~भिमा राई ‘तोलाछा’~
यो भग्नतालाई
कसरी सम्भालौं?
ए धर्ती!
मलाई तेरो जुठेल्नो मै भए पनि
दुई थोपा आँशु खसाउन दे
त्यो रुग्नतालाई
त्यो वितृष्णालाई।
खण्डित मनले
चुर-चुर
जीवनको अभिप्राय
कसरी प्राप्त गरौँ?
ए आकाश!
मलाई तेरो फैलावटमा
प्वाँख फिँजाएर उड्न दे।
कन्चनजंगाको फेदमा
लिलिफुटे टाउकोहरू
जुगा झैँ घिनलाग्दा जीवहरू
सल्बलाई रहन्छ
यहाँ सभ्यताको शुरुवात कसरी गरौँ?
पृथ्वीको किनार जस्तै देखिने,
ए क्षितिज!
मलाई तेरो लालीमा पैँचो दे।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
