जानिन देह पैले यो प्रेममा डुबाएँ
लागेन हाथ मोती गोता हजार खाएं
फक्रे गुलाफ थुंगा देखि भई म मोहित
आशा र लालशाले पाऊ उतै बढ़ाएं
औला जसै लगियो टीपू टपक्क भन्दा
कांढा बिझे पचासौ तातो रगत चुहाएं
मौका गयो दुबैको धोको रह्यो दुबैको
पाईन टीपन फेरी बर्षौ कल्पी बिताएं
यो प्रेमको नतीजा दुखै रहेछ साथी
आफन्त जो गुमएं शत्रु सयों कमायें
शब्द – भीमनिधि तिवारी
संगीत – शिव शंकर
स्वर – भक्तराज आचार्य