व्यङ्ग्य कविता : भाषण र वास्तविकता

~योगेन्द्र उपाध्याय “पुष्प”~

भाषण नं. १ दृश्य र अदृश्यमा

नेता- यो गाँउको आमूल परिवर्तन गर्छु (भोकै नाङ्गै बनाएर)
खोलामा पुल बनाउँछु (मेरो घरमा सिमेन्ट आँउछ)
बाटो बनाउँछु (छोराको अमेरिका जाने बाटो खुल्छ)
शान्ति आँउछ देशमा (द्धन्द्ध हुँदा लुट्न सजिलो)
हत्या हिंशा रोक्छु मैले (नयाँ आयोग, आफन्तको रोजगार)
शिक्षित गराउँछु सबै जन्ता (भैगो, आन्दोलन गर्नलाई)

मेरो शासन अति उत्तम (तिमी गोरु म गडुवान)
यो बनाएदिएँ त्यो पनि (दुई दिन हिँड भत्किहाल्छ)
त्यसैले मलाई जिताउनुस् -मासु आफ्नो लुछाउन)
बोक्र नेता गुदी आफूलाई
बोक्रा जनताई
बुद्ध जनता ! हड्डी पाउँदा
मालिकको वाह ! वाह !
थाहा छैन आफ्नो भागको मासु
लुटी खाएको,

भाषण नं. २ दृश्य र अदृश्यमा

पुलीस ( सत्य, सेवा, सुरक्षणम् -गेडी साथमा हुनेको
कार्वाही गर्र्छौ दोषीलाई (घुस नदिने सबै दोषी)
अमन चयन बनाउँछु (मेरो घर परिवारमा)
सभ्य समाज बनाउँछौँ (त्यो मैयाँ कति राम्री)
हामी रक्षक कानुनका (अन्धो कानुन रक्षक भक्षक छुट्टयाउन्न)
कानुन बराबर सबैलाई (किताब भाग लगाओ, कानुनको)
कानुन भन्दा माथि कोहि छैन (बकवास ! यो त सब भन्ने कुरा न हो)
त्यसैले विश्वास गर्नुस् पुलीसमा (घात पाउन)
मुखमा राम राम ! बगलीमा बन्दुक
राम राम पैसेलाई !
बन्दुक हैँसेलाई
विवस जनता बारुदको खेती
आफैलाई जलाउन

भाषण नं. ३ दृश्य र अदृश्मा

मानव अधिकार वादी ( मानव अधिकार रक्षा गर ! -नारा त चाहियो नै)
सबै मानिस समान छन् (औँला हेर हातका)
मानव अधिकार खोस्नेलाई कार्वाही गर -नोकर चाहियाथ्यो घरमा)
ज्यान धनको रक्षा गर ! (मेरो र मेराको)
युद्ध आतँक बन्द गर (अनि हाम्ले काम कहाँ पाउने ?)
मानव अधिकारीलाई आफ्नो समस्या भन्नुस् (म माथि औँला नठडियोस्)
त्यसैले मानव अधिकारी विशाल हृदयका छन् (घर कि अधिकारी ?)
छन् गेडी अधिकार, छैनन् गेडी ज्यानमारो
अधिकार गेडिलाई
गेडी नहुनेको मुखमा ठेडी
लाचार जनता पछि पछि अधिकारीको
भर हुँदैन सरकारीको

भाषण नं. ४ दृश्य र अदृश्यमा

अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोग ( कार्वाहि भ्रष्टाचारीलाई -हजुरलाई मुद्दा लाग्यो रे नेताजी ! पीर नमान्नु म छु)
विज्ञापन बनाउँ भ्रष्टाचारको विरुद्धमा -छारो पनि हालम, होर्डिङ्ग बोर्डको निउँमा पैसा पनि कमाम्)
भ्रष्टाचारीको देश यो हैन -अमेरिका पठाइदेउ)
भ्रष्टाचारी देशका कलंक हुन् -रश्मीले चन्द्रको दाग दबाइदिन्छ बेसरी)
भ्रष्टाचारीलाई छोड्दैनौँ हामी -तिनको पैसा हामी लिन्छौँ)
त्यसैले अदुअआलाई भ्रष्टाचारीको भन्नुस् नाम -हाम्रो गोजी लाग्यो रित्तिन)
रावणको अगाडि राक्षसको बयान !
निर्धा बाँदर खाने कुम्भकर्णलाई हो रावणकै
लुटिएका जनता परि मुखमा कुम्भकर्ण
रावणलाई बोलाउँछन्
रावणबाट फेरी अग्न्यास्त्र पाँउछन्

भाषण नं. ५ दृश्य र अदृश्यमा

संस्थान ( डुब्यो सँस्थान -हाम्रो डुङ्गा रेडी छ)
टन्न छ घाटा (बोनस घटेर ५००००० मात्र पाइयो)
डुब्नमा सँस्थान फलानाको हात छ (४ औँला आफुतिर)
बचाउ सँस्थान यो सम्पत्ति साझा हो (रित्तिसकेको बचाउँछौ कसरी ?)
सँस्थाको गर्न उद्वार भाउ बढाउ ( इन्कम हाम्रो घट्न थाल्यो )
सँस्थानको लागी ऋण लिग (मेरो घर बनाँउदाको ऋण बाँकि छ तिर्न)
त्यसैले सँस्थानलाई जोगाउँ (नत्र म जोगिन)
जो चोर उसको धेरै मटि्टतेल
जनताको जमीनबाट झीकेको इन्धन
जनतामै खन्याउँछन्
जलाउँछन्
फेरि पानी ल्याएर निभाउँछन्
मटि्टतेलबाट पनि बोनस
पानीबाट पनि बोनस

भाषण नं. ६ दृश्य र अदृश्यमा

लोक सेवा आयोग ( निश्पक्ष हुन्छ -मेरो पक्षमा)
लिखितमा पावर चल्दैन (इन्टरभ्यूमा थाछैन)
जागीरमा सबैको अधिकार छ (तर किन्न त पर्यो नि !)
प्रथम हुनेलाई जागिर पक्का (अन्तिमबाट कि शुरुबाट)
चाहिन्छ कर्मचारी जेहेन्दार र परिश्रमी (लिएको घुस बाँड्न जान्ने)
त्यसैले आयोग विश्वास पात्र हो -पीँधमा प्वाल परेको छ यसको)
जुन आयोगमा सेवा हुन्न त्यसको नाम लोकसेवा
ठेवा जेहेन्दारलाई
सेवा जमिन्दारलाई
बेरोजगार ऋणी विद्यार्थी
र्सर्टिफीकेट जलाउँछ
लोसेआले जाडोमा ताप्छ

भाषण नं. ७ दृश्य र अदृश्यमा

कति कुरा गर्नु सरकारी वालाको
कुरा शुरु गरौँ नुन, तेल, तरकारी वालीको
प्रेमिका ( साथ दिन्छु जनम जनम (पैसा साथ छँदातक)
तिमी मरे मर्छु (भोकभोकै)
तिमी विना जिन्दगी चल्दैन (मसँग गाडी छैन नि त)
तिमी पाए संसार पाउँछु -किनेर देउ है)
तिमी बाहेक अरुको हुनै सक्दिन (अरु मर्ुगा फँस्न न पर्यो)
ओहो ! तिमी कति अबेर आएको ! (भोक लागेर मलाई !)
हामी गरीब छौँ दाइजो दिन सक्दैनौँ (गोहिको आँशु)
मेरो घरमा बिहेको कुरा चल्दैछ (इमोशनल अत्याचार)
अब म त्रि्री हुँ, तिमीसँगै रहन्छु (तिमी सामु छँदातक)
बाउको खल्ती रित्याउने पे्रमी, पाउने प्रेमिका
डेटिङ्ग प्रेमीसँग
वेटिङ्ग गाँठिस्टको
भागिङ्ग……………सँग
मुर्गा केटा पानी बिना छट्पटिने !
झीरमा उनिन्छन्
कराईमा भुटिन्छन्
भोलि पल्ट ट्वाइलेटमा
भिटामिन अरुलाई दिएर फोहोर कहलाँउन्
तै पनि पछि-पछि धाउँछन्, देवदास !
भर केहीको छैन, कसैको छैन, कसैले केही दिन सक्दैन
जे छ खुशी होउ, स्वहं ब्रम्ह, आफूभित्र सन्सार बनाउ सुनौलो ।।।

– November 24, 2011

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.