Tag Archives: Usha Giri

~उषा गिरी~ पारी क्षितिजको टुप्पामा बादलका टुक्राहरु मनका रङगी बिरङी गहिराइबिच बिरक्त र बिह्वल काला धर्साहरु सँगै चेहरामा बिषादका गहिराइ र खोबिल्टाहरु सँगै आज किन चिहाउछौ?

~उषा गिरी~ आजकाल किन दोबाटोमा अत्रिप्त प्यास र गुम्सेको भावनाले मानबता बिछ्याइ रहेकाछौ, पूर्णबिरामलाई बिर्सिएर अन्तरिक्षको सपना मात्र सुन्यतामा? बर्तमानको सिढीलाई जीवनको मात लागेकोछ आजको यान्त्रिक मनुष्य

~उषा गिरी~ जीबनका रङ्गिन सपनाहरु जङ्गलका कन्दमुल खाएर होस् वा रमाइला क्षेणहरु लुटेर होस् भाबुकताको पोखरीमा स्वतन्त्ररुपमा अरुको मन नदुखाइ भुगोलको कुनै पनि कुनामा संकटहरुलाई भुली आफुलाई जलाई

~उषा गिरी~ विवेक प्रयोग गरी निश्चित समय र नियमभित्र बस नत्र तिमी तरल हुनेछौ। पुनर्व्याख्या नगर धेरै निन्दा र प्रशंसा पनि नगर

~उषा गिरी~ आजकाल किन दोबाटोमा अतृप्त प्यास र गुम्सेको भावनाले मानबता बिछ्याइ रहेकाछौ, पूर्णबिरामलाई बिर्सिएर अन्तरिक्षको सपना मात्र सुन्यतामारु बर्तमानको सिढीलाई

~उषा गिरी~ बर्षा ऋतुको बिदाइ र शरद ऋतुको आगमनसंगै थकाईको अनुभूतिलाई बिर्सेंर मदमत्त भएर उर्लने सागर झै

~उषा गिरी~ जीवनका रङ्गिन सपनाहरू जङ्गलका कन्दमुल खाएर होस् वा रमाइला क्षेणहरू लुटेर होस् भावुकताको पोखरीमा स्वतन्त्र रुपमा अरुको मन नदुखाई भूगोलको कुनै पनि कुनामा

~उषा गिरी~ बर्षभरिका थकाइहरूलाई पर सारी आसुँ र सुस्केराहरूलाई बढार्दै बिगतका बर्षहरू झैं यो बर्ष पनि दिर्घ विश्वाशका साथ निलो आकाश लिएर, हामी तमाम दिदी बैनीहरूको दैलो र आगनहरूमा सौगात बोकेर शुभत्वको सन्केत दिदै हर्ष र उल्लासका साथ रातो साडी … Continue reading →

~उषा गिरी~ एउटालाई दु:ख पर्दा मान्छे त्यसै हाँसिदिन्छन ब्यथा पोख्ने ठाउ नै हुन्न भन्यो भने रिसाइदिन्छन सिथिल हुन्छु त्यसै त्यसै नबुझे झै गर्छन् सबै मनको बाँध भत्काइदिन्छन गोधुलिमा बस्छु रुँदै

~उषा गिरी~ जीवनसँग जुझ्दै हारहरूलाई स्वीकार्दै दृढ अठोट मनभरि पाल्दै बिचलित नभैकन चुला र चौकामा ढिकी र जातोमा विवशतामा रमाइरहेकी प्रफुल्ल मेरी आमा तिमीले आफ्नो पीडाको क्षणलाई

~उषा गिरी~ तिम्रो आगमनमा गोधुलीमा फक्रदै बर्षा ऋतुलाई लखेट्दै सरद ऋतुलाई कोरल्दै सर्बाङ्ग पग्लदै,छछल्किदै उकुसमुकुस आएकी छौ । तीज हामी तमाम नेपाली किशोरीहरुको माझमा

~उषा गिरी~ समयको खाली सिउदोमा रङ्ग भर्ने कोशीस नगर सिमारेखा लामोछ अन्धकार सङ्गै बादल फाट्न सक्छ डाढा पाखा हिजोजस्तो छैन

~उषा गिरी~ आन्दोलित छ आकाश असारको महिना बर्सिन लागे जस्तो सबै हतारमा छन मानो खाएर मुरी उब्जाउने दिन तर किन किन छरपष्ट छ मन असरल्ल हुन्छु हुरी आउँला जस्तो छ

~उषा गिरी~ सुनसान रातमा गाउँको चौतारीको रहर लाग्दि, झ्याङ्गिएर बेरिएको शीतलताले च्यातिएको मनहरूलाई शीतलता नदिंदोरहेछ बादलका पछ्यौरीभित्र कोमल हाँसो पवित्र स्नेह सम्झन्छु गाउँघर पाखा पखेरा सबैतिर हेर्छु

~उषा गिरी~ आमा आज म त्यसै त्यसै तडपी रहेछु खुम्ची रहेछु करुणा र बिसाद पिडाहरुमा दु:ख को भयानक महासागरहरुमा कहाली लागिरहेछ असह्य पिडा का पुकारहरु देखेर। आमा,आज म भाबुक बनी तिम्रो न्यानो छातीमा टोलाई रहेछु सन्कल्प आधी र बतास बनी … Continue reading →

~उषा गिरी~ (तीजको कविता) छातीभित्रको असैह्य पीडालाई हाँसो र खुशीमा बदल्दै बितेका बर्षहरू झै बैंसालु मनहरूमा सुमधुर मुस्कान छर्दै के तराई के पहाड के स्वदेश के बिदेश रातो साडी र हरियो पोतेमा उल्लास, आनन्द र रोमान्चक अनुभुती साट्न भावयुक्त सुन्दर … Continue reading →

~उषा गिरी~ पश्च्यतापमा डुबी जीबन जीर्ण न बनाउ जीबन एक इस्वर को उपहार हो, चट्यानमा फुल्ने सुनखरी त बाचिरहेछ न जल न मल यो पनि त भगवान को बरदान हो, मानब जीबनमा कहिले काही