Category Archives: गीति कविता

~दिलिप योन्जन~ टोकियो सहर हेर्नुमा रहर साकुरा फुली दिदा बिर्सन खोज्छु दुख्छ झन मुटु सम्झना आउदा ! बिपना बित्यो दुख र पिडा आसुमा दुब्दिदा दुखेर छाती भत-भती पोल्छ सपनी छुटदिदा

~दिलिप योन्जन~ ब्यार्थै किन माया गरे निष्ठुरीलाई मैले मनमा बसी मुटु रेटी बैगुनीले अहिले ! जति सियो फाटिरने कस्तो मेरो मन खुसी पाए ढुखी भुल्ने ठुलोरैछ धन

~दिलिप योन्जन~ अरुको दुखमा रुदा रुदै, आफै दुख्ने मुटु पाए सात जन्म जिउला भन्थे, आफै जिउदो लास भए ! बाच्नु पनि तड्पी-तड्पी, आफुले आफैलाई ढाट्नु पर्ने आफु रुई आफ्नो खुसी, आसु सरी बाड्नु पर्ने

~दिलिप योन्जन~ जती चुम्यो उती मिठो, पिपल पाते ओठ तिम्रै यादले सताई रहने, कस्तो लाग्यो रोग ! जति हेर्यो उती राम्री, चन्चले तिनको रुप मन मन्दिरमा बसी दिए, बाली दिन्थे धुप

~दिलिप योन्जन~ गीतैमा रोएं, बेदना धुन, झन पिर भासिगो बिरह बढ्दा, ढुखेको छाती, आँसुले भिजिगो। घामको जलन, घामैलाई होला, जूनलाई के थाहा तरेली पोल्दा, परेली भिज्छ, आँसुलाई के थाहा

~दिलिप योन्जन~ माया नि गासौला, प्रिती नि साटौला जे ढुख परेनी, हाँसी खुँसी बाढौला मर्नु परे हामी, हाँसी हाँसी मरौला फुलै फुल्को बगैचामा, धेरै रुप ढेखे मुटुमा सजाई दिने, तिमी एउटै भेटे

~दिलिप योन्जन~ तिमी बिना बाँचु भन्दा,कुरा काट्छ सबले एउटै मुटु दुइटा हुदा, बरै भन्ने कस्ले। कसम यियो सात जन्मको,धोका दिइस भन्छे तिमी बिना मर्छु भन्दा, नाटक गरे रे मैले

~दिलिप योन्जन~ ननिभ्ने दिप हो, हाम्रो माया प्रिती हासी२ जिबन बिताउ, मरे हुन्छै मिटी। दुख सुख जिन्दगीको, जिउने मिठो आधार जन्म२ रहन्छ माया, इतिहास भै अमर