Category Archives: लघुकथा

~कात्यायन~ – तिनीहरू जेलमा सडिरहेका थिए | तिनीहरूको ठूलो भीड थियो, खेमा थिएन | – वरिष्ठ पत्रकारहरू प्रहरी-हिरासतमा परे; आई.सी.यू.मा पुस्तक पढ्दै बसे, छुटे | – भिक्षु-संतहरू जेलमा परे, छुटे |

~कात्यायन~ – सानो छंदा नै उसको खोक्ने बानी थियो | चिंतासहित सबैले मन पराउँथे, औषधि-मूलो पनि गर्थे | माया गर्थे | हुँदा-हुँदा उसको बानी नै भैसकेको थियो | खोकी लागेको बहाना गर्ने र खोकिरहने | – उसले खोक्दा आफ्ना नाता-गोता, … Continue reading →

~कात्यायन~ एकदिन अड्डामा : – ‘तपाईंहरू बीचको मतान्तर के हो ?’ – ‘केही छैन |’ – ऊ भन्छ | – ‘वहाँ असन्तुलित हुनुहुन्छ |’ – ऊनी भन्छिन् | – ‘के कुरामा ?’ – सम्बन्धित अधिकारी प्रश्न गर्छन् उनीलाई |

~कात्यायन~ – धेरै वर्षको कोमाबाट फर्किए पछि, ऊ पूर्व-प्रेमिकाहरूको खोजी गर्न हिंड्यो | – उसले ब्याङ्ककको हवाई ट्रान्जिटदेखि क्यालिफोर्नियाको यअरपोर्टमा देखेकोथियो | लसभेगासको जुवा-घरहरूमा देखेकोथियो | अमेरिकाको विभिन्न सहरहरूको कन्भिनेंटल-स्टोर्सदेखि ठूला-ठूला ब्यापारिक-मलहरूमा पनि देखेकोथियो | पार्कदेखि सामुद्रिक किनाराहरूमा पनि देखेको … Continue reading →

~कात्यायन~ – माघ महिना निख्रिसकेको थियो | आमाले कोसेली दिएको थोत्रो पाखी उनी घाममा सुकाउंछिन् | – उसले उखान सुनेको थियो – ऋण लिएर पनि घीऊ खाऊ | – उनले सुनेकीथिईन् – दिंदा माथिल्लो हात, लिंदा तल्लो हात |

~कात्यायन~ – नानी ! पहिलो कदम तिमी आफैं चाल ! – दोश्रो कदममा लर्खरायौ भने सहाराकोलागि अंगुली दिउँला | – तेश्रो कदममा तिम्रो पिंडुलो काम्यो भने पाखुरी समाएर डोराउँला |

~कात्यायन~ – ऊ फोहरमै जन्म्यो, हुर्क्यो, बढ्यो | फोहरी खेलमै पारंगत भयो | फोहरी शिक्षामा डिग्री पनि हाँसिल गर्यो | – ऊ यति फोहरी थियो कि, उसलाई देखेर फोहर नै घृणाले नाक थुन्थ्यो | – सोच्छ एकदिन | कुनै सुन्दर … Continue reading →

~कात्यायन~ – पहिलो ब्यपारी – “रोडा-गिट्टीहरू खोलाको बगरबाट निकाल्थें; बगर नै रित्तियो | अर्को बगर खोजिरहेछु |” – दोश्रो ब्यापारी – “खोलाको पानी बेच्थें; खोलै सुक्यो | अर्को खोला खोज्दैछु |” – तेश्रो ब्यापारी – “जडिबूटीहरू संकलन गरेर निर्यात गर्थें; … Continue reading →

~कात्यायन~ – ठूलीनानीले चटपटे खाईसकेपछि कागजमा लेखिएका केही कविताहरू पढ्छिन् | स्पर्श : आँगनको टर्कटीमा बसेर भ्यागुताको टर्र-टर्र सुन्दै थियो ऊ, टलक्क टल्कने पोशाकको रंगिन सपना बुन्दै थियो ऊ, श्रीमतिले, भोकले पिल्पिलाएकी नानी काखमा राखिदिइन्,