Tag Archives: नेपाली कविता

कविता : भए हुने थियो

~नयराज पन्त~ सानो क्षुद्र लिएर भित्र मुटुमा उद्देश्यको नीचता, नाच्ने दुच्छर यो स्वभाव मनको हट्तै गए दूरता । हामी सत्ययुगी प्रपञ्चतिरको सारा कुरा बुझ्दथ्यौं, सच्चा त्यो इतिहासको पनि सबै पत्ता त्यसै लाउँथ्यौं ॥ (१)

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नबिर्सनू एउटा कुरा !

~कृष्ण बाउसे~ बाटोमा काँडा नलगाउनू मूल ढोकामा आग्लो नकस्नू पर्खाललाई नअग्ल्याउनू बरू खाँवाहरू भत्काएर दलिनहरू निकाल्नू काँटीहरू उखेलेर छानो फुकाल्नू ईटा– ईटा निकाल्नू । त्यसपछि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बुझ र फर्क

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ उजाड बनेको छ पृथ्वी नीरस र फूङ्ग नेपाल – कतै नदीमा बगरै-बगर टल्कने त होइन, मानिसहरुको जीजीविषा धप्धप् बलेर खरानी त हुन्न हाम्रो संसार !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जनता

~राजव~ यी जनता हुन् यी जनता हुन् यी जनता हुन् जनता हुन् यीसँग पर्याप्त दुःख छ यी जनता हुन् यी जनता हुन् यिनको घरभित्र छिर्नुस्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वरवधू-सम्बोधन

~चक्रपाणि चालिसे~ काली नागिनिले समान कवरी मालाहरुले भरी चम्पा बेलि चमेलि जेलि शिरको शोभा बहूतै गरी । लाई गाजल लोल लोचनविषे, टीका डटी मालमा शम्पा र्झै अति चम्किलो बदन ली बस्छयौ खुला झ्यालमा ।।१।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी साहित्यकार हौं

~हरि कंडेल~ हामी अपराधको विरुद्ध बोल्छौं, अन्याय विरुद्ध बोल्छौं, देशको राजनीति खिचातानी विरुद्ध बोल्छौं, किनकि हामी साहित्यकार हौं ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जवानी पानीजस्तो….

~कृष्ण बाउसे~ जवानी पानीजस्तो पोखे निख्रिजाने जतन गर्यौ, जोगाऊँ भन्यो , एकदिन बिग्रिजाने ! गोधूलीको घामजस्तो उसै झुकिदिने मध्यान्हको छायाँजस्तो आफैँ लुकिदिने छोडिदिऊँ मात्र भने सधैँ उडिजाने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महाभिनिष्क्रमण

~नयराज पन्त~ थाकेका दुनियाँहरू सब सुते विश्रामका खातिर । बढ्दै गो क्रमले मनुष्यहरुमा सुन्सान चारैतिर ॥ केही नन्द र सुन्दरीहरु यता आनन्द भोग्दै थिए । योटा भावुक राजपुत्र त उता अर्कै कुरा गुन्दथे ॥ सानो बालखरूपमा अगि थिएँ ऐले चढयो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ‘मेरो प्रतिविम्ब’ प्रति

~बालकृष्ण शम~ क्यै जितेझैँ क्यै सम्झेँझैँ को त्यो पथमा गाइरहेको ? मानिसजस्तै सुरु-सुरु हिँड्दै सवलताले ती निखन्दै को त्यो पथमा गाइरहेको ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमाको पुकार

~हिम कला राई~ बिजयी भए लाउनु है छोरा शिरैमा शिर फूल नभए दुःखी भएर फेरी नजाउ है जंगल । रितीनुसम्म रितीयो आँशु दश महिने कोख पनि सुन्दउ है पुकार नत्र जाने छ बाँकी यो सास पनि ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छेउबाट

~मनप्रसाद सुब्बा~ गाउँका मुखिया बूढा भन्थे- हिँडे छेउ लाग्छ…. अरे ! यहीँ त बसेको छु म शताब्दी शताब्दीको भुइँमुनि पैताला रोपेर बसेको बसेकै बसिराखेकै छु आमाको सालनालसितै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मौन प्रतिध्वनी

~डा.मधु माधुर्य~ डाँडा-पाखा र पर्वतको श्रृङखलाहरुमा आकाससम्मै चुलिएको हिमाल हुँ म पहिरो देखाउंदै भूकम्प मलाई जिस्क्याई रहन्छ तर्साई रहन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मौन शोषकको कला हो

~राजव~ मिलियन डलर, बिलियन डलर, ट्रिलियन डलरबीच सिर्फ बीस डलरले निर्धन जर्ज फ्लोयडको ज्यान धर्तीबाट खोस्यो म आफ्नो आक्रोश पोख्न कला पर्खिरहन्न चिच्याउँछु ब्ल्याक्स लाइफ म्याटर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विश्व पूँजीवाद र स्वतन्त्रता

~हरि बहादुर भुजेल ‘विभास’~ म चाहान्छु स्वतन्त्रता स्वीकार छैन मलाई भुगोल माथी कोरीएका राजनीतिक सिमाहरु देश विदेशका नाममा ठडाइएका पर्खालहरु थन्काउन चाहन्छु म राजनीतिक नक्सालाई कुनै संग्रालयको भित्तामा ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भाँचिएको सियो

~अनिल श्रेष्ठ~ अचानक जूठी दमिनीको हातको सियो भाँचिएको छ सियो भाँचिएदेखिन् निकै चिन्तित छिन् उनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हिनताबोध

~इन्द्रकुमार ‘विकल्प’~ कुनै अप्रत्यासित/अप्राकृतिक आफूलाई सम्हाल्न नपाउँदै कता कताबाट । कसरी कसरी थिचिदैछ भारी पहाडले “टाउको” उठाउन नसक्ने गरी । टक्क रोकिन खोज्दैछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गन्थन सुभाज्यू संग

~मिजास तेम्बे~ सुभा ज्यू ! यसरी आफ्नो परबेटी कुरा गरेर हजूरलाई बस्नु न उठ्नुको, असमञ्जसमा पार्नु नहुने थियो । यी सन्तानहरु कहिल्यै मिलेर बस्न सकेनन् कहिले रोटीमा झगडा गर्छन् । कहिले भेटिमा लुछाचुडी गर्छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रस्थानको तरखर

~इश्वरवल्लभ~ केही असल मानिसहरूजस्तै पन्छीहरू हाँगाहाँगा जम्मा हुँदै थिए आज, अझै त्यो पुर्बेली हावा चलेन सुकेको एउटा पात पनि झरेन हुन त मनको पीर आँधीजस्तै दुख्छ, त्यसैले बिर्सिदिए हुन्छ, यस्ता कुराहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहाड र म

~पल हिरा~ पहाड र म अनी अन्तर दन्द्द तीनका चर्केका दरार हरु मेरा भाग्यका हस्तरेखाहरु कतै समानताले खोर्सेका छन कतै अहमता ले अग्लेका छन च्यातिएका टोपी उप्केका भिताहरु देखाएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनोद्वेगप्रवाह

~मोतिराम भट्ट~ यसरि मकन तिम्ले बिर्सनू धन्य छाती । अझ कति घोचूँ विघ्न निष्ठूर जाति ।। कउन अकल गर्नू लाग्छ हज्जार ठक्कर । न त रहनु नजानू क्या पर्योर आज अक्कर ।। जति जति तिमि मेरो चित्त चोरेर लिन्छयौ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : खण्डिताको गुलाबी छेड

~चक्रपाणि चालिसे~ नाथ ! नाथ ! भनि विसमयसाथ, कष्टले वितिसक्यो सब रात । बल्ल दर्शन मिल्यो कुनचार्ही, काममा भुलनुभो र-त-पाई ।।१।। रातमा घुमि घुमीकन अन्न हन्त !! भो-कि-तब(ब) भारि लडन्त । छैन तेज मुखमा, अति खिन्न चेहरा पनि छ आज … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उस्तै नियत, उस्तै नियती

~रामकुमार एलन~ थाहै छ सानू, क्षमतावानहरु पछि पारिन्छन् । लखेटिन्छन्, खेदाइन्छन्, उस्तै परे मारिन्छन् । यी सबै सहेर, नदीजस्तै बगेर पुग्यौँ भने गन्तव्य, दिउँला मन्तव्य यसपालि भो हामी मौन बसौँ हो यसपालि भो हामी यहाँ नबसौँ हो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ग्राउन्डेड जहाज मर्मत भएको छ

~डा. जीवेन्द्रदेव गिरी~ बर्सौं मर्मत नपाएको मेरा फोक्साले छेलोखेलो अक्सिजन पायो नाकभित्र पाइप घुसारेर पठाइयो मनग्गे प्राणवायु फोक्सोको रौनक बढेको छ मसिनमा औँला घुसारेर हेरिरहन्छु म हान्दिन्छ ९४- ९५ – ९६ र अझ बढी पनि बालकको खेल झैँ घरि घरि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अन्तिम कविता

~विमला तुम्खेवा~ यो हावाको तेज गति भन्दा निष्ठुर मरुभूमिमा एक्लै उभिरहेँ… मसँग न तिम्रो माया छ न कुनै गुनासो। जीवन भन्नु मृत्यु रहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनावश्यक गीतका छायाहरू

~इश्वरवल्लभ~ अनायास कहिलेकाहीं गीतका पंक्तिहरु लेख्न बस्छु, फेरि पनि – जसको कुनै आवश्यकता छैन यस्तै आवश्यकता नभएको अभिचार सधैं गर्न खोज्छु, शायद मलाई लाग्न थाल्छ कि त्यसैले पनि हराउँछन् म भित्र भित्रै पानीहरुझैं बगेर जान्छन् तिनका रूपहरू अँध्यारा र अस्पष्ट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समुद्रलहरी

~वसन्त शर्मा लुइटेल~ सुन सुन पाँच हो ! म केही भन्छू । समुद्रका लहरि झैं मनमा गुन्छु ।। छोटा बडा सबल् भन् भन् भन्छू । कर्मविशेषको काज कहन्छु ।। क्षत्रि र वैश्य ब्राह्मण जाहाँ । उत्पत्ति सबको यही लोकमाहा ।। … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जुनि-जुनि सम्म

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ यो जुनि मात्र हैन अर्को जुनि-जुनि सम्म मेरो प्रेम तिमीसम्म तिम्रो मसम्म तिम्रो जीवन-कथा शुरु अनि अन्त्य पनी जताततै मेरो नाम त्यस्तै तिम्रो पनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पथिक-प्रेम

~सोमनाथ सिग्देल~ सफर गरी अति टाढा आयें आशा लिई गाढा । पाऊँ म आज खास प्रेमसँगै आश (स)पाश (स)मा वास ।।१।। नगरी नगरी-वास त्यागी कान्तारको त्रास । आयें नलिई धन्दा दौडाउँछ कामको फन्दा ।।२।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुन्दरी

~पुण्यनाथ लोहनी~ सूधा सरी केहि युरोपि भाषा । टाप्टूप बोली युवतीकी आशा।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अपेक्षा

~प्रयास लामा~ जिन्दगी त थियो नै गाह्रो। मलाई छोडी उ हिडी, मन बुझाउनै साह्रो। कोरोनाको हावा छ चारैतिर। कहिले काहिँ त सोच्छु, पिडा पनी यसरीनै सरी दिए, सायद उसले बुझथ्यो। हात छुदाँ माया पनी सर्ने भए पुग्थ्यो।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ………….लिएर आएँ ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ उदाए रवि झमल्ल भएर संसारै उज्यालो भयो हेर कहिँ छैन अँध्यारो कुनाकन्दरामा सुदुर पश्चिमदेखि पूर्व सबै समान कहाँ छ यस्तो सुख सुबिधा सम्पन्न रोग भोक अशिक्षा बिहीन समाज कोहि छैनन् दुःखी मेरो राज माहाँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म धेरै कुरा बुझ्दिन………….

~मिजास तेम्बे~ म आफूलाई हेर्न भ्याएसम्म हेर्छु, धेरै कुरा आफ्नै पनि छेलिदो पो रहेछ, कति कुरा आफ्नै पनि नबुझिदो रहेछ म र मेरा पुर्खा कताबाट आए ? बंशावलीको लहरोले भ्याउँछ ? म पुग्न चाहन्छु धेरै पछिल्तिर……..

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment