Tag Archives: Swapnil Nirab

~स्वप्निल नीरव~ छुनमुने,साह्रै मिठो ३ वर्षे बालक/ रोइदिए संगै रुने, हाँसे आँखाभरी आँसु तप्काएर पनि खितितित्त हाँस्न सक्ने/ ५ मिनेट यसबाट अलग्गिन पनि मुस्किल/ बाल सुलभ बदमासीहरु उसका पनि थिए

~स्वप्निल निरव~ १) परी छैन मनपरी छ स्वप्न दरबारमा फक्रन बाँकी मन्जरी छ स्वप्न दरबारमा सुन ए कुवाका मुर्ख भ्यागुताहरु हो भेटौला हिउदमा झरी छ स्वप्न दरबारमा

~स्वप्निल नीरव~ ‘मान्छे जति सुकै आदर्शवान किन नहोस मौका मिल्ने बित्तिकै त्यो आदर्शको पहाड पग्लिएर तराई बन्दो रै’छ/ त्यसको प्रमाण तिमी हौ प्रगती/’ अनु बारम्बार यसै भन्छे/ म दुनियाँबाट एक्लिएर,अलग्गिएर पग्लिएर तराई बनेको पहाडलाई ठम्याउने प्रयत्न गर्छु/ तर खै मनका … Continue reading →

~स्वप्निल नीरव~ कसैबाट क्षणिकका लागि अंगालिएर त्यागिनु भन्दा अर्को पीडा शायदै होला । त्यसो त कसैबाट त्यागिएर पनि मेरो अर्को पुर्ण जीवन छ । अभावको कुनै नामो निशान छैन । शिवाय-सलिम । इन्टरनेटमा भेटिने झुण्डका झुण्ड मित्र,सम्हाली नसक्नु कृत्रिम/अकृत्रिम आत्मियता … Continue reading →

~स्वप्निल नीरव~ “पुषको ठण्डी मास,छिट्टै झमक्क साँझ परिहाल्छ । तराईको ठाउँ दिनभर पनि घाम लागेन।बिदाको दिन भनेर के गर्नु ? कतिबेला घाम झुल्केला भनेर पर्खदा पर्खदै दिन घर्केको पत्तै पाइन। लौ हेर सब्जी पनि सकिएछ।”

~स्वप्निल नीरव~ म नराम्री छु, अरु झैं हिस्सी परेकी छैन, यस्तो म सोच्छु । म कमजोर भएर, निरीह भएर बकिरहेको छैन कि, म नराम्री छु, काली छु । मान्छेले देख्ने गरेको बाहिरी रङ्ग, आवरणलाई लक्षित गरेर भन्दैछु-म नराम्री छु, काली … Continue reading →