कविता : परदेशी मोह

~देवेन्द्र खेरेस~

घर
र परदेशको दुरी टाढाभए…पनि
आँगनको माया धेरै नजिक
दलानको सम्झना धेरै गाढा
र चुल्हाको चिन्तन धेरै गम्भीर
घरलाई एति धेरै माया
कसैले गर्दैन
जति परदेशीले गर्छ ।

घरको
चरसँगको नाता
परदेशीलाई थाहा छ
घरको मूलढोकाबाट भित्र पस्नु
र जस्केलाबाट बाहिरिनुको अर्थ
परदेशीलाई थाहा छ
तर ऊ भन्दैन
अर्थको कुरा
घर बन्धनको कुरा
उसले जानेको यति हो
घरसँग उसको नाता छ
गहिरो
प्राचीन
र अजम्बरी ।

परदेशी
मनमा, तनमा
घरको माया लिएर
जहाँ पुगे पनि
जहाँ डुले पनि भेटिदैन
घरको माया बिसाउने ठाउँ ।

घरमा बस्ने
घरमा रमाउने
परदेशीको चाहना
तर उसका चाहनाहरू
कसैलाई भन्दैन
परदेशी
घरको मायाले
दिन रात रुन्छ प्रवासमा
हाँस्छ प्रवासमा
र घर सम्झिदै उसको दिन बित्छ
बित्छ रात ।
घर र परदेशी छ
परदेशी छ
र घर छ
परदेशी… म परदेशी ।

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.