~बुद्धि प्रसाद उपाध्याय~
पहिले
तिमि थियेउ शान थियो
छोरी चेली बुढा पाका
सबको ठुलो मान थियो
गाउँको धे………रै नाम थियो
साथि संगी सबै जुटथेउ
चाड-पर्ब रसिला हुन्थे
सबका मुहार हँसिला हुन्थे
जिउ डाल कसिला हुन्थे
हात्ती बोक्ने बल जुटथ्यो
बाँसका बोटमा चामल फलाउने
गजव गजवका सिप जुटथे
गाउँमा सहकालई थियो बाबु ,
बैरी आई हुंकार गर्दा
तिम्रा सिंह-गर्जनको फेला पर्दा
अधोबस्त्र भिजाऊंदै पर सर्दा
गर्वले छाती ठुलो हुन्थ्यो बाबु ,
रात विरात सडकमा निर्धक्क डुल्थ्यौं
अहिलेत ,
तिमि गयेउ सबथोकै गयो
सिंगो गाउँनै उराठ लाग्दो भयो
हरिफुपा ,कृष्ण भेना
सन्तमान र शेरधन दाई
पल्लाघरे साँइलो माथ्लाघरे भाई
सबै टामा-टिमी छन्
सम्साँझैँ ढोका थुनी भित्र पस्छन
खिन्न मन लिई बुढा बुढी बस्छन
चाडपर्व आउँछन् जान्छन
बातावरणमा रौनक छैन
कसैमापनि उल्लास छैन
अनुहारमा चमक छैन
आँगनमा आई झुत्रेले खोक्दा
बाटामा भुस्याहा कुकुरले भुक्दा
अपरिचितको घन्टी टेलिफोनले ठोक्दा
मुटु ढुक-ढुक हुन्छ बाबु
दिन भरिता जसै तसै
साँझ नपरिनै सडक सुन शान बन्छ
अस्ति मात्रै
तिमीलाई भाइटिका लगाई दिने
रुपकी राम्री छोरी हाम्री
पल्लाघरे ठुलिको रुपमै धावा बोले
दिन दहाडै बाटामा घेरे
मोटर साइकल हरुले फन फनी बेरे
धन्नै अपहरण गरे बाबु
जसो तसो जोगांयेउ
याँहाबाट भगायेंउ
अन्तै लगेर लुकायेंउ
तर के गर्नुर बाबु
साइँलालाई दिए धेरै हैरानी
घर पोलेर पारे खरानी
बल्ल बल्ल दमकल आई निभायो
मान्छे पनि चिनेउं
तर किटानी जाहेरी दिन हिम्मत भएन बाबु
दण्डहीनता धेरै बढेको छ देशमा
देशका चोक्टा लुछेका छन्
घिउ जुंगामा पुछेका छन्
यस्तै छ बाबु गाउँको खवर
उता सुन्छु
बालुवा पेली तेल झार्छौरे
पसिना बेची छाक टार्छौरे
बिदेशिलाईनै धनि पार्छौरे
विवश छौरे
घर फर्कन मन गर्छौरे
खर्चाभावले जिल्ल पर्छौरे
सुनेर मनै अमिलो हुन्छ बाबु ,
याँहा
तेलखानी सुनखानी
यार्सागुम्बा जडी बुटी
खहरे खोला नदीनाला
उर्बरभुमी हरियो बन
सबै तिम्रै बाटो हेरी बसेका छन्
त्यसैले
फर्क फर्काउ सबै साथि
हुन नदेउ अन्याय देश माथि
बिशेषज्ञहरु झिकाउ
गण्डकीको बालुवा चाल्ने बोटेलाई
हिमाली बुटी चिन्ने भोटेलाई
जंगल रुँगने राउटेलाई
खोलाको बेग चिन्ने माझिलाई
उर्बरभूमिका भूमिपुत्रहरुलाई
सबैलाई संगेट बाबु
सम्पदाको उपयोग गर
देशलाई उन्नत पार
नेपाल आमाको मुहार हँसाउ
आफ्नै देशको सिन्की गुन्रुक
साग सिस्नो अनि सिधो पिठो
गमेर हेरत कति मिठो
अन्तिममा
धेरै धेरै शुभकामना र
तिम्रो सिघ्र फिर्तीको चाहना राख्ने
…………..तिम्रो दुखी बुवा
(स्रोत : Sabda Sarathi)
