व्यङ्ग्य कविता : म वै-स्याल

~अज्ञात~

क्रान्तिकारी भने पनि वाइ स्याल मेरो नाम ।
कालो मोसो, पुत्ला दहन, लुट्पाट, हिम्सा मेरो काम ।।

नक्कली लाश जल्लाउँदै हिड्छु, पागल मेरो बुद्धी,
जनता मार्न न पाकोले हराइ सक्यो सुद्धी ।।

सिबिरमा खेल्यो, बस्यो, खायो, काम केही छैन ।
बन्द, हड्ताल, जुलुस नगरि हुन्न मलाई चैन ।।

शिक्षाक लाई कालो मोसो, हत्यारा लाई तक्मा ।
यही नै हो नयाँ नेपाल हाम्रो बिचारमा ।।

जस्ले गर्छ हाम्रो बिरोध, खान्छ तातो गोली ।
सरकारले नि ठीक छ, ठीक छ भन्छ आज भोली ।।

हाम्रा नेता कस्ता बाठा, कुरा मार्ने, मर्ने ।
देस नै आफ्नै हातमा छ अब भुत्रो कब्जा गर्ने ????

चन्दा बाट पैसा आउँछ, सरकार ले नि दिन्छ ।
२-४ बर्ष पछी त काठमाडौंमा घर नै किनिन्छ ।।

क्रान्तिकारी कुरा गर्न आझै छोड्या छैन ।
बोलदैमा के जान्छ र ???? गर्नु पर्ने होइन ।।

नेता जती बिदेस भर्मण, जाँड, रक्सीमा मस्त ।
आजलाई एती नै भो बिदा माग्छु हवस त ।।

यस रचनाका रचनाकारको बारेमा तपाईंलाई थाहाभए कृपया Kritisangraha@gmail.com मा सूचित गरेर हामीलाई मद्दत गर्नुहोला । धन्यवाद !
– साहित्य सङ्ग्रहालय

This entry was posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.