छोक : निचोरेर सुकाएको आकास

~अभि सुबेदी~

आकासबाट
धर्धरी
भक्कानो फोरेर रोएको
कानमा खसेपछि
वेगले भेट्न दौडेँ
पृथ्वी मेरो मोटरसाइकलको चक्कामा
पहिरन अल्झाएर

झन्डै नाङ्गिइन्
पानीजस्तै थ्याच्च बसिन्
म भिजेको सरि
मायाले टाँगिएँ र
एक निचरेर सुकाएको
हलुको आकास भएँ ।
****