हाँस्यव्यङ्ग्य पत्र : च्याँखुरीलाई रेगिस्तानीको चिठी

~चर्चित ढुङ्गेल~Charcheet Dhungel

प्रिय च्याँखु,
माया र सम्झना !

यो रेगिस्तानमा म र मसँगै झण्डै चार लाख नेपाली आरामै छौँ । आशा छ, त्यहाँ पनि तिमीलगायत सम्पूर्ण नेपाली आरामै छौ होला । श्री रेमिट्न्सज्युको खेती गर्ने किसानहरुका कृपाले सवैको कल्याण होस् भनी कामना गर्दछु ।

तिमीले रेडियोमा सुनेका र पत्रपत्रिकामा पढेका घटना झुठा हुन् । तिम्रो भ्रुण नै नबसेको बच्चा र मेरी स्वर्गवासी आमाको कसम π झुठो लेखेको भए दुवैको सत्यनास होस् । यो रेगिस्तानमा कोही पनि मर्दैन ।

पानीमा डुबेर, सडकमा कुदेर, दुई गाडी जुधेर, सुतेको सुत्यै भएर, विजुली लागेर, जमिनबाट माथि हेर्दा टोपी खस्ने टावरबाट खसेर, शारिरिक र मानसिक पीडा सहन नसकी आत्महत्या गरेर (बिषेशगरि छोरी मान्छेले, एकाध छोरा मान्छेले), ठूला र गरु¨ा सामानले थिचिएर आदि कारणले बाहेक कोही नेपाली मरेकै छैनन् । विश्वास गर ।

हामीलाई त मोज छ मोज । कतिसम्म मोज छ भने आजका मितिसम्म हामी कसैका शरिरबाट रगतको त के कुरा, पसिनासम्म झरेको छैन । यो बेग्लै कुरा हो लाटी π कि रगत र पसिनाले लगाएका लुगा निथु्रक्क भिजेर शशिरमै सुक्छन् ।

यहाँ त पैसा बोटमा फल्छ । पैसाको बोटमा टुप्पाटुप्पाबाट तेल झरिरहन्छ र बोट हाँगा खुर्केर गाडिएको हरियो बाँस जस्तो भएकाले टिप्न कति सजिलो छ भने सिस्नु टिपे जŒिाकै । अझ यसरी भन्छु– यहाँ पैसा टिप्न तिमीले सासुका जुम्रा टिपे जति सजिलो छ ।

रेगिस्तान देखेकी छौ ? परार साल कोशीले बगाएको लौकी र पश्चिमकुशाहामा देखिने वालुवाको मैदान जस्तै आँखाले नभ्याइन्जेलको हुन्छ । यहाँ त्यस्तो रेगिस्तानमा धरोधर्म हामीले टेक्नु पनि पर्दैन । हामीले यो रेगिस्तानमा भेडा, बाख्रा, ऊँट, खच्चड आदि चराउनु पनि पर्दैन । तिनिहरु आँफै चर्छन् । यहाँका उजाड स्थललाई फुलैफूलको बगैँचा पनि बनाउनु पर्दैन हामीले । खाली रोपीदिए, गोडीदिए, पानी हालीदिए पुग्छ ।

यहाँ त भेडेटार र पोखराकै जस्तो एकनासको मौसम छ । न जाडो न गर्मी । तेसो त गर्मीमा पचास÷साठी डिग्रीमाथिको तापक्रम हुनु र पैसा टिप्दा टिप्दै (काम गर्दागर्दै) बेहोस हुनु त सामान्य नै हो नि π

भर्खरै चौध जना यात्रु सहित मकवानपुरमा खसेको अग्नी एयरको जहाज जस्तै यहाँ उड्दाउड्दैका चरा खस्छन् र पनि यसलाई तिमीले गर्मी रहेछ नभन्नु । नेपालका हवाईजहाजमा बाज ठोक्किए जस्तै यहाँका चरा हावामा ठोक्किएर झरेका हुन् । धरोधर्म सातवटा घामका कारण हुँदै होइन ।

मैले ‘मोजमस्ती’ गरेर उब्रेको रकम महिना वितेसी पठाएकै छु । तिमीले पनि त्यो पैसाले मोजमस्ती गर्नु । छोराछोरी नभएकाले तिनको नाममा खर्च गर्ने कुरो भएन । कहिले मेरी सासुका नाममा त कहिले तिम्री सासुका नाममा खर्च गर्नु । अनि कहिले मेरा ससुराका नाममा त कहिले तिम्रा ससुराका नाममा खर्च गर्नु । हप्ताभरिका बजार नछुटाउनु । ‘किनुँ’ लागेका लत्ताकपडा, सरसामान किनिहाल्नु । पोइले कमाएको जोइले खर्च गर्ने रिती नै हो च्याँखु π

तिमीले यहाँको पीर लिनु पर्दैन । यहाँ त मलाई मात्र हैन कसैलाई पनि पीर÷पीडा, दुःख÷कष्ट, निराशा÷उदाशी आदि शब्दको अर्थ थाहा छैन र अर्थ लाउनु पर्ने स्थिति पनि आउँदैन ।

हेर, यहाँ बसुञ्जेल हामी कसैलाई पनि स्वास्नीसँगको न्यानोपनको जरुरत कहिलै भएन र हुँदैन पनि । बाह्रै महिना एयर कण्डिशनले चिसो र न्यानो दुवै दिन्छ । तिम्रा र अन्य लाखौँ नेपालीका सन्तान स्नागृहमा बगेका छन् । च्याँखु π तिमीलाई पढ्दा अ८ठ्यारो लाग्ला तर यो सत्य हो ।

तिमीले बरु ढिलो हेर्न पाउँछ्यौ होला तर हामीले त नयाँनयाँ नेपाली चलचित्र नेपालमा चलेको केही दिनमै हेर्न पाउँछौँ । कुनैकुनै चलचित्र त चल्नुअघि नै आइपुग्छन् । कसले ल्याउँदो हो ? ककसले ति बेचेर कति कमाउँदा हुन् ? त्यसको असली हकदारले के कति पाउँदो हो ? थाहा छैन । यस्तै हाल छ यहाँ नेपाली गीतसंगीतको पनि । कुनै पसलमा मोवाइल बोकेको देख्यो भने अरु नै कुनै भाषा बोल्नेले भाँचिएको नेपाली भाषामा ‘नेपाली गीत हाल्ने ?’ भनेर सोध्छ । केहीले हालीमाग्छन् । १ जिबीको एउटा ‘सम्झना कार्ड’ भरेको नेपाली चार सय लिन्छन् । तिनले श्रष्टालाई कति देलान् ? तिमी नै अनुमान लगाऊ ।

त्यसो त अचेल यहाँकै साथीभाइका मोवाइलमा फोन गर्दा नेपाली गीत सुन्न पाइन्छ । तिनले कोसँग, कहाँ र कसरी सम्झौता गरेर नेपाली गीत हालेका होलान् ? थाहा छैन । यहाँ नेपाली चलचित्र र नेपाली गीतसंगीतको स्वदेशकै जस्तो कन्तविजोक छ । त्यही भएर गीत लेख्न पनि मन मरेर आएको छ च्याँखु π

तर एउटा आशा लाग्दो कुरो के छ भने यहाँ झण्डै हजारौँको संख्यामा नेपाली ब्यापारीहरु छन् । तर ति निजि कम्पनिमा मालिक र कामदार तिनै एकजना मात्र हुन् । तिनको कम्पनि विहिबार वेलुका र शुक्रबार दिनभरि मात्र खुल्छ । तर हप्ता दिनलाई पुग्नेगरी बिक्रि हुन्छ भन्दा तिमीलाई अनौठो लाग्ला । नलागोस् पनि कसरी ? नेपालमा आन्दोलनका बेला विसौँ दिन बन्द हुने र मरेर दश दिन पसल खोल्दा पनि दुई दिनलाई नपुग्ने देखेकी तिमीलाई यस्तो लाग्नु स्वभाविक हो ।

तिनका छोटे कम्पनिमा देशीविदेशी निलादेखि सादा चलचित्रका सिडि, नेपाली गुट्खा, खुकुरी चुरोट, विभिन्न ब्राण्डका खैनी पाइन्छन् । त्यसो त केही ब्यापारीहरुले डाइस खेलाएर ‘स्वस्थ मनोरञ्जन’ दिएका छन् । तर यि सवै कम्पनिहरु गैरकानुनी हुन् । तिनको सम्बन्ध सिधै जेलसँग हुन्छ ।

अन्य कुरा अरु कुनै पत्रमा लेखौँला । तिमीले पनि नेपालको खुटखबर लेखेर पठाउनु । आजलाई यतिमै कलमको मुख बन्द गर्दछु ।

रेगिस्तानबाट,
तिम्रो – चर्चित ढुंगेल

(स्रोत : Samakalinsahitya.com )

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in निबन्ध, हास्य - व्यङ्ग्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.