Tag Archives: Badal Suresh

~बादल सुरेश~ गर्नेहरूले त प्रेम त्यो मधुर रोशनी देखेर जूनको पनि गर्लान् त्यो मनमोहक सुवास देखेर फुलको पनि गर्लान् तर जसरी मेरी आमाले जन्मिँदै नजन्मेको मलाई देख्नुअगाडि नै प्रेम गर्नथाल्नुभयो जसरी मेरा बा’ले मेरा रहर र चाहनाहरूलाई चिन्नुअगाडि नै प्रेम … Continue reading →

~बादल सुरेश~ कसैले बोनस बाँडे कतै ‘फ्रिकल’ थियो, यत्रो विपत्ति आएर गयो तैपनि तिम्ले मलाई चासो गरिनौ एकचोटि पनि ‘कल’ गरिनौ। कहिँ कतै पुरिएँ कि कहिँ कतै थिचिएँ कि घर ढलेर बेघर भएँ कि मन जलेरै पो सकिएँ कि खै … Continue reading →

~बादल सुरेश~ हे बिधाता, सक्छस भने मलाई चरा बनाईदे ताकि म खुल्ला आकाशमा उड़न सकूँ, हरेक टोलमा पुग्न सकूँ, हरेक घरमा बस्न सकूँ साना-साना पात र घुस्यान हरु बटुलेर मेहनत ले आफ्नै सानो गुंड बनाउन सकूँ।

~बादल सुरेश~ म अर्थात् साने, सानो काँठिको शरीर भएर हो या टिनले छाएको सानो घर भएर हो? मेरा छिमेकि ठुल्दाई, ठूलो भुँडि भएर हो या चारतले ठूलो घर भएर हो? सानै भए पनि मैले घर बनाएर लालपुर्जा लिइसक्दा ठुल्दाईसँग आफ्नो … Continue reading →

~बादल सुरेश~ ए सरकार तँ यदि सुन्छस् भने कान ठाडो पारेर सुन मैले एउटा माग राखेको छु मैले पनि अब एउटा छुट्टै राज्य पाउनुपर्छ, मेरो पनि अब आफ्नै सरकार हुनुपर्छ मेरो आवाज यदि सुन्दैनस् भने मेरो माग पुरा हुँदैन भने … Continue reading →

~बादल सुरेश~ ती आँखाहरूमा प्रेम छल्किरहेछन् प्रेम त मुटुमा हुन्छ-कोहि बोल्यो आँखामा त आकर्षण! सायद प्रेम नै पो हो कि गाजलले छोपेको? ‘कता हो! म चोकमा’ आफ्नै आँगनजस्तो प्यारो यो चोक उनी हुँदा सबै आफ्नैजस्ता

~बादल सुरेश~ अस्ताउनेछु म कुनैदिन विलिन हुनेछु त्यो आकाशमा सुनिने छैनन् मेरा पदचापहरु गोरेटाहरुमा, पक्कै मेटिनेछ मेरो छायाँ धर्तीका नगरहरुबाट अनि भेटिनेछु म यमनगरका चोकहरुमा।

~बादल सुरेश~ तपाईं किन यसरी सुतिरहनु भएको बा? उ हेर्नुस त तपाईंभन्दा ढिलो उठ्ने घाम अघिनै उठिसक्यो तपाईंको हातगोडा किन चिसो बा, किन दर्हो भएको यो शरीर? यी मानिसहरु किन आँसु झार्दै उभिएका बा, उठ्नुस् न।

~बादल सुरेश~ जब उनलाई पहिलोचोटि चोकमा देखेँ, त्यसपछि त कस्सम हरेक थोकमा देखेँ। उनी खित्का छोडेर हाँसिदिँदा जोकमा देखेँ, उनी आँसु बगाई रोइदिँदा शोकमा देखेँ।