Tag Archives: आचार्य प्रभा – Acharya Prabha

~आचार्य प्रभा~ आज तिमी आत्मा साक्षी राख्दै सपथ खाइरहेछौ , मेरो,उस्को अनी सबैको मनले ईश्वरसँग प्रार्थना गरिरहेछ । हे!ईश्वर … यो सपथ सत्य,सांचो र साक्षात होस् समानता,समानुपातिकता र एकताको प्रतिक होस् , सद्भभावना र सदबिवेक को जित होस् ।

~आचार्य प्रभा~ म, अवसरबादी र निर्दयी होइन साथी स्वाभिमानको छात्ती फूलाएर आफ्नी आमाको काखमा रमाउन खोज्दा,खोज्दै अभिमानिहरुको लुछाचुंडिमा मेरी आमाको छात्ती रुग्ण बन्यो छोरा,छोरी खेल्ने रमाउने काखमा निर्दयी लातहरुको परेड बज्यो

~आचार्य प्रभा~ सहानुभुतिका शब्दहरु देउ तिमी तर —झुठो आश्वसन् दिएर भ्रममा नफसाउ कसैलाई पनि / तिम्रो मीठो सहानुभुति कसैको बाँच्ने आधार बन्न सक्छ भने तिम्रो झुठो आश्वसन कसैको जीवनको समाप्ती पनि हुन सक्छ / मान्छे भन्नु नै , आशा अनी … Continue reading →

~आचार्य प्रभा~ बिक्षिप्त मनका धमिला सोचाइहरु पखाल्दै नव पालुवारूपी पाइलाहरु अघी बढाउँ बिगतका बिझाइहरुका खोटहरुलाई नव बर्षको उत्साही मल्हमले शितल गराउँ/ अनिष्ट बिचार अनी रिस र द्वेशहरुलाई हर्ष र खुशी अनी नव उमङका आँशुहरुले

~आचार्य प्रभा~ साहित्यको छात्तिमा एउटा तस्बिर टाँस्दैमा, भावनाका लहरहरु खाली कागजमा छर्दैमा म साहित्यकार हुन सक्दिन / ‘साहित्य’ त दिब्य ज्योति हो यस्ले सारा अन्धकारलाई हटाउन सक्नुपर्दछ नत्र —साहित्यको औचित्य नै के रहन्छ र ?

~आचार्य प्रभा~ रोइरहेको आकाश झै भयो यो मन न त —खुशिमा फूल्न चाहेको छ न त हाँसोमा भूल्न सकेको छ केवल तड्पन छ,जलन छ ह्रीदयभरी अट्टहास अनी चित्कार छ , खै!किन बैरागिएकोछ यो दिल ?

~आचार्य प्रभा~ हे शिव! तिमी कुन हत्तारमा थियौ त्यसैले जिन्दगीको अन्तिम घडीलाई निम्त्यायौ हावाको बेग झै रफ्तारमा बहनु पर्ने के त्यस्तो बाध्यता थियो ? तिमी मीठो अभिष्ट पालेर बिदेसिएका थियौ शायद — अमीट आकाङ्क्षा बोकेर

~आचार्य प्रभा~ चन्द्रमाको आभासँग कल्पनाको चुम्बन साट्दै तिर्खालु ती अधरहरु तृप्त बन्छन् र टोल्हाउँछन् आफैभित्र मदमस्त भएर।

~आचार्य प्रभा~ मेरो अर्थमा सबै कुरा सहि नहुन सक्छन यदी उसो हो भने पनि, म पक्कै नकारात्मक सोँचहरु त बाँड्न चाहन्न, तर —हुन सक्छन भावनाहरु कसैको पनि बिचार सँग मेल नखान सक्छ वा —अर्थको अनर्थ हुन सक्छ साँचै त्यस्तै तारतम्य … Continue reading →

~आचार्य प्रभा~ बैरी नठान आमा मलाई म त तिम्रै सन्तान हुँ नि छाती तिम्रो पीडाले चर्किए मै मल्हम बन्न सक्छु नि — जन्मियौ हामी तिम्रै कोखबाट सन्तान थरी थरी , सजायौ सपना मिठो तिमीले हाम्रै भर पर्छु भनी—

~आचार्य प्रभा~ भ्रममा नपरौ कोही ठुलो देशमा गएर सानो देशलाई मानसपटलबाट निकाल्छु भनी त्यसो —होइन , भौगोलिक स्वरूप सानो भएर के भो ? आखिर —‘हीरा’सानो भएपनी प्रज्वलित हुन्छ , आफ्नी आमा ”डल्ली ”,”पुड्की ” भएपनी जन्म दिने आमा नै हुन्छिन … Continue reading →

~आचार्य प्रभा~ धेरै आँखा आए यहाँ बास दिन्छु भनी धेरै हात धाए यहाँ साथ दिन्छु भनी कस्को विश्वाश गरिकन बास माग्नु मैले कस्को भर परिकन साथ माग्नु मैले

~आचार्य प्रभा~ म प्रतियोगी बन्न सक्छु तर ………..प्रतिष्पर्धी बन्न सक्दिन मैले कबितालाई दाउमा राखेर कसै सँग बाजी जित्नु छैन ”कबिता ”त स्वच्छ, साचो भावना अनी समाजको दर्पण हुनु पर्दछ न कि ………कसैको कलमको आसुँ जित्ने लक्ष यदी ……..उसो हो भने … Continue reading →