Category Archives: अनूदित कविता

अनूदित कविता / Translated Poem

अनूदित कविता : हिमाली मानिस

~हान डोङ्ग~ अनु : केशव सिग्देल बालक हुँदा उसले आफ्नो बाबुलाई सोध्यो ‘हिमाल पारि के छ?’ उसका बाबुले भने, ‘हिमालहरु’ ‘हिमाल र हिमालहरु’ उसले कुनै शब्द निकालेन, तर टाढासम्म दृष्टि पुर्यायो र पहिलो पटक, हिमालले उसलाई थकित बनायो। उसले सोच्यो … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : निस्सारता

~माइकल रोथेनबर्ग~ अनु : केशव सिग्देल मैले अन्तिम ठूलो हात्ती भूईंमा लडेको देखेँ शिकारीहरुले त्यसका दाह्राहरु लगे महाकाव्यजस्ता सम्झनाहरु उतै विर्सिए फिनिक्स, एरिजोनामा

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : टुयुगु गाँउ

~सेन वेइ~ अनु : केशव सिग्देल गाउँ उपत्यकामा छ। पहाडी कान्लो चिहानघाट हो वर्षेपिच्छे गाउँ साँघुरिँदै जान्छ र दिन्दिनै चिहानहरु बढ्छन् गाँउ तल गहिरो छाँयामा अवस्थित छ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : देवताहरू

~युहान वल्फगन वोन गेटे~ अनु : सूर्य चापागाईं ओसिला बादलले तिम्रो फराकिलो स्वर्ग छोप, जिउस अनि पहाडका टाकुराले र ओकका रूखहरूले ढाक थिसल्स फूलको टाउको निमोठ्ने बच्चाले जस्तै मनलाग्दो गर अझै मेरो पृथ्वी तिमीले फिर्ता दिनुपर्छ मेरो झुप्रो पनि जुन … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : मेरो पागलपन

~जाहिद दार~ अनु : केशव सिग्देल मेरो पागलपको भित्ताहरुमा आवाजहरुका् खेल छ मेरो पागलपनको भित्ताहरुमा चित्रहरुको नृत्य छ मेरो पागलपनको भित्ताहरुमा मौनताको चर्को अट्टाहास छ जटिल, सुल्झाउन नसकिने प्रश्नहरु जुन छैनन्, तर यदि त्यस्ता भए भने

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : स्वप्न बगैँचा

~अभय कुमार~ अनु : किशोर नेपाल पोखरीमा तैरिइरहेका सुनौला माछा आकाशमा तैरिइरहेको अन्तरिक्ष यान जस्तो ताजा फूलका सुगन्धहरू प्रेमचरीको निश्वाससँग घोलिएर फैलिए जस्तो धनकी देवी लक्ष्मी

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : माटोको पर्खाल

~जिडि माजिया~ अनु : केशव सिग्देल टाढाबाट हेर्दा लाग्छ सूर्यको दिप्तिमा त्यो माटोको पर्खाल मस्त निदाइरहेछ मेरो चेतनाको गहिराइमा बारम्बार दोहोरिने बिम्ब आखिर नोसुको त्यही माटोको पर्खाल नै

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : एउटा भब्य विदाई

~मोहम्मद नुरुल हुदा~ अनु : केशव सिग्देल मेरा चलमलाइरहेका औंलाहरु तिम्रो शरिरमा ठोकिन्छन् चाहे जहाँ राखौं म तिनिहरुलाई। घना जङ्गल होस् वा निस्सासिने समुन्द्र म हरेकपल देख्छु तिमिलाई। तिम्रा आखाँहरु राता—वा—हरिया बत्ती झैं झिम्किन्छन्

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : चिच्च्याहट

~साइमोन आर्मिटेज~ अनु : सुरेश हाचेकाली म र त्यो केटा हामी दुवै जना पाठशालाको आँगनमा सँगै बाहिर निस्किएका थियौँ उसको नाम र अनुहार मेरो स्मृतिमा छैन सुरक्षित । हामी मापन गरिरहेका थियौँ मानव ध्वनिले ढाक्न सक्ने विस्तृति उसले सके जति … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : अशक्तता

~जिनाइदा गिप्पिउस~ अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ. जिज्ञासु नेत्रले हेर्छु असीम भवसागर, बाँधिएको छु धर्तीमा, कुनै किनारमा तर … भीरमा उभिएको छु ः माथि आकाश निर्मल, उडान नीलिमातर्फ गर्न सक्तिनँ केवल ।।

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : साथीप्रति

~कमला विजेरत्ने~ अनु : केशव सिग्देल म पत्याउन सक्दिन त्यो कालो धुँवाको कुहिरीमण्डल जुन आकाशसम्म उचालियो त्यो तिमी नै थियो भनेर; तिम्रो तस्विर मेरो एल्बममा अझै मुस्कुराउँछ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : डर

~गोरख पांडेय~ अनु : चन्द्र गुरुङ उनीहरू डराउँछन् खै किन डराउँछन् उनीहरू कि सारा धन-सम्पत्ति गोला-बारूद, पुलिस-सेना हुँदा हुँदै पनि ?! उनीहरू डराउँछन्

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : युद्ध

~दया दिसानायेके~ अनु : केशव सिग्देल कति आमाहरु कति पत्नीहरु व कति छोराछोरीको आँशु र रगतको मूल्य

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

मैथिली कविता : शान्ति सन्देश

~विनीत ठाकुर~ ए ! शान्तिदूत परवा उड़िकऽ आ अप्पन देशमे फैलऽवै तों शान्ति हिमाल, पहाड़ आ मधेशमे एतऽकेँ सभ नर–नारी अछि शान्तिकेँ पूजारी सहत कोना हिंशा पसरल अछि समस्या भारी हिमालक अमृत जलमे मिलिगेल शोनितकेँ धारा

Posted in अनूदित कविता, मैथिली कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : वसन्त क्रृतुमा

~जाई योङ्गमिङ्ग~ अनु : केशव सिग्देल वसन्त क्रृतुमा, जब रुखभरी जड्याँहाको अनुहार जस्तै कृत्रिम फूलहरु फूल्छन् राताम्य भएर म परम्परा खोज्छु ति वास्तविक हिमालहरु वास्तविक पानी असली चरा र फूलका वास्तविक चित्रणहरु ति रङ्गहरु जसले युवतीहरुलाई सुन्दर वर्ण दियो तिनिहरु … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : एक मङ्गलबासी घर पठाउँछ पोस्टकार्ड

~क्रेग रेइन~ अनु : सुरेश हाचेकाली क्याक्स्टनहरू बहुपङ्खले सज्जित प्राविधिक चरा हुन् र तिनीहरूमध्ये केही आफूमा अङ्कित विषयवस्तुका कारण मूल्यवान छन् अरुलाई कति पनि दुःख नदिई तिनीहरू आँखालाई पगाल्छन् र शरीरलाई खुम्च्याउँछन् चरा भएर पनि तिनीहरू उडेको देखिन्न तर कहिलेकाही … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : दंगा-2

~गोरख पांडेय~ अनु : चन्द्र गुरुङ यसपटक दंगाफसाद निकै ठूलो थियो निकै परेको थियो रगतको वर्षा

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : साँझको चमक

~यि थाइ—गुग~ अनु : केशव सिग्देल ओहो, त्यहाँ पानी उम्लिरहेछ; बादल आफैँ जलिरहेछ एउटा वृत्ताकार ग्लोब आगोको भकुण्डोझैँ दन्किरहेछ यो अहिले अस्ताउँदो क्षितिजमा झुण्डिरहेछ रातो रगतले लत्पतिएको अग्निको महान चक्र अहिले डुबिरहेको छ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : कुर्सी

~गोरख पांडेय~ अनु : चन्द्र गुरुङ जबसम्म ऊ भुइँमा थियो कुर्सी नराम्रो थियो कुर्सी पाउने बित्तिकै उसलाई

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : चिठी

~भ्लादीमिर भिसोत्स्की~ अनु. ज्ञान बहादुर छेत्री मैले थर्पुमा पहिलो वर्ष खप्न सकिन । त्यसैले उनीहरुले अरु एक कि दुइ वर्ष थपिदिए (उनीहरुसँग तर्क नगर) सक्छौ भने, मेरा प्रिय साथी हो, मलाई चिठी लेख । स्वाधीनहरुको त्यो धरामा अहिले के हुँदैछ … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : प्रेम

~खालिल जीब्रान~ अनु : तेजेन्द्र निरुकोवा जब कुनै पे्रमले तिमीलाई संकेत गर्छ उनको बाटाहरु कठिन र भीरालो भएपनि उसलाई पछाऊ जब उसको पखेटाहरुले तिमीलाई छोप्न खोज्छन् केहिगरी यसभित्रको लुकेको छुरीले तिमीलाई घाउ बनाएपनि उनलाई समर्पण गर जब उनी तिमीसंग बोल्छिन्

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : किन सबै भयो अर्कै?

~भ्लादीमिर भिसोत्स्की~ अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ. किन सबै भयो अर्कै ? सधैं यस्तै हुँदा अनि, त्यही अहाकाश हो जो छ नीलो नै अहिले पनि । बनजंगल त्यो नै हो, हावा औ जल नै त्यही, तर फर्केर आएन संग्रामबाट नै उही ।। … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : हात हेर्ने कविता

~नवारुण भट्टाचार्य~ अनु : हरिगोविन्द लुइँटेल बंगालीका प्रसिद्ध क्रान्तिकारी कवि नवारुण भट्टाचार्य बंगालीका प्रसिद्ध क्रान्तिकारी कवि नवारुण भट्टाचार्य हात हेर्ने कविता म केवल कविता लेख्ने गर्छु यो कुराको कुनै अर्थ छैन कतिलाई सायद हाँसो उठ्ला तर म हात हेर्न पनि … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : जब शहरमा जात्रा आउँछ

~डायना स्मिथ~ अनु : केशव सिग्देल रेलको लामो अत्यासलाग्दो सिठीले संकेत गर्छ विशेष आगमनको पुड्का मानिस, दाह्रीवाल आइमाई, बाघ र जोकरहरु र ओर्लन्छन् कन्डक्टरको छोटा, सार्न मिल्ने सिंढिहरु जात्राका मानिसहरु जादुले चम्किरहेका छन्, र बेचिरहेछन् नक्कली गहना र भाग्यशाली कुपनहरु … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : फ्रीडा काहलोको जुँगा

~अशरफ फयाद~ अनु : चन्द्र गुरुङ १ म बेवास्ता गरिदिनेछु हिलोको दुर्गन्धलाई, वर्षालाई तर्साउनुपर्ने आवश्यकतालाई र, मेरो छातीभित्र लामो समयदेखि रहेको आगोलाई । म आफ्नो हालको लागि सही राहत खोज्दैछु, जसले मलाई तिम्रो ओठबारे सोच्न दिँदैन, तर म चाहन्छु या … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : फक्रिँदो फूल

~यि हो यु~ अनु : केशव सिग्देल पत्र पत्र गरेर फूल फक्रिँदै जान्छ तबसम्म जबतक सिङ्गै स्वर्ग त्यहाँ खुल्दैन। त्यसपछि अन्तिममा एउटा पत्र बाँकी हुन्छ,

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : मौनता

~दिमित्री मेरेझ्कोभ्स्की~ अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ. प्रायशः गर्न चाहन्छु प्रेमको अभिव्यक्ति म, किन्तु यो भावना व्यक्त गर्न छु असमर्थ म । रमाउँछु, पीडा बोध गर्छु, मौन रहन्छु म, मानौं लज्जित छु, बोल्न चाहिं सक्तिन कत्ति म ।। तिम्रो जीवन्त आत्माको हुन्छु … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : श्वेतवर्ण हाती

~भ्लादीमिर भिसोत्स्की~ अनु. ज्ञान बहादुर छेत्री धेरै वर्ष अघिदेखि नै श्यामवर्ण विशालकाय जंगली हाती भारतवर्षका अरण्यहरुमा स्वच्छन्द विचरण गर्दथे । तिनीहरुको बथानमा किनहो एउटा थियो श्वेतवर्ण हाती । उसका आँखा थिए उदास शान्त स्वभाव, विवेकशील र खानदानी आफ्ना साथीहरु बीच … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : बिहान पर्खनेहरु नै जब रात भइदिन्छन् !

~पूर्ण वैद्य~ अनु : स्वयं बिहान पर्खनेहरु नै जब रात भइदिन्छन् मेरो क्षितिजको के लाग्छ ! मेरो आँखाको के अर्थ रहन्छ ! हुन त, आँखा भन्नु नै प्रकाशको साक्षी हो । बारीमा पहरा दिने बारहरुले नै

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित छोक : दंगा-1

~गोरख पांडेय~ अनु : चन्द्र गुरुङ छुरी घोपेर कराए … हर हर महादेव छुरी घोपेर कराए … अल्लाह-हू-अकबर कोलाहल बन्द भएपछि

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : शान्तिगीत

~आन्ना आख्मातोभा~ अनु. कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ. व्योमलहरमा खाँदै खावा, समुद्र, पर्वत, समथर हेर्दै । उडिजा, उडिजा शान्तिपरेवा, सुरिलो मेरो गीत सुसेल्दै ।। खोज्छ सुन्न जो त्यसकन तँ बता,

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : गाह्रो त मलाई छ

~कुमार अम्बुज~ अनु : चन्द्र गुरूङ सडकतिर, कौसीहरूमा टिभीमा, रेलगाडीमा, अखबारमा चारैतिर छन् धर्मको झण्डा उनीहरूलाई के गाह्रो हुनु, गाह्रो त मलाई छ म जो रिक्सा चलाउँछु म जो बिंडी बनाउँछु म जो उखु उमार्छु म जो ट्रैफिकमा फस्छु

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment