~इन्द्रकुमार श्रेष्ठ~
कतिसम्म हरामी छ बोल्नुहुन्न अरुसँग
छट्पटिन्छ त्यसै हेर मलाई नेत्र तर्दछ
डर होला अरु कोही कुर्सी बसिदिन्छ कि
गजधम्म हमेशा ऊ टाँसिन्छ त्यसैमा बसी ।
कामै छैन कुनै खालि भित्र बाहिर गर्दछ
हाँस्नै हुन्न अरु कोही रिसले जलिमर्दछ
खैनी माड्छ थुकी पिच्च चुरोट नि उडाउँछ
घन्टी रन्न बजाउँछ विना काम अराउँछ ।
शङ्कालु छ हदैसम्म चियो गर्छ गराउँछ
के पो हुने भयो भन्दै भित्रभित्रै डराउँछ
खडा हुन्छन् कुनै भक्त आफ्नो पीर सुनाउँछ
जालझेल कसो गर्ने योजना नि बनाउँछ ।
आफ्नै ठान्छ सबै वस्तु अफिसमा भएजति
फोटोकपि रुँगी बस्छ फोन गर्छ यताउति
जाउँलाझैं कठै ! गर्छ पैसासँग सधैं सती
राक्षसी छ खुराफाती हराएर सबै मति ।
छोराछोरी सबै उसका बाबुनानी कुरा गरी
काले काली अरुकाचैं नाम राख्छ अनेक थरी
जे गरे नि सबै काम उसका राम्रा भए अब
इमानदार भई मैले कसरी गर्नु गौरव ।
आफ्ना मान्छे भए कोही भत्ता काज दिलाउँछ
भ्रष्टाचार गरी आफू बिलमात्र मिलाउँछ
उसकै घर बडो हुन्छ उसकै मान ठूलो हुने
यस्तै मान्छे भए मालिक देशको कैले विकास हुने ?
दियाले, ओखलढुङ्गा
(स्रोत : Fitkauli.com)
