Tag Archives: योगेन्द्र काउचा – Yogendra Kaucha

~योगेन्द्र काउचा~ ऊ वारवार रुन्छे पलपल छट्पटिन्छे वेकम्मा जस्ता अङ्क भरिएका कागजका खोस्टा सधैजसो बोकेर हिड्नु देखाउँदै फिँजाउदै हिँड्नु सड्क महलका ढोका घच्घच्याउनु लाग्दछ, उसको नियती हो क्यारे ।

~योगेन्द्र काउचा~ उसलाई पो थाहा छ धर्तीको महत्व जो एक चिम्टी माटोको निम्ति एक इन्च धर्तीको निम्ति आफु सगँ भएभरका जति जुक्ति बुद्धि लगाएर

~योगेन्द्र काउछा~ बहिनी अत्यासलाग्दा समुद्रका कहालिलाग्दा छालहरु थर्कमान पार्ने चड्केनीका दौडिरहने कालहरु बतास अनि हुन्डरीका झटारो हान्ने हातहरु

~योगेन्द्र काउचा~ परिभाषा सतलजको फाँटसम्म पूर्वको टिष्टासम्म पश्चिमको काँगडासम्म मात्र होइन देउथलको किल्लासँग भक्ति थापाको रगतसँग

~योगेन्द्र काउचा~ सडक छेउछाउ डुली हिड्ने भोक र प्यासले गलीरहने बालकलाई सोध्नुपर्छ बेसहारा मगन्तेलाई सोध्नुपर्छ

~योगेन्द्र काउछा~ गहकिला शब्दका जलपभित्र नौलो, अनौठो लाग्ने आशा र विश्वास जगाउने मानिसका आकृतिहरु विचारका लहरहरु मञ्चन हुँदा लाग्थ्यो, त्यो,

~योगेन्द्र काउछा~ नयाँ वर्ष तिमीलाई प्यारको स्पर्शले आस्ते–आस्ते सुमसुम्याउन तिम्रो नौलो जोशिलो उत्साहमै रमाउन सदाबहार झरी झै रोइरहेका आँखाहरुलाई हर्षका आवेगहरुमा चम्काउन

~योगेन्द्र काउछा~ रगत चुसाहा असल सिकारी सिजन चिन्दछ सिजनमा जीवनको आहरा खोज्दै कहिले तल झर्छ कहिले उकालो चढ्छ

~योगेन्द्र काउचा~ ए खहरे बेफुर्सदी मान्छे तँ मौसमी राग त उराल्नै पर्‍यो आफू भित्र हेर्नु छैन अरूलाई टेर्नु छैन बाटो किन चिन्नु पर्‍यो जता जता सोंर्‍याक पर्‍यो उतैउतै दौडे भैगो किन आँखा खोल्नु पर्‍यो अन्धो को हात्ती भए पुगिहाल्छ

~योगेन्द्र काउचा~ एउटा फरक यात्रामा निस्किरहँदा वासनादार फूलका सुगन्धहरुले स्वागतका मुस्कान छरिरहे। सिमसिमे बर्षातका लहरहरुले निस्किरहने फोहोर धोइरहे। अप्ठ्यारा पहाडका गोरेटाहरुले गजबको ताली ठोकिरहे।