~रेवती राज खड्का~
अपसोच बिम्बै बिम्बको शब्दहुलमा
म यथार्त भेट्न सक्दिन
कुनै मुल्यवान चिज जस्तै
पराइ आँखाबाट बचाउदै
पराइ आँखाको लागि
उपहार यो कस्तो ? खोतल्दा खोतल्दै
दिन जाने
मेरो बुझ्ने लालसा बदो दुश्शाहसी
खोतल्ने यी नंग्रा कती बलिया ?
तर ब्रम्हज्ञान ती खुल्दैनन यी चेतनामा
म बुझ्दिन कठै, ती नबुझ्ने गरी बुझाईएका वाक्यांश
म चिन्दिन ती नदेख्ने गरी देखाइएका शब्दचित्र
ती सरमले लुकाइएका लाज जस्तै
वा अहमले बन्दी कुनै कैदी
वा कलाको कुनै नौलो स्वरुप
मेरो टुसे ज्ञानको ढोकाबाट नछिर्ने कुनै
मिलेको फर्निचर जुन नछिरेर नमिलेको
हो म बुझ्दिन ती अव्याकरणिय समिकरण
ती जोड, घटाऊ , गुणा , भागा
फिल्टर गरेर पिउँनु पर्ने पानी जस्तो
फोहोरी, भद्रगोल शब्दको ताण्डब
अँह म बुझ्दै बुझ्दिन बिम्बै बिम्बको भिड
म जान्दिन गुजुल्टो फुकाउन
October 28, 2012
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार )
