Category Archives: नेपाली काव्य

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मेरो यो दिलको द्ववारमा दन्किरहेको ज्वार अनि अनुहारका यि गालाहरुमा जलिरहेको ज्वाला दवाउन अनि बर्सौदेखी यी नदिनालाहरुहुँदै कालापानीको किनारमा बलिरहेको सिमानाको सङ्गघारमा सल्किरहेको आगो निभाउन

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ अधबैसे उमेरमै आफ्नु बुवाको असमायिक निधन भएसङ्गै उन्को जीवन,घर परिवार अनि उन्को सिङ्गो सन्सार शोक सन्तप्त भावबिह्वल छ ऐले । छोराहरु थिएनन केवल छोरिहरु थिए म आज यो अन्दाज गर्न सक्दिन कि

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ निरन्तर उता पानी परिरहेछ झरझर एता आँसु झरिरहेछ तिमिले छाडेर गएपछी,तिमिले हो तिमिले अरे यार यो मान्छे यहाँ दिउसै ढलिरहेछ झरझर उता पानी निरन्तर परिरहेछ

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मैले जिवनमा सबैतिर असफलता भोगे केवल असफलता………… योजना थियो, सपना थियो पुर्वपरिकल्पना थियो म थिए बाटो थियो र लछ्य थियो जब,हिड्दा हिड्दै अचानक लढियो तब मैले मेरि

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ मैले तिमिलाइ हरेक दिन सम्झिए अनि आएर नदिकिनारको छेबैमा बसेको थिए खोलाको बगरमा घर बनाएर तिम्रै सुन्दर अनुहार हेर्नलाइ । तरङ्गगित छालहरुको बहावमा

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ हाम्रो नजिक आएर अनि भट्टी होटल र रक्सी पसल नजाने कसमहरु खाएर, बुवाले आजसम्म कति बोतल खानु भो? यादहरुमा तिमिलाइ नदेखु भन्छु अदृस्य अक्सिजन पवन बनेर तिमी हृदयका हर ढोका र ढुकढुकीहरुमा आइरहन्छौ।