ्ग्रो, बन्दुक… र फेटाहरु सल्बलाई रहेछन् जिन्दावाद-मुर्दावादको आदिम आवाजहरु ‘फर्मालिटि”को घन्किरहेका छन्

~डा.मधु माधुर्य~ डाँडा-पाखा र पर्वतको श्रृङखलाहरुमा आकाससम्मै चुलिएको हिमाल हुँ म पहिरो देखाउंदै भूकम्प मलाई जिस्क्याई रहन्छ तर्साई रहन्छ

~डा.मधु माधुर्य~ ….. कहिले थिएन र यहाँ दशैं ? र दशैं आयो भनेर रमाउने गर्छौं हामी “बोका”हरू ?? ….. * * * * * ….रातो टीका, हरियो जमरा र मायालु घाम

~डा.मधु माधुर्य~ …. कसले गर्छ आज-भोली परायाको हित ? भित्र-भित्रै लाए सबले स्वार्थसंग मित ! जता जाऊ, त्यता हेर पैसा कै छ जीत स्वर्ग, मर्त्य, पाताल गाउँछन् यमराज कै गीत चिप्लो बोली मानिसको सस्तो भाउ छ हाटमा

~डा.मधु माधुर्य~ मेरा यात्रीहरु, लौ हेर मेरो मन चित्र भित्र बाहिर सबै देख्यौ ? भयो विचित्र शून्यताको गुँडभित्र पूर्णताको वास छ सास छउञ्जेल जीवनको अनमोल आस छ साथमा मेरो छाया छ, म एक्लो छैन… । सुखमा साथ दिनेहरु छन्

~डा.मधु माधुर्य~ आँखा खोलेपछि रसायनिक प्रतिक्रिया शुरु हुन्छ भित्र-भित्रै र देखिन थाल्छन् विविध दृश्यहरु प्रेम र घृणाका प्रकरणहरु अर्थात् निर्माण र विनासका शृंखलाहरु ! भगवानले मान्छे बनाएको देखेको छैन

~डा.मधु माधुर्य~ पीडाको काउकुतीले लखतरान पारेकोबेला एक क्वान्टम अट्टहास – कानका पहरा-कन्दराहरुमा सिम्फोनी “रेक्विएम” गुन्जिरहेछ … पीडाले मातेको जीवन – समयको विपरित दिशामा ढुन्मुनिरहेछ

~डा.मधु माधुर्य~ एक्लो सगरमाथा – ठिंग उभिनुको कुनै अर्थ छैन अब पग्लेर थुप्रै हिमालहरु वागमती ‘टुकुचा’ बगिरहेछ … विसर्जनको प्रवाहसंगै

~डा.मधु माधुर्य~ सृजनाको शृंखला न हो अन्त्य गर्दै युगको – धमिलो आहाल – साम्राज्य शुरु हुन्छ – मेरो कविता ! र थाम्न नसकी

~डा. मधु “माधुर्य”~ देश ‘प्रजातन्त्र’ भनेर रोईरहेछ म पनि त्यो बिजोग देखेरै रोईरहेछु र मलाई प्रजातन्त्र चाहिँदैन शहीदका अलपत्र सपना छोप्न एकसरो कात्रो भए पुग्छ अब टुहुराका भोका पेट र नाङ्गो आङ छेक्न अलिकाति फाँडो र टालो भए पुग्छ

~डा.मधु माधुर्य~ नखुर्मुरुन्जेल वीरताको भूमिकामा कहालीलाग्दो भीरको बाटो हिंडेर युग-युगान्तर समयलाई/ संसारलाई तर्साइरहेका छौं केहि फुटाइरहेका छौं / टुटाईरहेका छौं कसैको अनुरोधमा

~डा.मधु माधुर्य~ कोठामा छिरेपछि कविले सफेद पानामा “शान्ति” कविता लेख्यो कोठाबाट निस्कानेबेला उसले केहि परेवाको हाडखुर,नंग्रा र प्वाँखको पोको फोहोर- कन्टेनरमा मिल्कायो यता, कवितामा उसले

~डा.मधु माधुर्य~ समयको कालखण्डमा स्पेसको अन्तरकुनाहरूमा खोज्दै छु आफैलाई कुनै “फ्रीक्वेन्सी” मा स्वरहरुको तरंगमा … हिजो गाउँमा बजिरहेको थिएँ

~डा. मधु “माधुर्य”~ पाखाभरि यो साल पनि ढकमक्क फूल फुलेका छन् बतासमार्पल् बास्नाको निमन्त्रणा पठाउँदा पनि आँखाहरु डुल्न आएनन् पूmलहरुले चित्त दुखाएका छन् ।

~डा. मधु माधुर्य~ देश नाराजुलुसभित्र हराई रहेको थियो जीतबहादुर देश खोज्न गयो देश देखाउन गोली उस्को छातीभित्रै छिर्यो “देश त छातीभित्रै पो रहेछ” ऊ बेहोस भयो । देश “प्रजातन्त्र” भित्र हराइरहेको थियो हर्षबहादुर देश खोज्न गयो

~डा.मधु माधुर्य~ भूत तर्साई रहेछ वर्तमान मुखुण्डो ओढेर आज्ञात भविष्यको… समवेदनाविहिन “बुख्याँचा ” हामी निर्भिक देखिरहन्छौँ …. “म” मा खसेर बिलाउन नसकेको म हामी बनेर फेरी फुटिरहेछु “बुख्याँचा” धर्मको टेक्नोसेन्टरमा यसरी दुर्घटनाग्रस्त छु … भगवानले आफुलाई ऐनामा हेर्दा मान्छे देखेको … Continue reading →