Tag Archives: Yogen Poudel

~योगेन पौडेल~ पशुपति परिसरबाट पूर्वतिर बागमती मनग्गे ठोस लिएर बग्दै गरेको हेर्दैथिएँ। नदीबाट पशुपति मन्दिर चढ्ने सिँढी छेउको सानो मन्दिरमा पशुपति परिसरबाटै मान्छेहरु सिक्का फ्याँक्दै थिए, आ-आफ्नो भाग्य जाँच गर्दै थिए। सोह्र-सत्र बर्ष जति लागेकी नातिनी र पैंसठी- सत्तरी जति … Continue reading →

~योगेन पौडेल~ आधा मुटु लिएर नी मान्छे बांच्दो रै’छ उदास आँखा फिक्का हाँसो ओठ हाँस्दो रै’छ छातिभित्र गुम्सीएका पीर साट्नलाई उमँगमा रमाएका खुसी बाँड्नलाई

~योगेन पौडेल~ जुन ताराको कुरा छोड, जुही फूल सिउरीदिउँला, जुन-तारा भन्नु मात्रै, फूलकै सुवास मीठो लाटी। झुम्के फुली बिर्सिदेउन, जाली-रुमाल ल्याईदिउँला, सुन-चाँदि भन्नुमात्र, “माया-पिरेम” ठूलो लाटी। आँखाको यो भाका बुझी, दिलको गीत सुनिदेउन,

~योगेन पौडेल~ भनेँ बाबा हारीसकेँ, अझ कत्ति हराउँछौ, मुटु जल्यो, खरानि भो, अझ कत्ति जलाउँछौ भाग्यमाथी कालो बादल मडारियो धेरै पटक, निरासाको दर्के झरी चुट्नु चुट्यो पटक-पटक

~योगेन पौडेल~ “अमेरीकामा ह्याँ जस्तो हैन, मान्छेले मान्छेलाई सम्मान गर्छन् बुझ्नु भो, ‘रेस्पेक्ट’ गर्छन् ‘रेस्पेक्ट’, ‘नट लाईक हियर’ ”। त्यसै त अमेरीकाबाट आएको, ‘स्कच’को पाँचौँ ‘लार्ज पेग’पछि अँग्रेजी बोल्नु उसको ‘जन्मसिद्ध अधिकार’ हुने नै भयो। आज अघिदेखी नै अमेरीका र … Continue reading →

~योगेन पौडेल~ उफ्… कति चिसो !!! त्यसै त माघको महिना, त्यसमाथि यो झरी! मुटु नै लुगलुग काम्दैछ। धन्न यहीँ नजिकै एउटा चिया पसलसम्म भएपनि भेटियो। यही चिया मात्रले पनि केहि न्यानो बनाए झैँ लाग्दैछ। एउटा साथीले कार्यक्रम ४५ मिनेट पछाडी … Continue reading →