Tag Archives: उषा शेरचन – Usha Sherchan

~उषा शेरचन~ यता पर्‍यो मायाको घर उता पर्‍यो हीरा दुबैैलाई टिप्न खोज्दा भाग्य पर्‍यो चिरा कहिले जान्छ घरमा पहिरो कहिले जान्छ मनमा मेरो सधैं घाउ दुखिरहन्छ कलेजीको छेउमा

~उषा शेरचन~ कृतध्न अमूल्य भोट दिइसकेपछि अब जनताको के काम छ यहाँ ? बेकारका आर्तनादहरू सुनिरहन कसलाई पो फुर्सद छ यहाँ ? बाँचुन्जेलदेखि नमरुन्जेलसम्म आफूलाई कसरी हुन्छ, आफ्नै कुर्सी जोगाउने हरउपाय खोज्दै दौडधुप गर्दैमा ठिक्क छ यहाँ ! अर्ती

~उषा शेरचन~ त्यही मन कहिलेकाहीँ अमिलो अमिलो हुन्छ त्यही मन कहिले फेरि गुलियो गुलियो हुन्छ बुझ्नै सकिन्न मनका हजारौं हजार रङ्ग भोग्नै सकिन्न मनका हजारौं हजार ढङ्ग

~उषा शेरचन~ साक्षी राखेर आँसुलाई बाचा म गर्न सक्दिनँ बन्धकी राखेर मनलाई कसम खान सक्दिनँ मेरो हाँसो मेरो खुसी तिमीलाई दिन सक्छु म तिम्रो पीर तिम्रो व्यथा आफैँ लिन सक्छु म

~उषा शेरचन~ – १ मायाको पोको रहेछ जीवन अतृप्त धोको रहेछ जीवन एक न एक दिन बिलाउनै पर्ने पानीको फोको रहेछ जीवन । -२ हुरीले बतासिएको चील रहेछ जीवन एकलासे जंगलको झिल रहेछ जीवन

~उषा शेरचन~ खोलाको दुई किनार भो तिम्रो र मेरो पिरती, हो मेरो पिरती कहिल्यै नमेटिने तृष्णा भो तिम्रो र मेरो जिन्दगी, हो मेरो जिन्दगी आफ्नो मुटु आफैले नै कुल्चेर हिँड्नु पर्‍यो

~उषा शेरचन~ उसले राष्ट्रिय रुपमैँ आफ्नो प्रतिष्ठा आर्जन गरेपछि एकदिन सञ्चार माध्यम मार्फत उसले सगर्व घोषणा गर्यो —‘बिवाह पूर्व नै कुमार चाहिँ थिइन है म । यो भरिसभामा उद्घोष गर्नकुनै संकोच छैन मलाई कि मेरो पहिलो शारिरिक सम्बन्ध कुनै एउटी … Continue reading →

~उषा शेरचन~ कस्तो हुस्सु म ? कार्यक्रम पर्सी रहेछ आजै सम्झेर आइपुगेछु। यसो वरिपरि आँखा डुलाएँ। म जुन कार्यक्रमको लागि भनेर आएको थिएँ त्यस किसिमको दृश्य नभएर बेग्लै दृश्य र पाहुनाहरुको रङ्गरुप पनि नितान्त बेग्लै देखेँ। शंका लागेर त्यहाँको स्टाफलाई … Continue reading →

~उषा शेरचन~ ‘माघ फागुन मैनातिर त यी छो¥याट्टी पनि छाउ होलिन्जसी छन् ।’ ‘अँ भन्या, मेरो ब्या हँुदा यिनी नान्नानी थिन् । कति छिट्टै ठूली भ्याकि, तरmनीजसी धेक्किन लाग्याकी छन् ।’ ‘क्या माइस रयाछौ, यत्ति पनि जान्दाइन ? छाउ हुन्या … Continue reading →

~उषा शेरचन~ म भित्र मच्चिरहेको द्वन्दको लिङ्गे पिङ्गलाई देख्ने कसले ? म भित्र निरन्तर गईरहेको पहिरोलाई बुझ्ने कसले ? न कसैको सामु देखाउन सक्छु । न त ब्यक्त नै गर्न सक्छु । म कुन मानसिक अवसादबाट गुजि्ररहेछु भन्ने आभासबाट बेखवर … Continue reading →

~उषा शेरचन~ पाँच जना दाजुभाइमा सबैभन्दा कान्छो म । हामी दाजुभाइमा पनि उमेरको अन्तर निकै छ । मेरो ठूलो दाजु र ममा त झन् धेरै नै अन्तर छ । घरमा ठूलो दाजुको मात्रै विवाह भएकोले ठूली भाउजूले नै घरको सबै … Continue reading →

~उषा शेरचन ~ सबैको मनलाई यसरी बहलाउनु मेरो रहर नभएर बाध्यता हो भन्ने कुरा यी समाजका ठेकेदारहरूले किन बुझ्नै चाहँदैनन् ? कसलाई पो रहर लाग्ला र आˆनो अङ्ग प्रदर्शन गर्दै आफ्नो खिल्ली आफैले उडाउनलाई ? आफ्नो लिलाम आफैँले बढाबढ गर्नु … Continue reading →